قانون اساسی ارمنستان

قانون اساسی ارمنستان (ارمنی: Հայաստանի Սահմանադրություն‎; انگلیسی: Constitution of Armenia‎) در یک همه‌پرسی سراسری در تاریخ ۵ ژوئیه ۱۹۹۵ تصویب شد. در این قانون کشور ارمنستان حاکمیتی بر اساس دموکراسی، جامعه‌گرایی و قانون اساسی تعریف شده‌است. ایروان به عنوان پایتخت حکومت تعیین شده‌است. در این قانون قدرت از آن مردم دانسته شده که به واسطه برگذاری انتخابات این قدرت به مقام‌های دولتی واگذار می‌شود. تغییرات مربوط به قانون اساسی و تغییر در مرزها با رای تمام شهروندان ارمنستانی در همه‌پرسی‌های عمومی انجام می‌شود. در قانون اساسی ۱۹۹۵، ۱۱۷ اصل در قانون اساسی موجود بود. در ۲۷ نوامبر ۲۰۰۵ همه‌پرسی سراسری برای اصلاح قانون اساسی انجام شد و به تأیید رسید.

ارمنستان
این مقاله بخشی از این مجموعه است:
سیاست و دولت
ارمنستان
قانون اساسی
اجرایی
قانونگذاری
قضایی
تقسیمات کشوری
انتخابات در ارمنستان
  • فهرست حزب‌های سیاسی ارمنستان
  • Central Electoral Commission
  • انتخابات اخیر
روابط خارجی ارمنستان
موضوعات مرتبط
  • سیاست آرتساح
  • OSCE Minsk Group
درگاه ارمنستان

نخستین طرح برای قانون اساسی در ارمنستان توسط شاهامیر شاهامیریان در سال‌های ۱۷۷۸–۱۷۸۹ میلادی تهیه گردید و متاثر از حقوق اساسی انگلستان و ایالات متحده آمریکا بود.[1].

پانویس
  1. ولی کوزه‌گر کالجی (بهار ۱۳۹۴). «اصلاحات قانون اساسی ارمنستان: تغییر ساختار سیاسی از ریاست جمهوری به پارلمانی» (PDF). فصلنامه آسیای مرکزی و قفقاز، شماره 89 صفحه 161.

منابع
  • Adalian, Rouben Paul (2002). Historical Dictionary Of Armenia. Lanham, Maryland: Scarecrow Press, Inc. p. 141-42. ISBN 978-0-8108-4337-0.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.