ارتش ایتالیا در جنگ جهانی دوم
ایتالیا کشوری است در جنوب اروپا با آب‌وهوایی معتدل، مدیترانه‌ای و حاره‌ای که جنوب آن دریای مدیترانه قرار دارد و در غرب و شرق آن نیز توسط دریای مدیترانه احاطه گشته. از شمال شرقی و شمال با کشورهای اسلوونی، اتریش و سوئیس و از شمال غربی با فرانسه همسایه است.
| تاریخ ایتالیا |
|---|
 |
|
گاهشماری  درگاه ایتالیا |
ایتالیا در میانهٔ جنگ جهانی اول و دوم
ایتالیا که کشوری با حکومت پادشاهی مشروطه بود پس از جنگ جهانی اول که از اتریش شکست خورده بود و این شکست تا به امروز از بدترین خاطرات مردم ایتالیا به‌شمار می‌رود؛ خسارات عمده‌ای دیده بود و از آنجایی که ایتالیا منبعی فسیلی جز زغال‌سنگ نداشت، برای آبادانی خود دست به استعمار کشورهای جنوبی خود یعنی کشورهای آفریقایی زد.
با نخست‌وزیری بنیتو موسولینی این کار شتاب بیشتری یافت. موسولینی رهبر ایتالیای فاشیست طی دوران جنگ جهانی دوم بود. موسولینی شعارهای فاشیستی می‌داد و یاد از دوران حکومت مقدس روم می‌کرد و مردم کشورش را به یاد شکوه آن دوران می‌انداخت و به آنان نوید پیشرفت و ایتالیایی قدرتمند می‌داد. با به قدرت رسیدن موسولینی پادشاه ایتالیا امانوئل عملاً از قدرت برکنار شده بود و هیچ کاری از دستش برنمی‌آمد.
ایجاد ارتشی کارآمدتر
موسولینی با تفکر فاشیستی دست به ایجاد سپاهی بهتر از جنگ جهانی اول زد و در لباس‌های ارتش سعی بر این بود که از پوشش‌هایی استفاده کنند که نشانه‌هایی از دوران باستان و گذشته داشته باشد. لیکن ارتش با سرعت کمی در حال تجهیز شدن بود.
پیشروی در آفریقا
با حمله به کشورهای لیبی و اتیوپی این کشورها به زیر سلطهٔ ایتالیا رفتند. در حالی که عمر مختار قهرمان ملی لیبی که با حملهٔ ایتالیا دست به قیام همه‌جانبه زده بود به آن‌ها که مسلح به تانک‌ها و زره‌پوش‌های مسلسل‌دار بودند اعلان جنگ داد و با لشکری که تهیه کرده بود به ایتالیایی‌ها به‌وسیلهٔ اسب‌سواران مسلح به تفنگ‌های گلنگدنی حمله می‌کرد و در هر حمله‌ای که پیروز می‌شد با غنایم به‌دست‌آمده دوباره به آنان حمله می‌کرد.
حکومت وقت ایتالیا که سپاهی مجهزتر و قدرتمندتر را به لیبی فرستاد، در جنگی عمر مختار را دستگیر نموده، بعد با طناب دار اعدامش کرد.
آغاز جنگ جهانی دوم
آلمان و ایتالیا و ژاپن که پیمانی را برای جلوگیری از خطر گسترش کمونیسم امضا کرده بودند به عنوان کشورهای متحد شناخته شدند. با شروع جنگ جهانی دوم ایتالیا تا ده سال پیمان همکاری نظامی را امضا کرده بود. بنابراین ایتالیا هم مستعمرات خود را گسترش می‌داد و هم با کشورهای همسایه درگیر جنگ می‌شد.
شکست‌های پی‌درپی در آفریقا
ارتش ایتالیا گرچه صاحب زره‌پوش‌های بهتر و قدرتمندتری شده بود و نیروی هوایی کارآمدی داشت اما دارای فرماندهی مناسبی نبود طوری‌که از ارتش مسلح به تیر و کمان اتیوپی شکست خورد و مجبور به عقب‌نشینی شد. این خبر در دنیا صدا کرد و انگلیسی‌ها آن را به تمسخر گرفتند.
با اعلان جنگ انگلستان به ایتالیا درگیری آغاز شد و ایتالیا همه چیز خود را در حال از دست دادن دید، بنغازی از دست رفت و دژ بزرگ طبرق نیز به دست انگلیسی‌ها افتاد.
موسولینی و درخواست کمک از آلمان
به‌دنبال شکست‌های پی‌درپی موسولینی چاره‌ای جز درخواست کمک از آلمان نداشت. به‌دنبال این موضوع هیتلر مجبور شد یکی از بهترین افسران خود را به صحرای سوزان آفریقا اعزام دارد.
در چنین شرایطی فیلدمارشال اروین رومل (در زمان اعزام مارشال نبود) با سپاهش وارد شمال لیبی می‌شود و با تاکتیک‌های بی‌نظیر نظامی تمام شهرها و اماکن استراتژیک را از انگلستان بازپس می‌گیرد.
مثلی معروف
در جهان مثلی معروف است که طرح و کلنگ جاده‌ای را ایتالیایی‌ها درآفریقا زدند، انگلیسی‌ها آن را کامل کردند و آلمانی‌ها از آن استفاده کردند. آری بنغازی، طبرق و… برج‌ها و شهرها یکی‌یکی و دوتادوتا از دست انگلیس آزاد می‌شوند.
ورق برمی‌گردد
با پیروزی‌های پی‌درپی آلمانی‌ها وایتالیایی‌ها زیر فرماندهی آلمانی‌ها، چرچیل نخست‌وزیر انگلیس به هراس می‌افتد و برعکس هیتلر به آفریقا اهمیت بیشری می‌دهد و از آمریکا کمک می‌خواهد. در حالی که انگلیسی‌ها روزبه‌روز تجهیز می‌شدند و تدارکات فراوانی برایشان تهیه می‌شد اما بر عکس تجهیزات زیادی برای ایتالیایی‌ها و آلمانی‌ها در کار نبود هر چه بنزین برای تانک‌ها و خودروهای زرهی بود توسط برتری در دریا به پایگاهی در مالت نابود می‌شد وقتی رومل از پایگاه فرمانده کل قوا در خواست کمک کرد به او گفته شد باید به همان چیزهایی که دارد قناعت کند. او هم چاره‌ای دیگر نداشت با تجهیزات کم خود و با تانک‌های نسبتاً خوب ولی دارای توپ ضعیف ایتالیایی‌ها و جنگ‌افزارهای از رده خارج ایتالیا و با سربازهای آن‌ها تا آنجا که مقدور بود مقاومت کرد که در العلمین متحمل شکست نابرابر تجهیزاتی شد نه تاکتیکی.
بیرون رفتن از شمال آفریقا کاری دوری‌ناپذیر
با دادن اسیرهای ایتالیایی و آلمانی هم ایتالیا و هم متحدش از صحنهٔ نبرد آفریقا کنار رفتند و مجبور به بازگشت به خانه‌های خود شدند البته با دادن بیش از ۹۰ هزار اسیر.
در جبهه‌های دیگر
ایتالیا کشورهای همسایهٔ دور خود و مناطق استراتژیکی و مهم را باید به تسخیر درمی‌آورد که این کار در اوایل جنگ آغاز شده بود باز هم نیاز به کمک آلمانی‌ها بود. یونان و چند کشور کوچک نیز به تسخیر ایتالیا یا به بیان بهتر گروه متحدان، در آمد.
نبرد استالینگراد
ایتالیا به درخواست هیتلر نیروهایی به کمک آلمان در جبهه‌های شرق فرستاد که آخرین نقطهٔ آن استالینگراد بود. با کند شدن سرعت آلمان در نبرد استالینگراد موسولینی درخواست برگشت نیروهایش را از شرق می‌دهد اما با قول مساعد پیروزی مارشال هرمان گورینگ آن نیروها را در شرق نگه داشت. اما پس از شکست در استالینگراد که با تسلیم ژنرال فریدریش پاولوس به ارتش شوروی و تسلیم نیروهایش در استالینگراد به شوروی و خوش‌گذارنی‌هایش بعد از جنگ همه چیز معلوم شد او حتی یکی از مقام‌های عالی را در آلمان شرقی بعد از جنگ کسب کرد.
حملهٔ متفقین به‌سوی ایتالیا
حملات متفقین رو به ایتالیا (آمریکا و انگلیس) به جزایر ایتالیا از جمله سیسیل باعث شد ایتالیایی‌ها به دو دسته تقسیم شوند یکی طرفدار متحدین و دیگران که مخالف موسولینی بودند علیه متحدین. با این کار ایتالیا از هم پاشیده شد و افسار امور از دست حکومت موسولینی خارج شد. گرچه سلاح‌های زیادی برای مقابله از آلمان در یافت کرده بود به عنوان مثال تعدادی تانک تایگر آلمانی که اصلاً ایتالیایی‌ها استفاده نکردند و توسط آلمانی‌ها خارج شد.
دستگیری موسولینی
موسولینی که توسط ایتالیایی‌ها دستگیر شده بود آمادهٔ محاکمه شدن بود و این مشکل باز هم باید توسط آلمانی‌ها حل می‌شد. هیتلر به هوابردهای خود و به کماندوی اصلی خود یعنی اتو اسکورزنی دستور نجات او را داد. او هم با هوابردها موسولینی را از دست متفقین نجات می‌دهد. اما قوای متفق در حال بمباران و پیشروی بود.
دلایل شکست ایتالیا در جنگ جهانی دوم
- ایتالیا دارای سامانهٔ هدفمندی برای تجهیز سپاه خود نبود. یک بار با اسلحه کالیبر ۶٫۵ میلمتری و یک بار با کالیبر ۷٫۳ میلی‌متری که بعداً دوباره با کالیبر قدیمی مجهز شد. این کار باعث سردر گمی سربازان ایتالیایی شد.
- نوآوری‌ها در ارتش ایتالیا نزدیک به صفر بود. گرچه از خیلی کشورها در آن زمان پیشرفته‌تر بود اما با ورود آمریکا به جنگ باید سلاحی بهتری می‌داشتند.
- نبود نیروی زرهی خوب. گرچه تانک‌های نسبتاً خوبی داشتند اما کالیبر توپ‌های این تانک‌ها پایین بود و نمی‌توانستند با تانک‌های آمریکایی همچون شرمن درگیر شوند و آن‌ها را از بین ببرند.
- نیروی هوایی ایتالیا قابل قبول بود اما کوچک بود و توان عملیاتی بالایی نداشت.
- تربیت نکردن نیروهای ماهری همچون نیروهای ورماخت آلمان و نداشتن قدرت فکر بالا و مارشال‌های کارآمد.
- موسولینی آن گونه که باید حس میهن‌پرستانه را برای ایتالیایی‌ها زنده نکرده بود. مقایسه:
در حالی که پیشوا آدولف هیتلر خودکشی کرده بود نوجوانان ۱۴-۱۵ ساله و پیرمردهای بالای ۶۰ سال و کهنه‌سربازان جنگ اول، از برلین دفاع کردند.
جبهه‌ها
- ارسال دویست‌هزار نفر نیرو به استالینگراد از اوت ۱۹۴۲ تا فوریهٔ ۱۹۴۳.
- این نبرد در حدود ۶۴٬۰۰۰ کشته و ۲۰٬۰۰۰ کشته به همراه داشت.