عایق الکتریکی
عایق الکتریکی (به انگلیسی: Electrical insulator) ماده ای است که بارهای الکتریکی آن نمی‌توانند آزادانه حرکت کنند. اگر این مواد در میدان الکتریکی قرار گیرند، جریان الکتریکی بسیار کمی از آنها عبور خواهد کرد.[1]
| مقالات در مورد |
| الکترومغناطیس |
|---|
 |
|
مقاومت الکتریکی عامل متمایزکننده مواد عایق الکتریکی از مواد رسانا و نیمه‌رسانا است. مقاومت الکتریکی مواد عایق بالاتر از مواد رسانا و نیمه‌رسانا است.
عایق الکتریکی کامل وجود ندارد، چرا که حتی مواد عایق نیز تعدادی الکترون آزاد دارند که می‌توانند جریان را منتقل کنند. همچنین اگر به مواد عایق ولتاژ کافی اعمال شود، میدان الکتریکی می‌تواند از اتم‌ها الکترون جدا کرده و این مواد نیز تبدیل به رسانای الکتریکی شوند.
کاربردها
سیم‌ها و کابل‌های برق اغلب دارای پوشش بسیار انعطاف پذیر از یک عایق هستند . به این سیم عایق گفته می شود . از آنجا که هوا یک عایق است ، در اصل برای نگهداری انرژی به همان اندازه که هست ، به ماده دیگری نیاز نیست. خطوط برق فشار قوی معمولاً فقط از هوا به عنوان عایق استفاده می‌کنند و نیاز به عایق دیگری نیست ، زیرا پوشش مواد جامد (مانند پلاستیک) غیر عملی است چون مقاومت پایینی دارند. با این حال، در برخی سیم های کوتاه برد که خطر اتصال دارند از عایق مناسب استفاده می‌‌شود. در کابل کواکسیال ، مرکز رسانا باید دقیقاً در وسط آن قرار گیرد تا از انعکاس موج جلوگیری کند. ولتاژ بالاتر از ۶۰ ولت می تواند باعث شوک الکتریکی به انسان و سایر خطرات شود. مقره های پوشش دهنده و عایق ها به جلوگیری از همه این مشکلات کمک می کند.
جستارهای وابسته
منابع
- "Insulator (electricity)". Wikipedia. 2019-05-19.