نظام تک‌حزبی
نظام تک‌حزبی یا نظام حزبی فراگیر به نوعی از نظام حزبی گفته می‌شود که در آن یک حزب سیاسی حکومت و دولت را تشکیل می‌دهد و دیگر احزاب اجازه ورود به دولت یا شرکت در انتخابات را ندارند.
| بخشی از سلسله مقاله‌های سیاسی |
| حزب |
|---|
| طیف سیاسی |
|
چپ میانه‌رو (en)
راست میانه‌رو (en)
|
| مواضع‌نامه |
|
سیاست‌های همتاگرایی (en) |
| نظام حزبی |
| ائتلاف |
|
| فهرست‌ها |
|
| درگاه سیاست (en) |
دولت‌های جهان بر پایهٔ شیوه‌های حکومت*
|
گاهی اوقات در واقع این اصطلاح برای شرح نظام حزب حاکم استفاده می‌شود که در آن بر خلاف نظام تک‌حزبی احزاب غیر حاکم اجازه انتخابات چندحزبی دموکراتیک (حداقل به صورت ظاهری و صوری) را دارند، اما خط مشی‌ها یا بالانس قدرت سیاسی به‌طور مؤثر از پیروزی مخالفان در انتخابات ممانعت می‌کند. معمولاً در نظام‌های تک‌حزبی سرکوب جناح‌های سیاسی به طور آشکار به چشم میخورد .[1] چین ، ویتنام ، کوبا و کره شمالی از جمله کشورهایی هستند که نظام تک حزبی دارند.
منابع
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Single-party state». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۷ ژانویه ۲۰۱۲.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.