پفلوکساسین
پفلوکساسین(به انگلیسی: Pefloxacin) یک آنتیبیوتیک کینولونی است که برای درمان عفونتهای باکتریایی استفاده میشود. پفلوکساسین برای استفاده در ایالات متحده تایید نشدهاست.
نامگذاری آیوپاک | |
---|---|
1-ethyl-6-fluoro-7-(4-methylpiperazin-1-yl)-4-oxo-quinoline-3-carboxylic acid | |
اطلاعات فارماکوکینتیک | |
فراهمی زیستی | ۱۰۰٪ |
پیوند پروتئینی | ۲۰–۳۰٪ |
سوخت و ساز | کبد |
نیمهعمر (داروشناسی) | ۸٫۶ ساعت |
دفع | عمدتاً کلیه، همچنین صفراوی |
شناسهها | |
سیایاس | 70458-92-3 |
ایتیسی | J01MA03 |
پابکم | CID: 51081 |
دراگبنک | DB00487 |
کماسپایدر | 46291 |
UNII | 2H52Z9F2Q5 |
KEGG | D02306 |
ChEBI | CHEBI:50199 |
ChEMBL | CHEMBL267648 |
اطلاعات شیمیایی | |
فرمول شیمیایی | C17H20FN3O3 |
وزن مولکولی | 333.358 g/mol |
| |
(بررسی) |
تاریخچه
پفلوکساسین در سال ۱۹۷۹ مورد مطالعه و توسعه قرار گرفت و در فرانسه برای مصارف انسانی در سال ۱۹۸۵ تایید شد.[1]
نحوه اثر
پفلوکساسین یک آنتی بیوتیک وسیع الطیف است که در برابر هر دو گروه باکتریهای گرم مثبت و گرم منفی فعال است. این ماده با مهار دیانای ژیراز، توپوایزومراز نوع II و توپوایزومراز IV،[2] که یک آنزیم لازم برای جداسازی و تکثیر DNA است، عمل میکند و بدین ترتیب از تقسیم سلولی جلوگیری میکند.
منابع
پیوند به بیرون
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.