قانون اساسی روسیه

قانون اساسی روسیه (به روسی: Конститу́ция Росси́йской Федера́ции) مهمترین سند حقوقی در فدراسیون روسیه است. این قانون در همه‌پرسی روز ۱۲ دسامبر ۱۹۹۳ جایگزین قانون اساسی جمهوری فدراتیو شوروی سوسیالیستی شد که در ۱۲ آوریل ۱۹۷۸ میلادی به تصویب رسیده بود.

قانون اساسی
فدراسیون روسیه
نسخه ریاست‌جمهوری قانون اساسی
عنوان اصلیКонституция
Российской Федерации
قلمروفدراسیون روسسیه
تصویب۱۲دسامبر ۱۹۹۳
اجرا۲۵ دسامبر ۱۹۹۳
حکومتفدرالیسم نظام نیمه‌ریاستی
قانون‌اساسی جمهوری
شاخه‌هاسه
رئیس کشورریاست‌جمهوری روسیه
مجلس(ها)Bicameral
(مجلس دوما: فدراسیون شورای، مجلس دوما)
مجریPrime Minister led دولت روسیه
دادگاه‌هاJudiciary (دادگاه قانون اساسی، دیوان عالی)
فدرالیسمFederation
مجمع برگزینندگانNo
بازنگری۹
قانون‌گذار۱۲ دسامبر ۱۹۹۳
نخستین مجری۹ اوت ۱۹۹۶
بازنگری‌ها4 (plus 11 alternations on Federal subjects)
آخرین بازنگری۱ ژوئیه ۲۰۲۰
موقعیتکرملین، مسکو
به سفارشمجلس قانون اساسی
امضاکنندگانرفراندم قانون اساسی توسط شهروندان روس
جایگزینقاون اساسی فدراسیون روسیه
نشان ملی روسیه
روسیه
این مقاله بخشی از این مجموعه است:
سیاست و دولت
فدراسیون روسیه
  • قانون سلامت روانی
  • قانون جزای روسیه
  • قانون مالیات
ریاست‌جمهوری
  • ستاد ریاست‌جمهوری
  • شورای امنیت
  • شورای کشور
قوه مجریه
قوه مقننه
  • شورای فدراسیون (سنا)
نظام قضایی روسیه
  • دادگاه قانون اساسی
  • دیوان عالی
  • دادستان کل
  • دیوان عالی داوری
  • نظام قضایی
انتخابات در روسیه
فدرالیسم
روابط خارجی
  • اتحادیه اروپا
  • ناتو
  • سازمان ملل
  • مناقشه اعراب و اسرائیل
موضوعات مرتبط
دیمیتری مدودوف به قانون اساسی روسیه سوگند می‌خورد

در این همه‌پرسی ۵۸٬۱۸۷٬۷۵۵ نفر[1] شرکت کرده و ۳۲٬۹۳۷٬۳۰ (بیش از ۵۸ درصد) نفر به آن رأی موافق دادند.[2]

در این قانون اختیارات گسترده‌ای به رئیس‌جمهور اعطا شده که این امر با سنت تاریخی تمرکز قدرت سیاسی در این کشور هماهنگ و متناسب است.

فدرالیسم

در اصل ۶۵ این قانون ساختار فدرال کشور تشریح شده‌است. بر این اساس فدراسیون روسیه متشکل از تعدادی جمهوری، ۶ ناحیه خودگردان، ۱۰ ناحیه خودمختار، تعدادی منطقه، دو شهر فدرال (مسکو و سن پترزبورگ) و یک منطقه خودمختار یهودی‌نشین است.

اصول
  • منشأ مردمی قدرت در حکومت روسیه (اصول دو، سه، هجده)
  • برتری قوانین حکومت مرکزی بر قوانین محلی (بند دو اصل چهار)
  • اجازه مالکیت خصوصی (اصول ۸ و ۹ و ۳۵ و ۳۶)
  • حق فعالیت اقتصادی آزاد (اصول ۸ و ۳۴)
  • حق ارث بردن (بند ۴ اصل ۳۶)
  • غیر مذهبی بودن حکومت (اصل ۱۴)

جستارهای وابسته

پانویس
    • بیش از ۵۴ درصد افرادی که برای شرکت در انتخابات ثبت نام کرده بودند
  2. 1676651 sub para N 100.htm Constitution of Russia: nature, evolution, modernity

منابع
  • «قانون اساسی فدراسیون روسیه»، قوانین اساسی فدراسیون روسیه و جمهوری‌های آسیای مرکزی، ترجمهٔ الهه کولائی، تهران: دادگستر، ۱۳۷۷، شابک ۹۶۴-۶۳۵۲-۲۷-۸

پیوند به بیرون
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ قانون اساسی روسیه موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.