شهرستان آشتیان

شهرستان آشتیان یکی از شهرستان‌های استان مرکزی است.[2] شهرستان آشتیان به مرکزیت شهر آشتیان و دارای یک بخش مرکزی و سه دهستان به نام‌های گرکان، سیاوشان و مزرعه نو است.

شهرستان آشتیان
اطلاعات کلی
کشور ایران
استانمرکزی
سایر شهرهاآشتیان
بخش‌هامرکزی
سال تأسیس۱۳۰۰
نام‌های پیشینابرشتیجان،آشتیجان
اداره
فرماندارنظام الدین جهانمیرزایی
مردم
جمعیت۲۰۰۰۰ نفر (۱۳۹۵)
مذهبشیعه[1]
، [1] [1]
جغرافیای طبیعی
ارتفاع از سطح دریا۲۱۲۰متر از سطح دریا
آب‌وهوا
بارش سالانه۲۵۰
داده‌های دیگر
پیش‌شمارهٔ تلفن۰۸۶

تقسیمات کشوری

شهر: آشتیان

    • دهستان چشمه خان وردی

جغرافیا

این شهرستان از شمال به تفرش و قم، از جنوب و جنوب شرق به شهرستان‌های دلیجان و اراک از غرب به شهرستان فراهان محدود گشته‌است.

شهرستان آشتیان در مرکز استان مرکزی و شمال شهرستان اراک قرار دارد و با مرکز استان ۸۰ کیلومتر فاصله دارد.با ارتفاع ۲۱۲۰ متر از سطح دریا بلند ترین شهر استان مرکزی و چهاردهمین شهر بلند ایران می باشد. شهرستان آشتیان با جمعیتی بالغ بر۲۰۰۰۰ نفر و مساحتی در حدود ۱۲۳۹ کیلومترمربع کوچکترین شهرستان استان مرکزی است. آشتیان به لحاظ دارا بودن آب وهوای کوهستانی در فصل گرما آب و هوای بسیار مطبوع و خنکی دارد که به همراه جاذبه‌های طبیعی و تاریخی و امامزاده‌های متعدد همه ساله پذیرای انبوه مسافران از اقصی نقاط ایران می‌باشد. [3][4]

تاریخچه

شهرستان آشتیان از شهرهای بسیار کهن ایران از متعلقات عراق عجم بوده و در ایران باستان جزء ماد سفلی یا ماد بزرگ بوده‌است که آیین زرتشتی داشته‌اند. آثار مادی در این شهرستان فراوان به چشم می‌خورد. اسامی اماکن آن ریشه اوستایی-پهلوی دارند. این اسامی، تعداد زیادی قلاع گبری و وجود آتشکده‌ها در این منطقه مانند (آتشکده فردجان و فراهان) ارتباط واژه آشتیان را با دین زرتشت قوی می‌سازد. این منطقه در زمان خلافت عمر توسط مالک بن عام اشعری فتح و مردم آن به دین اسلام گرویدند. در کتب جغرافیایی پس از اسلام این شهر جزء ولایت کوهستان یا جبال یا عراق عجم آمده‌است. بنا به تفسیر (دهگان) لغت آشتیان معرف معبد و قربانگاه است. کلمه آشتیان مرکب از دو جزء «یشت» به معنی پرستش، قربانی، دعا و سرود مذهبی و «یان» معرف مکان و جایگاه است. آشتیان در مختصرالبلدان و تاریخ قم ابرشتیجان آورده شده‌است و ابن فقیه آن را از متعلقات همدان ذکر نموده و صاحب تاریخ قم آن را از طموجهای قم برشمرده است.

آب و هوا

شهرستان آشتیان به سبب ارتفاع زیاد، دارای زمستان‌های سرد و تابستان‌های معتدل است. این شهر از لحاظ توپوگرافی در دامنه ارتفاعات کوه‌های مرکزی واقع شده و از جنوب به دشت فراهان و کویر میقان منتهی می‌شود. از ارتفاعات معروف آن می‌توان به کوه آشتیان،کوه رف قاسم کش، کوه کلاهه و کوه میرآب اشاره کرد.

مردم

زبان اصلی اهالی این شهرستان فارسی است، اما در گذشته زبان آشتیانی بوده که با گذر زمان به دست فراموشی سپرده شده است اما گویش آشتیانی به عنوان یک گویش مستقل هنوز در میان مردم رواج دارد. البته زبانهای خلجی ( زیر شاخه ای از زبانهای ترکی) و ترکی نیز در بعضی روستاهای آشتیان تکلم میشوند.

اقتصاد

کشاورزی و دامپروری فعالیت غالب ساکنان این شهرستان را تشکیل می‌دهد. شهرستان اشتیان علاوه بر کشاورزی به نان های محلی خود معروف است که پایه بزرگی از اقتصاد این شهرستان کهن را شامل میشود از جمله سوغات شهرستان آشتیان می‌توان صابون،نان فطیر،نان شیرمال،نان کوله ولا،نان قرصه و گردو و بادام را نام برد. کارگاه‌های صابون‌سازی یکی از جاذبه‌های مهم اقتصاد سنتی این شهرستان محسوب می‌شوند.

جستارهای وابسته

منابع
  1. http://markazi.farhang.gov.ir/introduction-offices-officeashtian-fa.html%5Bپیوند+مرده%5D اداره فرهنگ وارشاد اسلامی شهرستان آشتیان | وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی{{|date=نوامبر ۲۰۱۹ |bot=InternetArchiveBot }}
  2. اطلس گیتاشناسی استان‌های ایران، تهران: ۱۳۸۳ خ.
  3. «معرفی شهر آشتیان».
  4. «شهرستان آشتیان».

پیوند به بیرون
ویکی‌سفر یک راهنمای سفر برای شهرستان آشتیان دارد.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.