جنایات جنگی ایالات متحده آمریکا

جنایات جنگی ایالات متحده آمریکا به مجموعه رویدادهایی اطلاق می‌شود که جنایات جنگی شناخته می‌شود.

بیشتر جنایات جنگی توسط دیوان بین‌المللی کیفری، کنوانسیون ژنو، و قوانین جنگی مربوط به حقوق بین‌الملل تعریف شده‌اند. اتهامات جنایات جنگی ایالات متحده آمریکا در هیچ دادگاه بین‌المللی پیگرد و اثبات نشده، اما در برخی موارد خود آمریکا اقدام به پیگرد متهمین نیروهای نظامی خود کرده است. با این حال آمریکا (بر خلاف اکثر کشورهای اروپایی و همانند برخی کشورهای دیگر همچون جمهوری اسلامی ایران[1]، روسیه، چین، و هند[2]) به عضویت دیوان بین‌المللی کیفری درنیامده. یکی از شروط دولت آمریکا برای پذیرش عضویت در این دادگاه عدم امکان بررسی جنایات جنگی سربازانش است چون معتقد است که اینگونه دادگاه‌ها به راحتی «می‌توانند بازیچه کشمکش‌های سیاسی شوند».[3]

کشتار سرخ‌پوستان

در ۲۹ دسامبر ۱۸۹۰ گردان هفتم سواره‌نظام ایالات متحده در محل زانوی زخمی در داکوتای جنوبی ۴۰۰ تن از مردان، زنان و کودکان سرخ‌پوستان آمریکایی را قتل عام کرد.

جنگ جهانی دوم

با توجه به اینکه متفقین در جنگ جهانی دوم پیروز شده بودند، هیچ‌کدام از جنایات جنگی ایالات متحده در جنگ جهانی دوم توسط دادگاهی بررسی نشد. اما برخی اتهامات عنوان شده جنایات جنگی آمریکا عبارتند از:

  • یک محقق بنام ریچارد ویگرز آمریکا را متهم کرده که نیروهایش در آلمان به‌طور مستقیم یا غیر مستقیم باعث نرسیدن غذای کافی به اسرای جنگی آلمانی و همچنین غیر نظامیان حاضر در منطقه تحت تسلط خود شده که این باعث کشته شدن هزاران آلمانی بر اثر گرسنگی شد.[4][5]
  • کشتار داخائو: نیروهای آمریکایی تمام آلمانی‌های عضو وافن اس‌اس را که در داخائو در سال ۱۹۴۵ به اسارت گرفته بودند در دم تیرباران کردند.[6]
  • کشتار بیسکاری: نیروهای لشکر ۴۵ پیاده نیروی زمینی ارتش آمریکا, ۷۵ اسیر جنگی ایتالیایی را قتل عام کردند.[7]
  • کشتار کانیکاتی: نیروهای ارتش آمریکا پس از اشغال سیسیل، هشت غیر نظامی ایتالیایی را به قتل رساندند.[8][9]
  • کشتار شینونه: در روز اول ژانویه ۱۹۴۵ (روز سال نو) سربازان آمریکایی بیش از شصت اسیر جنگی آلمانی وافن اس‌اس را در نزدیکی روستای شینونه در بلژیک قتل عام کردند. مجریان این قتل عام هیچ‌گاه توسط دولت آمریکا محاکمه نشدند[10][11]، چون معتقد بودند که «هیچ مدرکی اتهامات وارده را ثابت نمی‌کند».[12]
  • در بمباران درسدن در جنگ جهانی دوم ۵۵۰۰ بمب‌افکن نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا و نیروی هوایی ارتش آمریکا ۳٫۹۰۰ تن بمب انفجاری قوی و بمب‌های آتش‌زا را طی ۴ یورش، در کمتر از ۱۵ ساعت بر روی درسدن ریختند و ۳۴ کیلومتر مربع از شهر را ویران کردند. در آتش‌سوزی بزرگی که در نتیجه بمباران رخ داد بقایای شهر نیز نابود شد. به ادعای ارتش آمریکا درسدن یک مرکز مهم نظامی بود که ۱۱۰ کارخانه و ۵۰۰۰۰ شاغل در آن در حمایت از دولت نازی مشغول به فعالیت بودند.[13] دربرابر این، چند پژوهشگر استدلال کرده‌اند که فقط زیرساختهای مخابراتی، پلها و مناطق وسیع صنعتی خارج از شهر نبودند که بمباران شدند[14]، و حملات بمباران مناطق بدون هیچ فرقی بین نظامی بودن یا نبودن آن‌ها و بی هیچ تناسبی با اهداف نظامی بود.[15] در تعداد کشته‌شدگان حاصل از این بمباران اختلاف نظر هست که از ۳۴۰۰۰ نفر تا ۱۳۴۰۰۰ نفر گفته شده‌است که اکثر قریب به اتفاق غیرنظامی بودند.[16]
  • توسط دادگاهی در ژاپن اعلام شد، بمباران اتمی هیروشیما و ناکازاکی توسط ارتش آمریکا، با توجه به ابعاد وسیع کشتار حاصل از آن، اکثر قوانین پایه جنگ که توسط کنوانسیون‌های بین‌المللی وضع شده‌است را نقض کرده‌است، اما از رای دادن علیه قانونی بودن این بمباران‌ها صرف نظر کرد.[17]

جنگ ویتنام
نوشتار اصلی: کشتار می لای
My Lai massacre

در ۱۶ مارس ۱۹۶۸، ۳۴۷ تا ۵۰۴ شهروند غیرنظامی جمهوری ویتنام جنوبی توسط سربازان ارتش آمریکا به قتل رسیدند. اکثر قربانیان غیرنظامیان زن و کودک بودند. قبل از قتل، برخی از قربانیان مورد تجاوز، شکنجه و قطع اعضا نیز قرار گرفته بودند. برخی از اجساد نیز در جریان کشتار توسط سربازان قطعه‌قطعه شده بودند.[18]

جنگ کره
نوشتار اصلی: کشتار نو گون ری

کشتار غیرنظامیان کره جنوبی در طول جنگ کره بود که طی آن ۳۰۰ شهروند توسط نیروهای ارتش آمریکا و بین ۲۶ تا ۲۹ ژوئیه ۱۹۵۰ در روستای نو گون ری کشته شدند.[19]

جنگ عراق

سرلشکر نیروی زمینی ارتش آمریکا، آنتونی تاگوبا طی گزارشی اعلام کرد که جورج بوش ریاست جمهوری ایالات متحده آمریکا، شکنجه را به صورت سیستماتیک در عراق مجاز اعلام کرده‌است و بدین ترتیب مرتکب جنایت جنگی شده‌است.[20] در ژانویه سال ۲۰۰۶ جانشین رئیس ستاد نیروی زمینی ارتش آمریکا، به تاگوبا اعلام کرد که وی تا ماه ژانویه باید بازنشسته شود. اگر چه هیچ توضیح رسمی برای این دستور داده نشده‌است ولی خود تاگوبا اعتقاد دارد که این بازنشستگی اجباری به دستور مقامات پنتاگون در تلافی گزارش وی از شکنجه و آزار زندانیان توسط ارتش آمریکا بوده‌است.[21]

جنگ افغانستان

اتهام در زمینهٔ جنگ ایران و عراق

جستارهای وابسته

پانویس
  1. «Harvard International Review». بایگانی‌شده از اصلی در ۴ اوت ۲۰۱۰. دریافت‌شده در ۱۲ آوریل ۲۰۱۰.
  2. BBC NEWS | Europe | What is a war crime?
  3. پیوند پایدار (نسخه دائمی بایگانی شده)پیوند پایدار (نسخه دائمی بایگانی شده) http://www.usembassy.at/en/download/pdf/icc_pa.pdf
  4. Richard Dominic Wiggers. "The United States and the Refusal to Feed German Civilians after World War II" p. ۲۸۸.
  5. Eisenhower'S Holocaust. پیوند پایدار و نسخه دائمی بایگانی شده.
  6. Dachau. پیوند پایدار و نسخه دائمی بایگانی شده
  7. http://books.google.com/books?id=7HhkSGLdMpAC&pg=PA118
  8. Le altre stragi - Le stragi alleate e tedesche nella Sicilia del ۱۹۴۳-۱۹۴۴
  9. «Massacres and Atrocities of WWII in the Axis Countries». بایگانی‌شده از اصلی در ۳ مارس ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۱۱ آوریل ۲۰۱۰.
  10. Sorge, Martin K. (1986-07-23). The Other Price of Hitler's War : German Military and Civilian Losses Resulting From World War II. Greenwood Press. p. ۱۴۷. ISBN 0-313-25293-9. It was in the wake of the Malmedy incident at Chegnogne that on New Year's Day ۱۹۴۵ some ۶۰ German POWs were shot in cold blood by their American guards. The guilt went unpunished. It was felt that the basis for their action was orders that no prisoners were to be taken (Gallagher ۱۹۶۴, ۹۸). Quote is verifiable using Amazon.com's "search within the book" feature, and is also cited in [Scrapbookpages ۲۰۰۶]. Sorge appears to be quoting [Gallagher ۱۹۶۴].
  11. Gallagher, Richard (1964-01-01). The Malmedy Massacre. New York: Paperback Library. Retrieved ۲۰۰۶-۰۶-۰۳.
  12. Chapter 11-THE ARDENNES: BATTLE OF THE BULGE
  13. The Bombing of Dresden. پیوند پایدار و نسخه دائمی بایگانی شده.
  14. مک‌کی، الکساندر . درسدن ۱۹۴۵(۱۹۸۵): فتیله دان شیطان، گرانادا .ص ۶۲
  15. مک‌کی، الکساندر . درسدن ۱۹۴۵(۱۹۸۵): فتیله دان شیطان، گرانادا .صص ۶۱-۹۴
  16. KURT VONNEGUT: Slaughterhouse-Five. پیوند پایدار و نسخه دائمی بایگانی شده.
  17. Falk, Richard A. (1965-02-15). "The Claimants of Hiroshima". The Nation. reprinted in Richard A. Falk, Saul H. Mendlovitz eds., ed. (1966). "The Shimoda Case: Challenge and Response". The Strategy of World Order. Volume: ۱. New York: World Law Fund. pp. ۳۰۷–۱۳.
  18. "Murder in the name of war - My Lai". BBC. July 20, 1998.
  19. 2000 Pulitzer Prize Winners — Investigative Reporting: Bridge at No Gun Ri (Pulitzer.org ed.) Retrieved on 2008-08-17.
  20. واشینگتن پست
  21. نیویورکر
  22. «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۲ مه ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۵ ژوئن ۲۰۱۵.
  23. «The forgotten story of Iran Air Flight 655 - The Washington Post». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۵ ژوئیه ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۱۵ ژوئیه ۲۰۱۶.

پیوند به بیرون
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.