یدالله مایل تویسرکانی
یدالله مایل تویسرکانی روزنامه نگار، شاعر، متخلص به مایل متولد ۱۲۶۳ یا ۱۲۶۵ قمری در تویسرکان در استان همدان است. در زادگاهش و در همدان به تحصیل عقلی و نقلی پرداخت و از کشیشی فرانسوی زبان فرانسه را آموخت. زبان‌های عربی و روسی را نیز فراگرفت. در سال ۱۲۸۳ شمسی در تویسرکان مدرسه‌ای به سبک نوین دایر کرد اما عده‌ای از عوام به تحریک مرتجعین آن را تخریب کردند. در سال ۱۲۹۸ شمسی به تهران رفت و ضمن تدریس به همکاری با مطبوعات پرداخت. یک سال و نیم بعد به ریاست فرهنگ بابل منصوب شد. در ۱۳۰۲ شمسی سرپرستی مدارس ایرانی در قفقاز را عهده‌دار گردید. پس از سوء قصد به جان وی، مدارس قفقاز از سوی دولت ایران تعطیل شد و ناچار به تهران بازگشت. در سال ۱۳۰۶ به ریاست معارف مازندران منصوب شد و در سال ۱۳۱۴ با همین منصب به کرمان رفت. چند سالی نیز روزنامه شفق سرخ را اداره کرد. شعرش در قالب‌های سنتی است. حدود ۲۰۰۰۰ بیت شعر سروده است و چند اثر ترجمه نیز از او چاپ شده‌است.او در سال ۱۳۲۹ شمسی درگذشت.[1]
همچنین مایل تویسرکانی ترجمۀ چند اثر مهم فرانسوی مانند میکرومگاس از ولتر و قرارداد اجتماعی از ژان ژاک روسو را در کارنامۀ خود دارد[2].
پانویس
- شریفی، فرهنگ ادبیات فارسی، ۱۲۵۸.
- روند تاریخی نخستین مواجهۀ ایرانیان با نویسندگان بزرگ فرانسوی زبان از رهگذار ترجمۀ آثار ادبی فارسی، ایوان، فصلنامه فرهنگی هنری ایران و فرانسه، شماره 2، 2018،
منابع
 |
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به یدالله مایل تویسرکانی در ویکی‌گفتاورد موجود است. |
- شریفی، محمد (۱۳۸۷). محمد‌رضا جعفری، ویراستار. فرهنگ ادبیات فارسی. تهران: فرهنگ نشر نو و انتشارات معین. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۷۴۴۳-۴۱-۸.
