شهرهای ساسانی

بنیاد شهرهای نو و گسترش و تجدید بنای شهرهای کهن در زمان ساسانیان باعث کثرت و فزونی شهرها در ایران‌زمین گردید. به تقریب اکثر شاهان ساسانی به احداث شهرهای نو پرداختند. شهرهایی که توسط فرمانروایان بنیاد یافته و یا احیاء گردیدند، طبق سنت معمول با نام شاه همراه بودند و واژه‌هایی به آنها افزوده می‌شد که اغلب از شادی، شکوه و عظمت، نیک بختی و پیروزی فرمانروا و یا مفاهیم مشابه آنها بود. [1] نام اغلب این شهرها در روایات ایرانی و عرب و کتب تاریخی ثبت گردیده است، بیشتر این کتب ترجمه و برگردان کتاب خداینامک دوران ساسانی می‌باشند. از منابع دیگر رسالهٔ پهلوی، شهرستان‌های ایران است. این رساله شامل اسم و شرح ساختن عده‌ای از شهرهای بزرگ توسط فرمانروایان ایران از قدیم‌ترین ایام تا زمان ساسانیان می‌باشد که در آن پایه‌گذاری بیش از ۲۶ شهر به فرمانروایان ساسانیان نسبت داده شده‌است. همچنین کتیبه شاپور یکم در نقش رستم که فهرست شهرهایی که در قلمرو فرمانروا بوده، یاد شده‌است. مورخین رومی و ارمنی نیز در کتابهای خود از شهرهای آن دوره نام برده‌اند. سکه‌های ساسانی نیز از مدارک گرانقدری می‌باشد که در شناسائی نام شهرهای ساسانی موثرند، در پشت این سکه‌ها مخصوصاٌ از زمان بهرام چهارم نام شهری که سکه در آن ضرب شده، نقش گردیده‌است و این روش تا پایان عهد ساسانیان ادامه می‌یابد که نام شهرها در پشت سکه‌های خسرو پرویز از سایر فرمانروایان بیشتر و چشم گیرتراست.[2]

نقشهٔ ایران در دوران ساسانی بین سال‌های ۲۲۶ تا ۶۵۱ میلادی

شهرهای اردشیر بابکان
نمایی از بازماندهٔ کاخی که بنام اردشیر بابکان معروف است، در نزدیکی شهر قدیم گور در استان فارس
نام شهر در دوران ساسانینام شهر در دوران اسلامیناحیه‌ای که شهر در آن بنا گردید
۱اردشیر خُورهفیروزآبادپارس
۲ریواردشیرریشهرپارس
۳رام‌هرمزاردشیررامهرمزخوزستان
۴هرمزاردشیر سوق الاهوازخوزستان
۵استاداردشیرمیشانخوزستان
۶وهشت‌آباد اردشیر بصرهخوزستان
۷وه‌اردشیر بهرسیرمیان رودان
۸بوذاردشیرموصلمیان رودان
۹وه‌اردشیر (کرمان)بردسیرکرمان
۱۰تن اردشیرمدینه الخطبحرین

[3]


شهر اردشیر خُوره

شهر اردشیر خُوره را می توان جزء اولین شهرهایی دانست که توسط اردشیر بابکان بنا گردیده‌است، او این شهر را قبل از دست یافتن به سلطنت ساخت اما اردشیر بزودی دریافت که ایالت پارس از لحاظ سیاسی شایستگی اقامت فرمانروا را ندارد و پایتخت را در نزدیکی تیسفون قرار داد. این شهر که از قدیم‌ترین ادوار باستانی تا زمان هخامنشیان شهری آباد بود و گور نامیده می‌شد، توسط اسکندر مقدونی ویران گردید تا بار دیگر به همت اردشیر بازسازی و آباد شد. دور این شهر دارای برج و باروی محکم و خندق بود. در مرکز شهر یک آتشکده و در جنب آن برجی احداث شده بود که به هنگام تشریفات مذهبی در بالای آن آتش مقدس در هوای آزاد شعله‌ور بود.[4]

شهر وه اردشیر در کرمان

وه اردشیر کرمان را به عربی بردسیر گفتند.

رام‌هرمزاردشیر

رام‌هرمزاردشیر نویسندهٔ کتاب مجمل‌التواریخ و القصص ضمن شرح پادشاهی اردشیر بابکان در مورد این شهر مطالبی نگاشته است. بعضی گفته‌اند که شهر رامهرمز کنونی نامی کوتاه شده از رامهرمزاردشیر است.[5]

شهر هرمز اردشیر

از روایت حمزه اصفهانی چنین بر می‌آید که شهر هرمز اردشیر از دو بخش مجزا که در جوار یکدیگر قرار داشته و مجموعه‌ای واحد را تشکیل می‌دادند، بوجود آمده بود. این شهر در ناحیهٔ خوزستان بنا گردید. از دو شهر تشکیل دهندهٔ هرمز اردشیر شهری که مرکز تجار و بازاریان بود و خوچستان ماچار یا هوجستان واجار یا خوجستان وازار یاخوزستان بازار نام گرفت که این نامگذاری به علت سکونت اقوامی بود که خوجی نام داشتند.[6] پس از استیلای اعراب، این شهر به صورت معرب سوق الاهواز در آمد که امروزه آنرا اهواز می‌نامند و بخش دیگر که محل سکونت بزرگان و اشراف بود، هومشیر نامیده می‌شد که بدست اعراب به کلی ویران و بدست فراموشی سپرده شد.

ریو اردشیر

ریو اردشیر یا ری شهر نیز از شهرهایی است که توسط اردشیر بابکان بنا گردید این شهر یکی از مهمترین مراکز علمی و ادبی محسوب می‌شد.

شهر بوذاردشیر

بوذ اردشیر یا نوداردشیر یا نوکرداردشیر در ساحل غربی دجله در جائی که شاخه‌های این رود به هم پیوسته و رود بزرگی را تشکیل می‌دهند واقع بود به همین مناسبت پس از پیروزی اعراب آنجا موصل یعنی محل اتصال نامیده شد.

شهر وه اردشیر در تیسفون
تصویری نقاشی شده از کاخ مدائن در تیسفون

اردشیر بر روی خرابه‌های سلوکیه قدیم شهری بنام وه اردشیر یا به اردشیر در تیسفون بنا نمود و آنجا را پایتخت دولت ساسانی قرار داد. این شهر یکی از شهرهای هفتگانهٔ مدائن و بر مغرب دجله واقع بود.[7]

شهر استاد اردشیر

این شهر بصورت استاباد و اشا و استرآباذ و ایساباد نیز در کتب مورخین اسلامی نوشته شده، در محل شهر باستانی کرخای میشان در کنار رود کارون بنا گردید. فعالیت ضرابخانهٔ آن در زمان ساسانیان مخصوصاً دوران خسرو پرویز چشمگیر بود.

شهر شوشتر

شوشتر که اعراب آن را تستر نامیدند، یکی دیگر از شهرهایی است که ساخت آن را به اردشیر بابکان نسبت می‌دهند.

تن اردشیر

اردشیر پس از تصرف نواحی بحرین شهری به نام تن ارشیر که به صورتهای بتن فسا و فسا و خوران و بنیاد اردشیر نیز در متون اسلامی آمده‌است در آن ناحیه بنا نهاد و آن را مرکز آن نواحی و جزایر قرار داد. این شهر تا دوران اسلامی برجای بود و عربها آنرا مدینه الخط نامیدند.

وهشت آباد اردشیر

وهشت آباد اردشیر بوسیلهٔ اردشیر بابکان ساخته و پرداخته شد و ظاهراً این شهر در اواخر دوران ساسانی اهمیت و اعتبار خود را از دست داد اما بعدها به نام بصره آبادی از سر گرفت.

شهرهای شاپور یکم

در زمان شاپور یکم طرح و روش مستطیل در شهر سازی بیشتر مورد توجه قرار گرفت و هم آهنگی شهر با وضع طبیعی زمین نیز در نظر گرفته می‌شد در شهر گندی شاپور و بیشاپور از همین طرح مستطیل استفاده شد.

نام شهر در دوران ساسانینام شهر در دوران اسلامیناحیه‌ای که شهر در آن بنا گردید
۱وه اندیو شاپور (گندی شاپور)جندی شاپورخوزستان
۲بیشاپوربیشابور (بشاور) (شابور)پارس
۳نیوشاپورنیشابور و نیسابورخراسان
۴پیروز شاپورانبارمیان رودان
۵شادشاپوروبها (شاد شاپور)میان رودان
۶شاپورخواستسابرخواستلرستان

[8]

شهر گندی شاپور

گندی شاپور یکی از مهمترین شهرهایی بود که توسط شاپور یکم ایجاد گردید. معروف‌است که وی پس از غلبه بر والرین و ویران ساختن انتاکیه اسیران رومی را در این محل اسکان داد و نام آنرا وه اندیوک شاپور به معنی به از انتاکیه شاپور نامید.[9]

شهر بیشاپور
ویرانه‌های بیشاپور در شمال شهرستان کازرون

شاپور در ایالتی که تولد یافته بود، یعنی در ناحیهٔ پارس شهر و کاخی برای خود بنا نمود. این شهر بیشاپور یا به شاپور نامیده شد. طرح این شهر دیگر مانند شهرهای دایره وار اشکانی نبود. نقشهٔ شهر شامل یک چهارضلعی بود که از سوئی محدود به دیوار محوطه و خندق‌ها می‌شد که به کوهی تکیه داشت و یک قلعهٔ نظامی با شبکه‌ای کامل از دیوارها و دژهای کوچک آنرا حفاظت می‌کرد و سوی دیگر آن را رودخانه‌ای فرا گرفته بود.

شهر نیوشاپور

در زمان شاهپور یکم در خراسان جنگی درگرفت که با پیروزی شاهپور پایان یافت. از این رو او دستور داد بر آبادی محل پیروزی بیافزایند و شهری از نو بنا کنند و آن را نیوشاپور یا نوشاپور نامید، یعنی شاپور نیک و رادمرد یا شهر زیبای شاپور بعدها این نام کوتاه شد و بصورت نیشابور درآمد. عرب‌ها آن را عربی کرده «نیسابور» خواندند.[10]

پیروز شاپور

در زمان فرمانروایی شاپور یکم جنگ با رومیان همچنان ادامه یافت تا آنکه شاپور در فرات شکست سختی به رومی‌ها وارد ساخت به نحوی که در صحنهٔ جنگ گوردین امپراتور روم بقتل رسید. این واقعه در سال ۲۴۴ میلادی اتفاق افتاد شهری که جنگ در نزدیکی آن به وقوع پیوست، به افتخار این پیروزی، پیروز شاپور نامیده شد. این شهر در جانب چپ فرات قرار داشت. در این شهر مخازن بزرگ اسلحه و مواد غذائی برای سپاهیان ساسانی ایجاد گردید، بدین سبب آنجا را شهر انبار نیز می‌نامیدند. قابل ذکر است که اعراب دست نشانده و وفادار دولت ساسانی، مانند شاهان حیره موادغذایی را که بصورت کمک سالیانه از ساسانیان می‌گرفتند، از این شهر دریافت می‌کردند.[11]

شاپورخواست
سنگ نبشته واقع در شرق شهر خرم‌آباد که برروی آن توضیحاتی در خصوص شهر شاپورخواست نوشته شده است.
نوشتار اصلی: شاپورخواست

شاپورخواست به عقیده بسیاری از مورخین و محققین نام باستانی شهر خرم‌آباد کنونی است. بسیاری از محققان بر این عقیده هستند که شهر باستانی شاپورخواست که به دستور شاپور یکم در دوره ساسانی و قرن نخست هجری بنا شده‌است در مکان فعلی شهر خرم‌آباد قرار داشته‌است. در کتب مورخین و جغرافیا نگاران دوره اسلامی اطلاعات ارزنده‌ای در رابطه با شهرهای لرستان نوشته شده‌است که در شناسایی موقعیت آنها کمک می‌کند. براساس این متون شاپورخواست یکی از شهرهای مهم این منطقه محسوب شده که در طول این دوران از عمران و آبادانی برخوردار بوده‌است. در لرستان آثار و مناطقی منسوب به شاپور ساسانی وجود دارد که از آن جمله می‌توان از شهر شاپورخواست، دژ شاپورخواست، پل شاپوری، پل شاپوری کاکارضا و شاهپورآباد در شهرستان الیگودرز اشاره کرد.

شهرهای دوران شاپور دوم
نام شهر در دوران ساسانینام شهر در دوران اسلامیناحیه‌ای که شهر در آن بنا گردید
۱ایران خُوره شاپورشوشخوزستان
۲کرخشاپور-خوزستان
۳شاد شاپور (قزوین)قزوینماد
۴اوهرابهرماد
۵بزرگ شاپورعُکبرامیان رودان
۶خنی شاپور-میان رودان

[12]

شهر ایران خُوره شاپور
بقایای پل شوشتر یا بند قیصر ساخته شده توسط اسرای رومی

شاپور دوم ملقب به ذوالاکتاف در زمرهٔ بانیان شهرها بود و شهرهای متعددی توسط او بازسازی و احیاء یا بنیاد شد. شهر باستانی شوش یکی از مهمترین شهرهایی بود که توسط شاپور گسترش یافته و مجدداً بازسازی گردید. این شهر در اوایل دوران ساسانی در ضمن جنگهای خونینی که بین اردشیر بابکان و اردوان پنجم واقع شد. به علت پایداری و جانبداری اهالی از اردوان صدمات و خسارات فراوانی دید و قسمتی از آن ویران شد اما پس از خاتمه جنگ اردشیر و پسرش شاپور یکم هر یک در دورهٔ خود به ترمیم ویرانیها پرداختند بدین ترتیب در دوران اولیه حکومت ساسانیان، شوش از ثروت و آبادی بسیار برخوردار بود، در طی جنگ‌های ایران و روم، تعداد زیادی از اسرای رومی را در این شهر مستقر ساختند، هنرمندان بافندهٔ شوشی از رومی‌ها فنون تازه‌ای آموختند که از این زمان بافندگی و نساجی این شهر بیش از پیش رونق گرفت. در دورهٔ ساسانیان یکی از مسائل مهم سیاسی و اجتماعی ایران مسئلهٔ مسیحیت بوده در اثر جنگهای متوالی ایران و روم و تماس بین دنیای شرق و غرب دین مسیح در ایران رواج یافت. یکی از مراکز مهم مسیحیان در این دوره شهر شوش بود که بخصوص با اسکان دادن اسرای رومی در این شهر، بر تعداد آنان افزود شده بود. در زمان شاپور دوم مسیحیان شهر دست به شورش زدند و شاپور در طی فرونشاندن شورش شهر را بکلی منهدم و ویران کرد. شاپور بعد از ویران کردن شوش در نزدیکی این محل شهر ایران خوره شاپور به معنی شاپور شکوه ایران را بنا نهاد و در عظمت بخشیدن و زیبا ساخت آن کوشش بسیار نمود، پس از شاپور نیز در تمام دورهٔ ساسانیان این شهر یکی از مراکز عمدهٔ بازرگانی و اقتصادی و اداری ایران به شمار می‌رفت. ضرابخانهٔ این شهر تا دوران آخرین شهریار ساسانی از مراکز فعال ضرب سکه محسوب می‌شد.

شهر کرخ

شهر «کرخ» یا «کرخا» یا «کرخ شاپور» در فاصلهٔ کمی از شهر ایران خوره شاپور بنا شد. این شهر را باید جزء شهرهای شاهی بشمار آورد، کرخ به شکل مستطیل و بطول چهار کیلومتر و عرض یک کیلومتر ساخته شده بود. در داخل شهر کاخی بزرگ احداث شده بود که امروزه خرابه‌های آن موسوم به ایوان کرخ هنوز پابرجاست. در مجمل التواریخ ساخت این شهر، به شاپور دوم نسبت داده شده‌است. نام این شهر از آن جهت گذارده شده‌است که در دوره عیلامیان، خدای آن شهر «کرخا» نام داشت.[13]

شهر قزوین

شهر کهن و باستانی قزوین نیز از شهرهایی است که توسط شاپور بازسازی شده و قلاع و عمارات فراوان در آن احداث شد. اهمیت قزوین بیشتر بعلت مجاورت و همسایگی با سرزمین دیلم بود که معبرهای کوهستانی را که از راه ایالت طبرستان به سواحل دریای خزر می‌رفت، حراست می‌کرد. قزوین به عنوان دژی جهت مقابله با حملات و یورشهای ناگهانی دیلمیان ساخته شد و شاپور به ساختن قلعه و شهر نظامی در این ناحیه فرمان داد و آن را «شاد شاپور» و به روایتی «پاد شاپور» نام نهاد. ناحیهٔ قزوین از نظر قرار گرفتن بر سر تقاطع دو شاهراه بزرگ دارای مرکزیت مهمی بود.[14]

شهر ابهر

بنای این شهر را نیز به شاپور دوم نسبت می‌دهند. ایرانیان این شهر را «اوهر» می‌نامیدند و این شهر دارای چشمه سارهای برزگی بوده‌است.

شهر خنی شاپور

طبری نوشته است شاپور دوم بفرمود در باجرمی شهری بساختند و آنرا «خنی شاپور» نامید و آنرا ولایتی کرد. باجرمی، باجرما که بزبان آرامی بیت گرمی و گرمکان نامیده می‌شد، سرزمین آباد و کهن بود که در شرق دجله و جنوب زاب کوچک در ناحیهٔ میانرودان واقع شده بود.[15] در دوران اسلامی این شهر را کرکوک می‌نامیدند.

شهرهای پیروز یکم
نام شهر در دوران ساسانینام شهر در دوران اسلامیناحیه‌ای که شهر در آن بنا گردید
۱باذان پیروزاردبیلآذربایجان
۲کام پیروزکام فیروزپارس
۳رام‌ پیروزفیروزری
۴کرخه پیروزسامرهمیان رودان
۵شاد پیروز-میان رودان
۶روشن پیروز-مازندران

[16]

شهر باذان پیروز

«باذان پیروز» را پیروز یکم در آذربایجان بنا نمود، فردوسی، دینوری، و یاقوت حموی آنرا با اردبیل یکی دانسته‌اند. به احتمال زیاد این شهر باستانی از دوران کهن برجای بوده و پیروز آنرا توسعه و گسترش داده‌است.[17]

دیگر شهرهای پیروز

کام پیروز در ساحل راست رودخانهٔ کر در پارس قرار داشت. پیروز رام نیز از شهرهایی است که توسط پیروز در ری ساخته شد. کرخه پیروز شهری بود که پیروز در شمال شهر باستانی سامره و در نزدیکی آن بنا کرد. شاد پیروز احتمالاً در حدفاصل سرزمین میان رودان و ماد قرار داشته‌است. ابن خدادبه، شاد پیروز را یکی از دوازده استان عراق نام برده است. روشن پیروز در مازندران همچنین ساختن دیواری در ناحیهٔ ماوراءالنهر برای جلوگیری از تهاجم و تجاوز اقوام کوچ نشین در حوالی خجند که طول آن در حدود ۳۰۰ کیلومتر بوده‌است.

شهرهای قباد یکم
نام شهر در دوران ساسانینام شهر در دوران اسلامیناحیه‌ای که شهر در آن بنا گردید
۱به‌ازآمدکوادارجانپارس
۲پیروزکوادبردعهارمنستان
۳ابرکوادابرقبادخوزستان
۴کوادخُورهقبادخُورهپارس
۵شهرآبادکواد-تبرستان
۶ایران شاد کواد-ماد
۷ایران آسان کواد-مازندران

[18]

در زمان قباد همگام با اصلاحات اجتماعی و اقتصادی روند توسعه ایجاد شهرها سرعت گرفت و در نقاط مختلف ایران شهرهای جدیدی ساخته شد. ابن خرداد و قدامه که در قرن هشتم هجری از سرزمین عراق سخن رانده‌اند، گویند عراق مشتمل بر دوازده استان است بنابر این تقسیم بندی هنوز چهار استان آن بنام قباد نامیده می شد که عبارت بودند از استان سوم بنام «شاد قباد» و استان دهم و یازدهم و دوازدهم که به ترتیب بنام استان «به قباد بالا» و «به قباد میانه» و «به قباد پایین» نامگذاری شده بودند.[19]

شهر به از آمد کواذ

قباد پس از شکست رومیان و فتح قلعه آمد شهری بنا نمود و آنرا «به از آمد کواذ» یعنی شهر قباد بهتر از آمد، نامید.[20] «به از آمد کواذ» میان پارس و خوزستان و در کنار یکی از شاخه‌های رود طاب به منظور تأمین حمل و نقل در دو سوی رودخانه احداث شده بود. پس از انقراض ساسانیان این شهر به حیات اجتماعی خود ادامه داد و در این زمان ارجان نامیده می‌شد.

شهر پیروز قباد

در سال ۵۱۶ میلادی گروهی از قبایل هون موسوم به سابیر به ارمنستان تاختند و شهرها را غارت و ویران نمودند. قباد پس از دفع آنان شهری از اران را که پرتو نامیده می‌شد به دژی محکم تبدیل کرد و آن را «پیروز قباد» نامید و آن را جایگاه مرزبان قرار داد. اهمیت این شهر بیشتر از آن جهت بود که در سر راه قبایل مهاجم قرار داشت و مانند سدی مانع از رخنهٔ آنها به شهرستانهای داخل امپراتوری ایران می‌شد.

شهرستان ابر قباد

شهرستان میشان در نزدیکی منطقهٔ کنونی بصره قرار داشت. قباد در آن ناحیه شهری بنا نمود و آن را «ابر قباد» نامید. این شهر از رونق اقتصادی خاصی برخوردار بود و در ضرابخانهٔ بزرگ آن به وفور سکه ضرب می‌کردند. نام ابر قباد در پشت سکه‌های اموی تا سال ۹۶ هجری دیده می‌شود.

شهر آباد کواد

قباد شهر دیگری در میان گرگان و ابرشهر بنا نمود و آن را «شهر آباد کواد» نامید. محل دقیق این شهر مشخص نیست اما آنچه مسلم است اغلب شهرهایی که در حوالی گرگان و یا بین گرگان و خراسان توسط شاهان ساسانی احداث می‌شد، جنبهٔ نظامی داشته و برای مقابله با اقوام بیابانگرد آن نواحی مانند اقوام چول و دیگر قبایل مهاجم ایجاد می‌شدند.

شهر ایران آسان کواد

گروهی از شرق شناسان از جمله هرتسفلد و کریستن سن آن را همان شهر کرخ یا کرخا در ناحیهٔ شوش تصور کرده‌اند. بنای این شهر را به شاپور دوم نسبت داده‌اند و احتمالاً در زمان قباد دوباره بازسازی شده‌است.

شهر ایران شاد کواد

قباد شهری در سرزمین ماد میان حلوان و شهر زور بنا نمود و آن را «ایران شاد کواد» نامید.

شهر قباد خُوره

به فرمان قباد در سرزمین پارس و در استان اردشیر خُوره شهری ساخته شد که «قباد خُوره» نام گرفت. اغلب مورخان اسلامی نام قباد خُوره را بر ولایتی که در اطراف شهر کازرین واقع بود، اطلاق کرده‌اند.[21]

شهرهای خسرو انوشیروان
نام شهر در دوران ساسانینام شهر در دوران اسلامیناحیه‌ای که شهر در آن بنا گردید
۱وه انتیوک خسرورومیهمیان رودان
۲دستگرد خسرودسکرةالملکمیان رودان
۳شاد خسرو-خراسان
۴خسرومشت آباد-خراسان
۵ویسپ شادخسرو-خراسان
۶هوبد خسرو-خراسان
۷شادفرخ‌خسرو-خراسان

شهر وه انتیوک خسرو

در سال ۵۱۶ میلادی بدنبال مداخله و تحریکات دولت روم در امور داخلی و سیاسی اعراب دست نشاندهٔ ایران، خسرو انوشیروان با سپاهی بزرگ از فرات گذشته و شهر انتاکیه را که مهم‌ترین و آبادترین شهرهای آن روزگار بود تسخیر نمود. این شهر بقدری مورد پسند خسرو قرار گرفت که شهری در نزدیکی تیسفون با نقشه و مشخصات و وسعت آن بنا نمود و ساکنان انتاکیه را در شهر جدید که وه انتیوک خسرو به معنی شهر خسرو بهتر از انتاکیه نامیده شد، کوچ داد.[22]

شهر دربند
دژ ساسانی دربند.

یکی از مهم‌ترین شهرهای نظامی که توسط انوشیروان بازسازی گردید، «شهر دربند» (دربند (روسیه)) بود. این شهر در شمالی‌ترین نقطهٔ ایالت شیروان قرار داشت. مولف حدود العالم آن را «شهر دربند خزران» می‌نامد. اعراب آنرا «باب الابواب» می‌نامیدند. شهر در تنگهٔ باریکی قرار گرفته بود که از یکسو به دریا و سوی دیگرش به کوهستان بود خسرو آنرا به دژی استوار تبدیل نمود که باروی محکم آن سد راه قبایل مهاجم خزر گردید.

دستگرد خسرو

دستگرد خسرو اقامتگاه و شهر مورد علاقهٔ خسرو پرویز بود اما اغلب مورخان بنای آن را به دوره‌های قبل از خسرو پرویز نسبت می دهند. از آنجا که اغلب شهرهای بنیاد یافته، توسط شاهان ساسانی طبق سنت معمول با نام سازندهٔ آن همراه بود، بنابراین «دستگرد خسرو» را باید از ساخته‌های خسرو انوشیروان دانست.

شهرهای انوشیروان در خراسان

انوشیروان در کستک خراسان پنج شهر بنا نمود. این شهرها عبارت بودند از: «خسرو شاد»، «خسرو مشت آباد»، ویسپ شادخسرو، «هوبد خسرو» و «شاد فرخ خسرو» متأسفانه به محلی که این شهرها در آن ساخته شده‌اند، اشاره نشده‌است. علاوه بر پنج شهر ساختن دیوار دفاعی عظیمی به طول ۱۰۸۰ کیلومتر را در آن ناحیه به انوشیروان نسبت می‌دهند. به احتمال دیواری با این طول نمی‌توانسته‌است، در روزگار یک پادشاه ساخته شود و احتمالاً ساختمان آنرا پیشینیان آغاز کرده‌بودند.[23]

پانویس
  1. آورزمانی، «شهرهای ایران در زمان ساسانیان، شمارهٔ ۳۳۰»، ۱۱.
  2. آورزمانی، «شهرهای ایران در زمان ساسانیان، شمارهٔ ۳۲۵»، ۲۴.
  3. آورزمانی، «شهرهای ایران در زمان ساسانیان، شمارهٔ ۳۲۵»، ۳۰.
  4. آورزمانی، «شهرهای ایران در زمان ساسانیان، شمارهٔ ۳۲۵»، ۲۵.
  5. افشار سیستانی، «پژوهش در نام شهرهای ایران»، ۳۵۳.
  6. مهرالزمان نوبان (۱۳۷۶)، نام مکان‌های جغرافیایی در بستر زمان، تهران: انتشارات ما، ص. ۲۰۴، شابک ۹۶۴-۶۴۹۷-۰۰-۴ پارامتر |چاپ= اضافه است (کمک)
  7. آورزمانی، «شهرهای ایران در زمان ساسانیان، شمارهٔ ۳۲۵»، ۲۵.
  8. آورزمانی، «شهرهای ایران در زمان ساسانیان، شمارهٔ ۳۲۷»، ۱۹.
  9. آورزمانی، «شهرهای ایران در زمان ساسانیان، شمارهٔ ۳۲۷»، ۱۶.
  10. افشار سیستانی، «پژوهش در نام شهرهای ایران»، ۶۰۹.
  11. آورزمانی، «شهرهای ایران در زمان ساسانیان، شمارهٔ ۳۲۷»، ۱۹.
  12. آورزمانی، «شهرهای ایران در زمان ساسانیان، شمارهٔ ۳۲۸»، ۱۲.
  13. مهرالزمان نوبان (۱۳۷۶)، نام مکان‌های جغرافیایی در بستر زمان، تهران: انتشارات ما، ص. ۳۸۵، شابک ۹۶۴-۶۴۹۷-۰۰-۴ پارامتر |چاپ= اضافه است (کمک)
  14. بهرامی، «شهرهای ساسانی»، ۲۴۹.
  15. آورزمانی، «شهرهای ایران در زمان ساسانیان، شمارهٔ ۳۳۰»، ۱۲.
  16. آورزمانی، «شهرهای ایران در زمان ساسانیان، شمارهٔ ۳۳۰»، ۱۳.
  17. آورزمانی، «شهرهای ایران در زمان ساسانیان، شمارهٔ ۳۳۰»، ۱۲.
  18. آورزمانی، «شهرهای ایران در زمان ساسانیان، شمارهٔ ۳۳۰»، ۱۳.
  19. آورزمانی، «شهرهای ایران در زمان ساسانیان، شمارهٔ ۳۳۰»، ۱۴.
  20. آورزمانی، «شهرهای ایران در زمان ساسانیان، شمارهٔ ۳۳۰»، ۱۴.
  21. آورزمانی، شهرهای ایران در زمان ساسانیان، شمارهٔ ۳۳۲، ۱۷.
  22. آورزمانی، «شهرهای ایران در زمان ساسانیان، شمارهٔ ۳۳۲»، ۶.
  23. آورزمانی، «شهرهای ایران در زمان ساسانیان، شمارهٔ ۳۳۲»، ۸.

جستارهای وابسته

منابع
  • آورزمانی، فریدون (خرداد و تیر ۱۳۷۰). «شهرهای ایران در زمان ساسانیان». ماهنامهٔ فروهر. تهران: سازمان انتشارات فروهر (۳۲۵).
  • آورزمانی، فریدون (مرداد و شهریور ۱۳۷۰). «شهرهای ایران در زمان ساسانیان». ماهنامهٔ فروهر. تهران: سازمان انتشارات فروهر (۳۲۶).
  • آورزمانی، فریدون (مهر و آبان ۱۳۷۰). «شهرهای ایران در زمان ساسانیان». ماهنامهٔ فروهر. تهران: سازمان انتشارات فروهر (۳۲۷).
  • آورزمانی، فریدون (آذر و دی ۱۳۷۰). «شهرهای ایران در زمان ساسانیان». ماهنامهٔ فروهر. تهران: سازمان انتشارات فروهر (۳۲۸).
  • آورزمانی، فریدون (فروردین و اردیبهشت ۱۳۷۱). «شهرهای ایران در زمان ساسانیان». ماهنامهٔ فروهر. تهران: سازمان انتشارات فروهر (۳۳۰).
  • آورزمانی، فریدون (خرداد و تیر ۱۳۷۱). «شهرهای ایران در زمان ساسانیان». ماهنامهٔ فروهر. تهران: سازمان انتشارات فروهر (۳۳۱).
  • آورزمانی، فریدون (مرداد و شهریور ۱۳۷۱). «شهرهای ایران در زمان ساسانیان». ماهنامهٔ فروهر. تهران: سازمان انتشارات فروهر (۳۳۲).
  • بهرامی، اکرم (خرداد و تیر ۱۳۵۶). «شهرهای ساسانی». بررسی‌های تاریخی. تهران (۷۰).
  • افشار سیستانی، ایرج (۱۳۷۸). پژوهش در نام شهرهای ایران. تهران: انتشارات روزنه. شابک ۹۶۴-۶۱۷۶-۸۱-X.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.