قانون اساسی ازبکستان
قانون اساسی ازبکستان عالی‌ترین متن حقوقی در کشور ازبکستان است[1]. این قانون در ۸ دسامبر ۱۹۹۳ به تصویب رسید.
تاریخچه
ازبکستان در قرن نوزدهم تحت سیطره امپراتوری روسیه قرار گرفت. تا آن هنگام بیشتر خاک این کشور توسط خانات بخارا و خانات خیوه اداره می‌شد. با وقوع انقلاب اکتبر ۱۹۱۷ «جمهوری شوروی سوسیالیستی ازبکستان» در ۲۷ اکتبر ۱۹۲۴ تأسیس شد و در دسامبر همان سال به عضویت اتحاد جماهیر شوروی درآمد. در سال ۱۹۳۲ نیز جمهوری خودمختار قره قالپاغستان به آن پیوست.
جمهوری ازبکستان در ۱ دسامبر ۱۹۹۱ استقلال خود را اعلام کرد.
جمهوری قره قالپاغستان
قره قالپاغستان یک جمهوری خودمختار و جزئی از کشور ازبکستان است [2] قانون اساسی این کشور می‌بایست منطبق با قوانین ازبکستان باشد [3]، رئیس دولت این جمهوری عضو هیئت وزیران است [4] و حق جدائی این سرزمین از ازبکستان با انجام همه پرسی در قره قالپاغستان قابل اجراست [5].
اصول
- مرکز جمهوری: تاشکند[6]
- زبان رسمی کشور ازبکی است [6].
- منشاء مردمی قدرت در حکومت [7]
- مالکیت خصوصی مجاز است[8].
- داوطلب شدن برای انتخابات پارلمان منوط به داشتن ۲۵ سال سن است[9].
- نمایندگان پارلمان ۱۵۰ نفر هستند که برای یک دوره پنج ساله انتخاب می‌شوند. داوطلب شدن برای شرکت در انتخابات پارلمان منوط به داشتن ۲۵ سال سن است[9].
- داوطلب شدن برای ریاست جمهوری نیاز به ۳۵ سال سن، تسلط بر زبان ازبکی و سکونت در ده سال پیش از انتخابات در خاک ازبکستان دارد[10]
ساختار
این قانون در شش بخش و ۱۲۸ اصل تنظیم شده است.
- بخش اول: اصول بنیادین
- بخش دوم: حقوق انسانی، آزادی‌ها و وظایف
- بخش سوم: جامعه و فرد
- بخش چهارم: ساختار اداری-سرزمینی و نظام دولتی
- بخش پنجم: سازمان اقتدار دولتی
- بخش ششم: اصلاح قانون اساسی
جستارهای وابسته
منابع
- اصل پانزدهم قانون اساسی ازبکستان
- اصل هفتادم قانون اساسی ازبکستان
- اصل هفتاد و یکم قانون اساسی ازبکستان
- اصل نود و هشتم قانون اساسی ازبکستان
- اصل هفتاد و چهارم قانون اساسی ازبکستان
- اصل ششم قانون اساسی ازبکستان
- فصل دوم "حاکمیت مردم" (اصل هفتم تا چهاردهم) قانون اساسی ازبکستان
- اصل ۳۶ و ۵۳
- اصل ۷۷ قانون اساسی ازبکستان
- اصل ۹۰ قانون اساسی ازبکستان
- «قانون اساسی جمهوری ازبکستان»، قوانین اساسی فدراسیون روسیه و جمهوریهای آسیای مرکزی، ترجمهٔ الهه کولائی، تهران: دادگستر، ۱۳۷۷، شابک ۹۶۴-۶۳۵۲-۲۷-۸
قانون اساسی آسیا | ||
|---|---|---|
| کشورهای مستقل | جمهوری آذربایجان • اردن • ارمنستان • ازبکستان • اسرائیل • افغانستان • امارات متحده عربی • اندونزی • ایران • بحرین • برونئی • بنگلادش • بوتان • پاکستان • تاجیکستان • تایلند • ترکمنستان • ترکیه • تیمور شرقی • چین • روسیه • ژاپن • سری‌لانکا • سنگاپور • سوریه • عراق • عربستان سعودی • عمان • فیلیپین • قبرس • قرقیزستان • قزاقستان • قطر • کامبوج • کره جنوبی • کره شمالی • کویت • گرجستان • لائوس • لبنان • مالدیو • مالزی • مصر • مغولستان • میانمار • نپال • ویتنام • هند • یمن | .svg.png.webp) |
| دولت‌های با رسمیت محدود | آبخاز • اوستیای جنوبی • تایوان • فلسطین • جمهوری ترک قبرس شمالی • قره‌باغ | |
| قلمروهای وابسته و سرزمینهای دیگر | جزیره کریسمس • جزایر کوکوس • ماکائو • هنگ کنگ | |
|
| این مقاله بخشی از این مجموعه است: سیاست و دولت ازبکستان |
| دولت |
 درگاه ازبکستان |