قانون اساسی تاجیکستان
قانون اساسی تاجیکستان عالیترین متن قانونی در کشور تاجیکستان است.[1] این قانون در ۶ نوامبر ۱۹۹۴ میلادی به تصویب رسید.
تاریخچه
تاجیکستان تا سال ۱۹۲۹ میلادی بخشی از جمهوری شوروی سوسیالیستی ازبکستان بود. در این سال از ازبکستان جدا گردید و به عنوان یک جمهوری مستقل به عضویت اتحاد جماهیر شوروی درآمد.
ولایت مختار کوهستان بدخشان
ولایت مختار کوهستان بدخشان بخشی از جمهوری تاجیکستان است،[2] نمایندگان این ولایت در مجلس کشور بدون در نظر گرفتن معیار جمعیت انتخاب میشوند[3] و یکی از هفت عضو دادگاه قانون اساسی از این ولایت برگزیده میشود.
اصول
- مرکز جمهوری تاجیکستان شهر دوشنبه است.[4]
- این قانون زبان رسمی کشور را [فارسی] تاجیکی قرار داده و روسی را زبان ارتباط میان ملتها نامیدهاست[5] استفاده از زبانهای دیگر را به رسمیت شناخته و اجازۀ برگزاری جلسات دادرسی به زبان اکثریت مردم محل را دادهاست[6]
- غیردینی بودن حکومت[7]
- منشأ مردمی قدرت حکومت[8]
- به رسمیت شناختن حق مالکیت خصوصی[9]
- نمایندگان مجلس و رئیسجمهور برای یک دورهٔ پنجساله انتخاب میشوند. داوطلب شدن برای شرکت در انتخابات مجلس به ۲۵ سال و ریاستجمهوری ۳۵ تا ۶۵ نیاز دارد.[10]
- داوطلب شدن برای ریاست جمهوری نیاز به ۳۵ تا ۶۵ سال سن، تسلط بر زبان تاجیکی و سکونت در ده سال پیش از انتخابات در خاک تاجیکستان دارد.[11]
ساختار
این قانون در ده بخش و یکصد اصل تنظیم شدهاست.
جستارهای وابسته
منابع
- اصل پانزدهم قانون اساسی تاجیکستان
- اصل ۸۱ قانون اساسی تاجیکستان
- اصل ۸۲ قانون اساسی تاجیکستان
- اصل چهارم قانون اساسی تاجیکستان
- اصل دوم قانون اساسی تاجیکستان
- اصل ۸۸ قانون اساسی تاجیکستان
- اصل یکم قانون اساسی تاجیکستان
- اصل دهم قانون اساسی تاجیکستان
- اصل ۱۲ و ۳۲
- اصول ۴۸ و ۶۵ قانون اساسی تاجیکستان
- اصل ۶۵ قانون اساسی تاجیکستان
- «قانون اساسی جمهوری تاجیکستان»، قوانین اساسی فدراسیون روسیه و جمهوریهای آسیای مرکزی، ترجمهٔ الهه کولائی، تهران: دادگستر، ۱۳۷۷، شابک ۹۶۴-۶۳۵۲-۲۷-۸
متن مربوطه در ویکینبشته: قانون اساسی جمهوری تاجیکستان |
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.