شورای هماهنگی جبهه اصلاحات

شورای هماهنگی جبهه اصلاحات[4] چتر سازمانی[1] ائتلاف[4] و شورای[5] اصلی گروه‌های سیاسی جناح اصلاح طلبان جمهوری اسلامی ایران است.

شورای هماهنگی جبهه اصلاحات
رهبرسید محمد خاتمی[1]
رئیس دوره‌ای شوراغلامحسین کرباسچی[2]
بنیان‌گذاری۱۳ نوامبر ۱۹۹۹ (۱۹۹۹-11-۱۳)[3]
ستادتهران
جنبش اصلاحات ایران

تشکیل

در ۱۳ نوامبر سال ۱۹۹۹ هجده گروه گرد هم آمدند و شورای هماهنگی جبهه دوم خرداد را با هدف یکپارچه‌سازی استراتژی اصلاح طلبان تشکیل دادند.[3] نام‌گذاری دوم خرداد به تاریخ پیروزی محمد خاتمی در انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۷۶ برمیگردد.[1] گروه بعدها گروه‌های هجده‌گانه جبهه دوم خرداد نام‌گذاری شد.[6]

ائتلاف در دوران اصلاحات

ائتلاف آن‌ها در انتخابات مجلس شورای اسلامی در سال ۱۳۷۸ قادر بود تا تقریباً تمام ۳۰ کرسی در مهم‌ترین حوزه یعنی تهران را بدست آورد.[7] در حالی که گروه‌های مختلف از ائتلاف دیدگاه‌های کمی متفاوت داشتند ولی اولویت همه آن‌ها حمایت از اصلاحات محمد خاتمی بود.[7]

با وجود اینکه اصلاح طلبان تمام ۱۵ کرسی شورای شهر تهران در سال ۱۳۷۶ را در اختیار داشتند درگیری و اختلاف نظر بین نمایندگان از حزب کارگزاران سازندگی با جبهه مشارکت و حزب همبستگی به تدریج به نقطه‌ای رسید که شورا دو ماه مانده به انتخابات شورای شهر سال ۱۳۸۱ توسط وزارت کشور منحل شد. شورای هماهنگی جبهه دوم خرداد اعلام کرد که از هیچ‌یک از نمایندگان تهران حمایت نمی‌کند و گروه‌ها روی یک لیست واحد انتخاباتی سازش کنند.[8] اعضای گروه موفق به جمع‌بندی و اتحاد در لیست واحد نشدند و بیش از ۱۰ لیست انتخاباتی اصلاح طلب منتشر شد؛ بنابراین اصلاح طلبان شکست سنگینی را متحمل شدند و همه صندلی‌ها به ائتلاف آبادگران ایران اسلامی وابسته به اصولگرایان رسید و محمود احمدی‌نژاد شهردار تهران شد.[9]

پس از رد صلاحیت بسیاری از کاندیداهای ائتلاف توسط شورای نگهبان برای انتخابات مجلس سال ۱۳۸۲ تحصن نمایندگان در مجلس، در تاریخ ۳۱ ژانویه سال ۲۰۰۴ این شورا اعلام کرد: «نمی‌خواهد در انتخابات شرکت کنند»[10] و اصولگرایان برنده انتخابات شدند.[11]

در انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۸۴ ایران با اصلاح طلبان نتوانستند به اجماع دست یابند و با اعلام کاندیداتوری اکبر هاشمی رفسنجانی، مصطفی معین، مهدی کروبی و محسن مهرعلیزاده به عنوان نامزد گروه‌های اصلاح طلب، محمود احمدی‌نژاد برنده انتخابات شد و اصلاح طلبان بار دیگر به اصولگرایان باختند.[12][13]

قدرت
آرم استفاده شده برای «ائتلاف اصلاح طلبان: دوستان از خاتمی» در سال۱۳۸۵ برای شورای شهر تهران
آرم استفاده شده برای «ائتلاف اصلاح طلبان» در انتخابات مجلس سال ۱۳۸۶

در سال ۱۳۸۵ دو انتخابات به صورت هم‌زمان برگزار شد: مجلس خبرگان رهبری و انتخابات شورای شهر. این شورا به یک لیست انتخاباتی واحد رسید؛ اما حزب اصلاح طلب تازه تأسیس اعتماد ملی به رهبری مهدی کروبی تصمیم به صدور لیست جداگانه گرفت.

در انتخابات مجلس ۱۳۸۶ در مقابل رد صلاحیت بسیاری از اصلاح طلبان[14] جبهه یک لیست انتخاباتی با نام «ائتلاف اصلاح طلبان» داد اما حزب اعتماد ملی دوباره لیست مجزا ارائه کرد.[15]

اصلاح طلبان در هر سه انتخابات شکست خوردند.[16]

جنبش سبز
نوشتار اصلی: جنبش سبز ایران

در انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۸۸ ایران شورا بیانیه منتشر و حمایت خود را از میر حسین موسوی اعلام کرد.[17]

با انجام اعتراضات به نتایج انتخابات شورا فراخوانی برای تظاهرات مسالمت‌آمیز علیه دولت داد. برای سالگرد انقلاب ایران، آن‌ها با صدور بیانیه‌ای اعلام کردند: «ما به همه افراد کوچک فکر که بر تخت قدرت نشسته و به معترضان برچسب دشمنان خارجی می‌زنند و به سیستم دیکتاتوری نشان می‌دهیم … ما آمده‌ایم تا از طرف زندانیان سیاسی که بسیاری از آن‌ها در زمان انقلاب حضور داشته‌اند، به آن‌ها [مقامات] بگوییم خشونت علیه مردم را کنار بگذارند و به اصول و ارزش‌های اصلی بازگردند».[4]

پس از سرکوب تظاهرات
آرم استفاده می‌شود برای «ائتلاف اصلاح طلبان» در سال ۲۰۱۳ برای شورای شهر تهران

پس از برگزاری دادگاه معترضان، جنبش اصلاحات توسط دولت تحت فشار قرار گرفت.[18] در شهریور ۱۳۹۰ دادگاه اعلام کرد که دو حزب از ائتلاف جبهه مشارکت ایران اسلامی و سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی منحل و فعالیت‌های آن‌ها ممنوع است.[19]

در دی ۱۳۹۱، محمد خاتمی گفت: "زمانی که همه نشانه‌ها حاکی از آن است که ما نباید در این انتخابات (انتخابات مجلس۱۳۹۰) باشیم مشارکت در انتخابات بی معنی است." در ضمن شورا اعلام کردکه امیدی نیست که انتخابات آزادانه و منصفانه برگزار شود بنابراین نه لیست واحدی می‌دهد و نه از کسی حمایت می‌کند."[20] با وجود این تصمیم یک گروه متشکل از حزب مردم سالاری، حزب اسلامی کار و خانه کارگر تصمیم به اجرای انتخابات در خارج از شورا گرفتند.[21] در حالی که بیشتر اصلاح طلبان در موقعیت «تحریم انتخابات» انتخابات قرار داشتند، به‌طور غیرمنتظره محمد خاتمی که در تهران زندگی می‌کند رای خود را در یک منطقه روستایی از دماوند به صندوق انداخت تا این پیام را بدهد که «پنجره‌ها را برای اصلاحطلبی باز نگه دارید.»[22]

در انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۹۲ ایران، شورا پس از انصراف اجباری محمد رضا عارف توسط محمد خاتمی، از حسن روحانی حمایت کرد.[23] با در روی کار آمدن روحانی، برخی چهره‌های اصلاح طلب را در کابینه خود قرار داد تا زندگی جدیدی به اردوگاه اصلاح طلبان بیخشد.[24] در انتخابات شورای شهر ۱۳۹۲ ، شورایی تشکیل شد تا «ائتلاف اصلاح طلبان» لیستی از جمله اصلاح طلبان معتدل و برخی چهره‌های نه چندان نام آشنا برای شورای شهر تهران ارائه شد.[25] نتایج نشان داد که در تهران آن‌ها موفق به کسب ۱۳ کرسی از ۳۱ کرسی شده‌اند.[26]

تاریخچه انتخابات
دیدار با محمد خاتمی
سال انتخابات وضعیت جبهه اصلاحات وضعیت اردوگاه اصلاح طلبان
اجماع مشارکت نامزد واحد(s) برنده انتخابات
۱۳۷۸ مجلسآریآرینهآری
۱۳۷۹ ریاست جمهوریآریآریآریآری
۱۳۸۱ شورای شهرنهآری، جداگانهنهنه، درمجموع
۱۳۸۲ مجلسآرینهنهنه
۱۳۸۳ مجلسنهآری، جداگانهنهنه
۱۳۸۵ شورای شهرآریآرینهنه، درمجموع
مجلس خبرگانآریآرینهنه
۱۳۸۷ مجلسآریآرینهنه
۱۳۸۸ ریاست جمهوریآریآرینهنه
۱۳۹۱ مجلسآرینهنهنه
۱۳۹۲ ریاست جمهوریآریآریآریآری
شورای شهرآریآرینهنه، درمجموع
۱۳۹۵ مجلسآریآریآریآری، تعدد
مجلس خبرگانآریآریآریآری، تعدد

اعضا

این شورا شامل احزاب سیاسی و همچنین گروه‌ها و سازمان‌های کمتر رسمی است.[27] ریاست شورا یک جایگاه چرخشی بین تمام اعضامی باشد.[28]

اعضای شورای هماهنگی جبهه اصلاحات
گروه تأسیس
مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه قم[4] ۱۳۷۶
مجمع روحانیون مبارز[28] ۱۳۶۶
مجمع نیروهای خط امام[28] ۱۳۶۹
مجمع نمایندگان ادوار مجلس شورای اسلامی[4] ۱۹۹۸
حزب کارگزاران سازندگی[1] ۱۳۷۴
مجمع اسلامی بانوان[29] ۱۳۷۶
انجمن اسلامی معلمان ایران[28] ۱۳۶۹
انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها[4] ۱۳۶۹
جمعیت زنان جمهوری اسلامی ایران[29] ۱۳۶۷
جبهه مشارکت ایران اسلامی[4] ۱۳۷۶
سازمان عدالت و آزادی ایران اسلامی[30] ۱۳۷۶
حزب همبستگی اسلامی ایران[28] ۱۳۷۶
حزب اسلامی کار[28] ۱۳۷۶
جامعه اسلامی پزشکان[28] ۱۳۷۶
سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی ایران[4] ۱۳۶۹
دفتر تحکیم وحدت[28] ۱۳۵۷
خانه کارگر[28] ۱۹۹۰
انجمن روزنامه‌نگاران زن[4] ۱۹۹۹
حزب مردم‌سالاری[28] ۲۰۰۰
حزب جوانان ایران اسلامی[28] ۱۹۹۸
انجمن اسلامی جامعه پزشکی ایران[28] ۱۹۹۳
انجمن اسلامی محققان[28]
انجمن اسلامی مهندسان ایران[28]
مجمع فرهنگیان ایران اسلامی[28] ۲۰۰۳
مجمع دانش‌آموختگان ایران اسلامی[28] 1363

منابع
  1. «Iran: The Davom-e Khordad (2nd of Khordad; 23 May) Movement». دریافت‌شده در مارس ۱۰, ۲۰۱۵.
  2. "غلامحسین کرباسچی رئیس دوره‌ای شورای هماهنگی اصلاحات شد". Mehr News Agency. Retrieved 28 October 2016.
  3. Maddy-Weitzman, Bruce (2002), Middle East Contemporary Survey, Volume 23; Volume 1999, Moshe Dayan Center for Middle Eastern and African Studies, p. 238, ISBN 9789652240491
  4. "Iran groups urge non-violent protests for anniversary". CNN. August 28, 2015. Retrieved March 10, 2015.
  5. "Political road map of Iran before the Parliamentary (Majlis) elections". Today's Zaman. Archived from the original on 30 March 2015. Retrieved March 10, 2015.
  6. "وحدت در جبهه دوم خرداد". BBC Persian. 2 August 2004. Retrieved 21 August 2015.
  7. Ehteshami, Anoushiravan; Zweiri, Mahjoob (2007), Iran and the Rise of Its Neoconservatives: The Politics of Tehran's Silent Revolution, I.B.Tauris, pp. 6–8, ISBN 0-85771-367-1
  8. Jamshid Barzegar (28 January 2003). "شوراها؛ زمینه‌ای برای آشکار شدن اختلافات اصلاح طلبان". BBC Persian. Retrieved 21 August 2015.
  9. "حاشیه‌ای برای آرزوی رسیدن به مدل مجلس اول: انتخابات شورای شهر دوم، عبرتی برای اصلاح‌طلبان / آیا اصلاح‌طلبان به رای مردم تمکین می‌کنند؟". Farda News. 2 September 2015. Retrieved 21 September 2015.
  10. Jamshid Barzegar (31 January 2004). "'جبهه دوم خرداد در انتخابات شرکت نمی‌کند'". BBC Persian. Retrieved 21 August 2015.
  11. Jarrett Murphy (15 February 2004). "Conservatives Win Iran's Elections". CBS. Retrieved 21 August 2015.
  12. "Guide to Iran's presidential poll". BBC. 16 June 2005. Retrieved 21 August 2015.
  13. Kevan Harris (19 July 2013). "An "Electoral Uprising" in Iran". Middle East Research and Information Project. Retrieved 21 August 2015.
  14. Nahid Siamdoust (March 16, 2008). "What Iran's Poll Results Mean". Time Magazine. Retrieved 21 August 2015.
  15. "تفاوت لیست اعتماد ملی با اصلاح‌طلبان". Donya-e-Eqtesad. 29 June 2008. Retrieved 21 August 2015.
  16. Gasiorowski, Mark J. (2013), The Government and Politics of the Middle East and North Africa, Westview Press, p. 81, ISBN 0-8133-4865-X
  17. "Reformist Coordination Council Backs Mousavi". Jaam-e-Jame. Retrieved September 28, 2015.
  18. Jon Lee Anderson (August 16, 2010). "After the Crackdown". The New Yorker. Retrieved September 28, 2015.
  19. Cyrus Green (27 September 2010). "Iranian court bans two leading opposition parties". BBC. Retrieved 28 September 2015.
  20. Cyrus Green (20 December 2011). "'Upcoming elections illegal and unfair' says Green Council". Oye! Times. Retrieved March 10, 2015.
  21. Mohammad Reza Yazdanpanah (5 March 2013). "We Want to Meet the Supreme Leader". Rooz Online. Archived from the original on 28 September 2015. Retrieved March 10, 2015.
  22. Eskandar Sadeghi-Boroujerdi (March 10, 2012). "Man Friday: Khatami's Vote and the Question of 'Reformism'". PBS. Retrieved March 10, 2015.
  23. "Iran Today: Moderate-Reformist Coalition is Formed". EA WorldView. Retrieved September 28, 2015.
  24. "Iran's new cabinet Rohani's recruits". Economist. August 6, 2013. Retrieved September 28, 2015.
  25. Behrooz Samadbeygi (June 12, 2013). "The Purchase and Sale of City Council Seats". Rooz Online. Archived from the original on 4 September 2017. Retrieved September 28, 2015.
  26. Ali M. Pedram (June 20, 2013). "Reformists return to power in Iran's local elections". Asharq Al Awsat. Archived from the original on 4 March 2016. Retrieved September 28, 2015.
  27. "Iran Government Profile" (PDF). CIA World Factbook. Archived from the original (PDF) on 29 July 2014. Retrieved 21 August 2015.
  28. "واژه‌نامه جریان‌های فعال در انتخابات ریاست جمهوری ایران - BBC Persian". BBC Persian. 13 June 2013. Retrieved 21 August 2015.
  29. "تشکیل جبهه دوم خرداد و گروه‌های 18 گانه". YJC. Retrieved 21 August 2015.
  30. "سازمان عدالت و آزادی به شورای هماهنگی جبهه اصلاحات پیوست". Unknown parameter |= ignored (help)
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.