چینی گن
چینی گَن (چینی سادهشده: 赣语، چینی سنتی: 贛語، پینیین: Gon ua) یکی از گونههای چینی و زبان مادری حدود ۲۲ میلیون نفر در استان جیانگشی و نواحی اطراف آن در هونان، هوبئی، آنهوئی و فوجیان است. گن عضوی از شاخه چینی خانواده زبانهای چینی-تبتی است و هاکا نزدیکترین گونهٔ چینی به آن است.
گن | |
---|---|
贛語/赣语 | |
زبان بومی در | جمهوری خلق چین |
منطقه | مرکز و شمال جیانگشی، شرق هونان، بخشهایی از فوجیان، آنهوئی، هوبئی |
قومیت | مردم گن (چینی هان) |
شمار گویشوران | ۲۲ میلیون (۲۰۰۷)ne2007 |
کدهای زبان | |
ایزو ۳–۶۳۹ | gan |
گلاتولوگ | ganc1239 [1] |
گن دارای گویشهای متعددی است و گویش نانچانگ معمولاً به عنوان گویش معیار در نظر گرفته میشود. دستور زبان گن شبیه به دستورهای گونههای جنوبی چینی است. در گن تعدادی کلمه و اصطلاح باستانی وجود دارد که در اصل مربوط به زبان چینی کلاسیک هستند و اکنون در ماندارین کاربردی ندارند یا دارای کاربرد کمی هستند.
منابع
- Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "Gan Chinese". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology.
- ویکی انگلیسی
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.