علیرضا رجایی
علیرضا رجایی (زاده ۲۸ مهر ۱۳۴۱) از فعالان سیاسی ملی-مذهبی ایران است. او مدیر گروه سیاسی هیئت تحریریه روزنامه‌های جامعه، توس و نشاط و مدیر انتشارات گام نو بود.
| علیرضا رجایی | |
|---|---|
 علیرضا رجایی در مراسم حسین شاه‌حسینی | |
| زادهٔ | ۲۸ مهر ۱۳۴۱ (۵۸ سال) تهران |
| ملیت | ایرانی |
| پیشه | فعال ملی-مذهبی زندانی سیاسی مدیر انتشارات گام نو |
| همسر(ها) | لیلا لیاقت |
| فرزندان | امیریحیی رجایی امیرطاها رجایی |
زندگی
وی در انتخابات مجلس ششم ۱۳۷۸ کاندیدای ائتلاف نیروهای ملی-مذهبی در تهران بود و بر اساس نتایج انتخابات در ردهٔ بیست‌وهشتم قرار گرفته و به مجلس راه یافت، اما پس از ابطال تعداد ۵۳۴ صندوق رای حاوی بیش از ۷۰۰ هزار رای توسط شورای نگهبان وی از فهرست نامزدهای منتخب خارج شده و جای خود را به غلامعلی حداد عادل داد.[1] او دورهٔ دکتری علوم سیاسی را در پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی گذراند و در تیر ۱۳۸۵ از رسالهٔ خود دفاع کرد. عنوان رسالهٔ دکتری او بسط ایدئولوژی در ایران (به‌راهنمایی رضا داوری اردکانی) بود.[2][3]
بازداشت
بازداشت در سال ۱۳۷۹
علیرضا رجایی در اسفند سال ۱۳۷۹ همراه با جمعی دیگر از فعالان ملی_مذهبی نظیر عزت‌الله سحابی، حبیب‌الله پیمان، رضا رئیس طوسی، محمد ملکی، محمد بسته‌نگار، محمدحسین رفیعی، محمد محمدی اردهالی، تقی رحمانی، هدی صابر، مسعود پدرام، سعید مدنی، رضا علیجانی، مرتضی کاظمیان و محمود عمرانی بازداشت و سپس در زمستان ۱۳۸۱ در دادگاه انقلاب اسلامی محاکمه شد.[4]
زندان پس از انتخابات ریاست جمهوری دهم
وی در سال ۱۳۸۸ برای مدتی و در اردیبهشت ۱۳۹۰ به اتهام ارتکاب جرایم امنیتی از سوی مأمورین امنیتی بازداشت شد.[5] طبق حکم شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب اسلامی به ریاست قاضی حداد، به اتهام عضویت در ائتلاف نیروهای ملی مذهبی و اقدام علیه امنیت ملی نظام جمهوری اسلامی و نیز فعالیت تبلیغی علیه نظام، به ۴ سال حبس و ۵ سال محرومیت از تمامی حقوق اجتماعی و حق عضویت در تشکل‌های سیاسی و نهادهای مدنی، محکوم شد.[6] علیرضا رجایی در مورخه ۴ آبان ۹۴ پس از تحمل شش سال حبس از زندان آزاد شد.
ابتلا به سرطان
برادر علیرضا رجایی در مصاحبه‌ای با روزنامه اعتماد عنوان کرد که روند شیوع و ابتلای وی تقریباً از اسفند ماه سال ۹۳ آغاز شد. علیرضا رجایی ابتدا در قسمت فوقانی فک خود احساس درد داشت که با مراجعه به بهداری زندان و خوردن مسکن تا اندازه‌ای حل شد اما در خرداد ماه سال ۹۴ توده ای از سینوس وی بیرون آمد.
در همان زمان پنج مرتبه از سوی بهداری زندان اعزام به خارج از زندان برای اسکن و عکسبرداری تجویز شد که این اجازه داده نشد. تا آبان‌ماه سال ۹۴ که وی از زندان آزاد شد.[7]
در آبان ماه ۱۳۹۴ پس از آزادی از زندان پزشکان تشخیص دادند که او به سرطان سینوس دچار شده‌است. او روند درمانی خود را با ۴ دوره شیمی‌درمانی سنگین و بدنبال آن ۳۵ جلسه رادیو تراپی سپری کرد[8] بااین‌حال بیماری او عود کرده و در نهایت پزشکان مجبور شدند روز یک‌شنبه ۵ شهریور ۱۳۹۶ طی یک عمل سنگین ۱۴ساعته مورد جراحی قرار دهند که در اثر این عمل جراحی یک چشم وی تخلیه و بخشی از صورت و فک او برداشته شد.
برادر علیرضا رجایی در گفتگو با روزنامه اعتماد در خصوص وضعیت بعد از جراحی وی گفت: «فک فوقانی به صورت کامل برداشته شده و در نتیجه حرف‌زدن و غذاخوردن برایش بسیار سخت شده‌است. می‌توان گفت عضله جویدن اصلی و صورت و حدقه چشم برداشته و خود چشم نیز تخلیه شده‌است»[9][10][11]
منابع
 |
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به علیرضا رجایی در ویکی‌گفتاورد موجود است. |
- «مشخصات کامل ۱۲۲ نفر از زندانیان بند ۳۵۰ اوین در پایان مرداد ۱۳۹۰». ندای سبز آزادی. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۹ اکتبر ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۲۰۱۷-۰۸-۳۰.
- «پایان‌نامه‌ها».
- «چند چکیده از پایان‌نامه‌های دانش آموختگان دوره دکترای رشته اندیشه سیاسی پژوهشگاه».
- «علیرضا رجایی؛ 77 روز در اوین». جنبش راه سبز. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۹ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۰۱۷-۰۸-۳۰.
- «علیرضا رجایی بازداشت شد». جنبش راه سبز. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۷ آوریل ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۲۰۱۷-۰۸-۳۰.
- «یاران سبز رمضان - روز پنجم؛ علیرضا رجایی، احسان عبده تبریزی و مسعود باستانی». ۱۳۹۰-۰۵-۱۵. دریافت‌شده در ۲۰۱۷-۰۸-۳۰.
- «برادر رجایی: قوی و محکم است و به ما روحیه می‌دهد». روزنامه اعتماد. ۱۱ شهریور ۱۳۹۶. دریافت‌شده در ۹ سپتامبر ۲۰۱۷.
- «چشم راست روزنامه‌نگار سرشناس تخلیه شد اما حال عمومی وی مساعد است». ایران آنلاین. ۸ شهریور ۱۳۹۶. دریافت‌شده در ۹ سپتامبر ۲۰۱۷.
- «سرگذشت یک روزنامه‌نگار: علیرضا رجایی». ایران آنلاین. ۱۲ شهریور ۱۳۹۶. دریافت‌شده در ۹ سپتامبر ۲۰۱۷.
- «تخلیه چشم راست علیرضا رجایی بر اثر سرطان». Deutsche Welle. دریافت‌شده در ۲۰۱۷-۰۸-۳۰.
- «جلوگیری از درمان در زندان به سرطان ختم شد؛». صدای آمریکا. ۸ شهریور ۱۳۹۶. دریافت‌شده در ۹ سپتامبر ۲۰۱۷.