مقاومت بلژیک

مقاومت بلژیک (فرانسوی: Résistance belge‎، هلندی: Belgisch verzet‎) عبارتی است که برای اشاره جنبش‌های مقاومت مخالف اشغال بلژیک توسط آلمان نازی طی جنگ جهانی دوم استفاده می‌شود. این مقاومت توسط سازمان‌های مختلفی انجام می‌شد. گروه‌های مختلف سیاسی در مناطق جغرافیایی متفاوت دست به مقاومت در برابر نیروهای اشغالگر زدند. در این مقاومت هم مردان و هم زنان بلژیک شرکت داشتند. مقاومت بلژیک شامل خرابکاری در زیرساخت‌های نظامی آلمان‌ها، ترور نیروهای نظامی آلمانی، و همچنین انتشار روزنامه‌های زیرزمینی می‌شد.

اعضای مقاومت بلژیک در بروخه، سپتامبر ۱۹۴۴

تخمین زده می‌شود که طی جنگ جهانی دوم پنج درصد از کل مردم بلژیک در فعالیت‌های مرتبط با مقاومت علیه نیروهای نازی شرکت داشته‌اند.[1] همچنین تخمین‌ها دربارهٔ تعداد کشته‌های فعال در این مقاومت به ۱۹ هزار نفر معادل ۲۵ درصد اعضای آن می‌رسد.[2]

زمینه

نمونه‌ای از دستگاه‌های چاپ که توسط مقاومت بلژیک برای چاپ روزنامه‌ها و نشریات زیرزمینی استفاده می‌شد

نیروی نظامی آلمان در ۱۰ مه ۱۹۴۰ به بلژیک که در جنگ بی‌طرفی خود را اعلام کرده بود، حمله کردند. پس از ۱۸ روز نبرد بلژیک، در ۲۸ مه ارتش این کشور تسلیم شد و بلژیک به اشغال آلمان درآمد. در طول درگیری‌ها، بین ۶۰۰۰۰۰[3] تا ۶۵۰۰۰۰ هزار[4] نفر از مردان بلژیکی (نزدیک به ۲۰ درصد از جمعیت مرد کشور)[5] در قالب ارتش این کشور در جنگ شرکت کردند. بسیاری از این سربازان اسیر شدند. لئوپولد سوم، پادشاه بلژیک و فرمانده کل نیروهای مسلح این کشور نیز در ۲۸ مه تسلیم آلمانی‌ها شد و به زندان افتاد. در ۱۸ ژوئن همان سال، هیئت دولت بلژیک به بوردو فرانسه گریخت، جایی که دولت در تبعید فرانسه نیز چند روز قبل به آنجا فرار کرده بود. در همان روز، دولت در تلگرافی به پادشاه زندانی بلژیک استعفای خود را اعلام کرد. این دولت در تبعید بعداً و با اشغال کامل فرانسه به لندن نقل مکان کرد.[6]

در ۲۱ ژوئن مارسل هنری جاسپار، وزیر بهداشت بلژیک، بدون اجازهٔ دولت به لندن رفت. او در ۲۳ ژوئن در رادیو بی‌بی‌سی سخنرانی کرد و اظهار داشت که به مبارزه علیه آلمانی‌ها ادامه خواهد داد.[6][7] این عمل یکی از اولین نشانه‌های مقاومت علیه نیروهای آلمانی بود.

رشد مقاومت

اولین اعضای مقاومت بلژیک، سربازان سابق و به ویژه افسرانی بودند که از اسارت اردوگاه‌های جنگی آلمان آزاد می‌شدند.[8] با این وجود مقاومت در چند ماه اول اشغال کند و ضعیف بود.[9] شکست آلمان در نبرد بریتانیا، تشدید سیاست‌های آلمان در بلژیک اشغالی، به ویژه آزار و اذیت یهودیان بلژیکی و استفاده از شهروندان بلژیک در برنامه‌های کار اجباری، به شکلی فزاینده شهروندان بلژیک را به سوی مقاومت سوق داد.[10] با حملهٔ آلمان به اتحاد جماهیر شوروی در ژوئن سال ۱۹۴۱، کمونیست‌ها نیز که قبلاً در جنگ بی‌طرف بودند به صورت گسترده به مقاومت پیوستند و گروه‌های جداگانهٔ خود را تشکیل دادند.[1] در طول جنگ جهانی اول، بلژیک که به مدت چهار سال توسط آلمان اشغال شده بود، شبکه‌ای از مقاومت مؤثر ایجاد کرده بود. این مقاومت در جنگ جهانی اول الهام بخش تشکیل گروه‌های مشابه در ۱۹۴۰ بود.[11]

منابع

Conway, Martin (2012). The Sorrows of Belgium: Liberation and Political Reconstruction, 1944–1947. Oxford: Oxford University Press. p. 21. ISBN 978-0-19-969434-1.
Henri Bernard's estimate puts resistance casualties at 19,048 of around 70,000 active members. Quoted in Bailly, Michel (8 October 1990). "20,000 Résistants Belges Tués". Le Soir. Retrieved 15 February 2013.
Bailly, Michel (2 February 1990). "Forces et faiblesses de l'armée belge en 1940 à la veille de la guerre". Le Soir. Retrieved 17 January 2013.
"The Campaign of the Belgian army in May 1940". home.scarlet.be/vdmeiren. Archived from the original on 2013-10-29. Retrieved 17 January 2013.
"Holland: The army and the interbellum". Waroverholland.nl. Retrieved 17 January 2013.
Luykx 1977.
Jacques 2001.
Conway, Martin (2012). The Sorrows of Belgium: Liberation and Political Reconstruction, 1944–1947. Oxford: Oxford University Press. p. 19. ISBN 978-0-19-969434-1.
"Resistance in Belgium in World War Two". TracesOfWar. TracesOfWar.nl. Retrieved 5 May 2013.
De Vidts, Kim (2004). "Belgium: A Small but Significant Resistance Force during World War II" (PDF). MA Thesis. Hawaii Pacific University: 100. Archived from the original (PDF) on 2012-05-21. Retrieved 2013-06-24.
Moore, Bob (ed.) (2000). Resistance in Western Europe (1st ed.). Oxford: Berg. p. 35. ISBN 1-85973-274-7.

پیوند به بیرون

رسانه‌های مرتبط با مقاومت بلژیک در ویکی‌انبار
"Les Combattants de l'Ombre - Belgique". Arte. Archived from the original on 23 November 2014. Retrieved 27 June 2013.
"The Belgian War Press". CEGES-SOMA. Retrieved 27 June 2013.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[Conway21-1] Conway, Martin (2012). The Sorrows of Belgium: Liberation and Political Reconstruction, 1944–1947. Oxford: Oxford University Press. p. 21. ISBN 978-0-19-969434-1.

[Lesoir1-2] Henri Bernard's estimate puts resistance casualties at 19,048 of around 70,000 active members. Quoted in Bailly, Michel (8 October 1990). "20,000 Résistants Belges Tués". Le Soir. Retrieved 15 February 2013.

[LS1-3] Bailly, Michel (2 February 1990). "Forces et faiblesses de l'armée belge en 1940 à la veille de la guerre". Le Soir. Retrieved 17 January 2013.

[vdmeiren1-4] "The Campaign of the Belgian army in May 1940". home.scarlet.be/vdmeiren. Archived from the original on 2013-10-29. Retrieved 17 January 2013.

[woh1-5] "Holland: The army and the interbellum". Waroverholland.nl. Retrieved 17 January 2013.

[FOOTNOTELuykx1977-6] Luykx 1977.

[FOOTNOTEJacques2001-7] Jacques 2001.

[Conway19-8] Conway, Martin (2012). The Sorrows of Belgium: Liberation and Political Reconstruction, 1944–1947. Oxford: Oxford University Press. p. 19. ISBN 978-0-19-969434-1.

[g2w.nl-9] "Resistance in Belgium in World War Two". TracesOfWar. TracesOfWar.nl. Retrieved 5 May 2013.

[10] De Vidts, Kim (2004). "Belgium: A Small but Significant Resistance Force during World War II" (PDF). MA Thesis. Hawaii Pacific University: 100. Archived from the original (PDF) on 2012-05-21. Retrieved 2013-06-24.

[Moore35-11] Moore, Bob (ed.) (2000). Resistance in Western Europe (1st ed.). Oxford: Berg. p. 35. ISBN 1-85973-274-7.