شهرستان ساوه

شهرستان ساوه یکی از شهرستان‌های استان مرکزی ایران است که مرکز آن شهر ساوه است. این شهرستان از دو بخش به نام‌های مرکزی و نوبران تشکیل شده‌است.[3]

شهرستان ساوه
اطلاعات کلی
کشور ایران
استانمرکزی
مرکز شهرستانساوه
سایر شهرهاساوه، آوه، غرق‌آباد، نوبران
بخش‌هامرکزی، نوبران
سال تأسیس۱۳۱۶
اداره
فرماندارعلی میرزایی
مردم
جمعیت۲۸۳٬۵۳۸ نفر (۱۳۹۵)[1]
مذهباسلام؛ شیعه،
[2]
داده‌های دیگر
پیش‌شمارهٔ تلفن۰۸۶

از محصولات کشاورزی ساوه می‌توان به انار و طالبی اشاره نمود. شهرستان ساوه دارای ۱۰ هزار هکتار باغ انار می‌باشد که سالانه ۱۵۰ هزار تن انار از آن برداشت می‌شود.[4]

جغرافیا

در تقسیمات کشوری جدید ایران که در سال ۱۳۱۶ شکل گرفت، ساوه شهرستانی تابع استان گیلان (یکم) شد. در بیستم مهر ۱۳۲۶ به تصویب هیئت‌وزیران، استان تهران تشکیل شد و شهرستان ساوه از گیلان جدا و به تهران ملحق شد. شهرستان ساوه اکنون دومین شهرستان استان مرکزی از نظر جمعیت است و از شمال به شهرستان زرندیه از شرق به شهرستان قم از جنوب به شهرستان تفرش و از غرب به استان همدان محدود می‌شود.[5]

دهستان‌ها

نقاط شهری: آوه، ساوه

نقاط شهری: غرق‌آباد، نوبران

جمعیت

بنابر سرشماری مرکز آمار ایران، جمعیت شهرستان ساوه در سال ۱۳۹۵ برابر با ۲۸۳٬۵۳۸ نفر و ۸۷٬۴۴۴ خانوار بوده‌است.[1]

آثار تاریخی
نمایی از مسجد جامع ساوه
نمایی از ضریح و کاشی‌کاری‌های داخلی امامزاده سید اسحاق

نظر به اینکه ساوه یکی از شهرستان‌های باستانی ایران زمین است لذا آثار باستانی آن نسبتاً زیاد می‌بوده تا اینکه در حمله مغول و بعد به دست سپاهیان تیمور لنگ اکثر آن‌ها منهدم گردید.

جاذبه‌های طبیعی

نگارخانه
  • نمایی از ورودی خیابان اکباتان (امام) از میدان مجسمه (شهدا) ساوه - سال ۱۳۴۱
  • قدیمی‌ترین عکس از مسجد جامع ساوه
  • قلعه دختر ساوه
  • حیاط شرقی امامزاده سید اسحاق ساوه
  • سایت مرکزی دانشگاه آزاد اسلامی ساوه
  • میدان آزادی ساوه
سراسرنمای سد الغدیر پس از سرریز شدن و تکمیل ظرفیت، خرداد ۱۳۹۸

جستارهای وابسته

منابع
  1. «تعداد جمعیت و خانوار به تفکیک تقسیمات کشوری براساس سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال ۱۳۹۵» (اکسل). درگاه ملی آمار.
  2. «اداره فرهنگ وارشاد اسلامی شهرستان ساوه | وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۷ ژوئیه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۶ ژوئن ۲۰۱۲.
  3. اطلس گیتاشناسی استان‌های ایران، تهران: ۱۳۸۳ خ.
  4. برداشت انار - ساوه ایسنا
  5. «موقعیت جغرافیایی ساوه». پورتال شهرداری. دریافت‌شده در ۱۹ ژانویه ۲۰۱۲.
  6. اقتباس از نشریه سیمای طلایی ساوه تک شماره ۱۳۸۱ و چاپ شده در نقشه راهنمای شهر ساوه چاپ مؤسسه جغرافیائی و کارتو گرافی سحاب
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.