قانون اساسی لبنان
قانون اساسی لبنان (به عربی: دستور لبنان)، مهمترین قانون کشور لبنان است که در ۲۳ مه ۱۹۲۶ به تصویب رسید؛ و در سال ۱۹۸۹ اصلاحیه‌ای در باب منشور آشتی ملی لبنان (پیمان طائف) که در تلاش برای حفظ برابری بین مسیحیان و مسلمانان بود در آن ایجاد شد.
 |
متن مربوطه در ویکی‌نبشته: قانون اساسی لبنان |
 |
| این مقاله بخشی از این مجموعه است: سیاست و دولت لبنان |
جستارهای وابسته
منابع
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Constitution of Lebanon». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۸ فوریه ۲۰۱۷.
پیوند به بیرون
قانون اساسی آسیا | ||
|---|---|---|
| کشورهای مستقل | جمهوری آذربایجان • اردن • ارمنستان • ازبکستان • اسرائیل • افغانستان • امارات متحده عربی • اندونزی • ایران • بحرین • برونئی • بنگلادش • بوتان • پاکستان • تاجیکستان • تایلند • ترکمنستان • ترکیه • تیمور شرقی • چین • روسیه • ژاپن • سری‌لانکا • سنگاپور • سوریه • عراق • عربستان سعودی • عمان • فیلیپین • قبرس • قرقیزستان • قزاقستان • قطر • کامبوج • کره جنوبی • کره شمالی • کویت • گرجستان • لائوس • لبنان • مالدیو • مالزی • مصر • مغولستان • میانمار • نپال • ویتنام • هند • یمن | .svg.png.webp) |
| دولت‌های با رسمیت محدود | آبخاز • اوستیای جنوبی • تایوان • فلسطین • جمهوری ترک قبرس شمالی • قره‌باغ | |
| قلمروهای وابسته و سرزمینهای دیگر | جزیره کریسمس • جزایر کوکوس • ماکائو • هنگ کنگ | |