کشتار دیر یاسین

{{Infobox civilian attack |title=کشتار دیر یاسین |بخشی از=[[۱۹۴۷–۴۸ جنگ داخلی در فلسطین تحت قیمومت بریتانیا]] و نکبت فلسطین |image=Kfar Shaul cropped(1).jpg |image_size=270 |alt=photograph |caption=دیر یاسین در حال حاضر |map= |map_size= |map_alt= |map_caption=موقعیت کشتار دیر یاسین در نقشه |location=دیر یاسین، فلسطین تحت قیمومت بریتانیا |target=روستاییان عرب |coordinates= |date=۹ آوریل ۱۹۴۸ |type= |fatalities=۱۰۷ روستایی و ۴ شبه‌نظامی یهودی |injuries=۱۲ روستایی و ۳۵ شبه‌نظامی یهودی |victims= |perpetrators=سازمان نظامی ملی در سرزمین اسرائیل و لحی |weapons=سلاح گرم و نارنجک |numparts=حدود ۱۲۰ شبه‌نظامی یهودی |dfens=روستاییان |motive= |website=

مختصات: ۳۱°۴۷′۱۱٫۳۱″ شمالی ۳۵°۱۰′۴۰٫۹۲″ شرقی

}}

ألبرت أینشتین کتاب

کشتار دیر یاسین در ۹ آوریل ۱۹۴۸ اتفاق افتاد، که طی آن ۱۲۰ تروریست (۸۰ نفر از ایرگون و ۴۰ نفر از لحی) به روستای فلسطینی دیر یاسین (در پنج کیلومتری غرب اورشلیم) حمله کردند، طی این درگیری و کشتار ۲۵۰ روستایی کشته شدند.

پیشینه

دیر یاسین روستایی در بلندی‌های مشرف به بیت‌المقدس واقع شده بود. حدوداً به سال ۱۵۱۷ در زمان حکومت عثمانی‌ها به وجود آمده بود. جمعیت این دهکده در سال ۱۹۴۵، حدود ۶۱۰ نفر بود که بیشتر اهالی آن کشاورز، دامدار، یا به حرفه سنگ‌بری مشغول بودند و سنگ آهک را استخراج کرده و به مناطق مختلف می‌فرستادند. بیشتر خانه‌های اعراب مقیم آن از برش‌های سنگین از سنگ‌های آهک ساخته شده بود که دارای سردرها و ورودی‌های زیبایی بودند. اهالی روستا از سال ۱۹۴۲ با همسایگان یهودی خود (ساکنین دهکده گیوات شائول) پیمان عدم تعرض امضا کردند. این دهکده بیرون از مواضعی قرار داشت که از طرف سازمان ملل برای دولت آینده اسرائیل در نظر گرفته شده بود.

حمله
بعد از واقعه دیریاسین آلبرت انیشتین به «اشترن» و اسحاق شامیر اعتراض می‌کند.

در ساعات نخستین بامداد روز ۹ آوریل ۱۹۴۸ نیروهای لحی و سازمان نظامی ملی در سرزمین اسرائیل به دهکده دیر یاسین حمله بردند. حدوداً در ۴:۴۵ بامداد پس از ردوبدل پیغام‌های نامفهوم درگیری بین جنگجویان عرب و یهودی سرگرفت. اهالی روستا غافل از بعد درگیری فرار نکردند. تک تیراندازهای عرب سرعت جنگجوهای لحی را کم کرده بودند. بنا به اظهارات، افراد مسلح روستا در خانه‌ها پناه برده بودند، افراد لحی با پرتاب نارنجک به در و پنجره، خانه به خانه را اشغال کردند، که در بسیاری از موارد به فروریختن سقف بر سر جنگجوها و غیرنظامیان تمام شد. یاری تزابان که چهار دوره عضو مجلس اسرائیل بوده‌است می‌گوید که پس از قتل‌عام همراه با بریگاردهای جوان به روستا ارسال شده بود تا جسدها را دفن کند. او می‌گوید که جسد هیچ مرد مسلحی را ندیده‌است و روایتی که دهه هاست از سوی اسرائیلی‌ها تبلیغ می‌شود یعنی تبادل آتش میان مردان روستا و شبه نظامیان اسرائیلی را رد می‌کند. چند ساعت بعد، اهالی یهودی روستای گیوات شائول به کمک روستاییان آمدند و با دشنام گویی جلوی کشتار را گرفتند. بنا به گزارش میر پائل، افسر هگانا، افراد لحی و ایرگون دست به دزدی و غارت پولها، طلاها، شکر، رادیو، و غیره زدند. پس از آتش بست اهالی روستا را در مدرسه حبس کردند و بعد توسط چهار کامیون به اورشلیم منتقل کردند. گزارش‌هایی از چندین مورد تجاوز جنسی به زنان و دختران به ثبت رسید. بنا به گزارش‌های، تعدادی از مردان روستا در اورشلیم به قتل رسیدند. ۷ سالمند و یک مادر فرزند هم بعداً به دیر یاسین برده شدند و به قتل رسیدند.[1]

واکنش

نیروی‌های انگلیسی ظاهراً از ترس درگیری با افراد ایرگون و لحی عکس‌العملی نشان ندادند.

این حمله توسط رهبران هگانا، خاخام‌های اعظم اسرائیل، آژانس یهود، و یهودیان سرشناسی همچون آلبرت انیشتین و هانا آرنت، و … محکوم و مورد سرزنش واقع گردید.

در بین اعراب خبر این کشتار و شایعات مطبوعات عربی موجب رعب و وحشت گردید. کشتار دیر یاسین یکی از عوامل مهاجرت دسته جمعی فلسطینی‌ها در سال ۱۹۴۸، که در طی آن بیش از ۷۰۰٬۰۰۰ یا حدود نیمی از جمعیت عرب فلسطین از خانه‌های خود رانده شدند، گردید.

کشتار در مطبوعات عرب و غربی تاب داده شد. نسیبه ویرایشگر رادیو و تلویزیون فلسطین که اخبار این کشتار را ویرایش کرد، پس از ۵۰ سال در مصاحبه‌ای، اغراقات خبرگزاری‌های عرب را بزرگترین اشتباه تیم خود را دانست و اظهار داشت که «ما نمی‌دانستیم مردم چگونه واکنش می‌دهند. وقتی شنیدند که زنان مورد تجاوز قرار گرفتند، از روستاهایمان فرار کردند… ما خطای مهلک مرتکب شدیم و صحنه را برای مشکل آوارگان فراهم کردیم» همچنین چندین تن از بازماندگان با ناراحتی از بعد پخش شایعات اظهار داشتند، که ارقام بالا، تجاوز و کشتار زنان و دختران، و پاره کردن شکم زنان حامله، دروغ بوده‌است. در مقاله‌ای در بی‌بی‌سی فارسی نقل شده که کشته شدن تمام ۷۰۰ نفر جمعیت روستا رخ داده است،[2][3][4]

آمار کشته شدگان در ابتدا ۲۰۰ نفر توسط صلیب سرخ تخمین زده شده بود. در سال ۱۹۸۸، دانشگاه بیرزیت رقم کشته شدگان را ۱۰۷ نفر برآورد کرد.[5]

شماری از هواداران اشترن و ایرگون واقعه دیر یاسین را انکار یا توجیه کردند و آن را به شایعات انگلیسی‌ها و تبلیغات چپ‌های اسرائیلی و رقابت، مابین دسته‌ها و سردسته‌های یهودی، نسبت دادند. آن‌ها مدعی بودند که روستائیان دیر یاسین اسلحه داشتند و آن‌ها بودند که به کماندوهای ما حمله کردند، دیر یاسین پایگاهی برای حمله به کاروان‌های یهودی شده بود و مأموران ما ابتدا با بلندگو از روستائیان خواستند که آنجا را ترک کنند اما آن‌ها گوششان بدهکار نبود.

نگارخانه

پانویس
  1. Morris 2004, p. 238; also see footnote 564, p. 294.
  2. "Interview with Hazam Nusseibeh", Fifty Years' War, BBC, 1998
  3. Larry Collins interview with Hazem Nusseibeh, May 1968, Larry Collins papers, Georgetown University library, cited in Morris 2004, footnote 572, p. 295.
  4. Interview with Meir Pa'il, BBC 1998..
  5. Kan'ana & Zaytuni 1988, pp. 5, 57

منابع

ZOA � Morton Klein, Deir Yassin: History of a Lie (Zionist Organization of America, 1998).

نامه آلبرت انیشتین، هانا آرنت و...در اعتراض به کشتار دیر یاسین . این نامه در نیویورک تایمز ۴ دسامبر ۱۹۴۸ درج شده‌است

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.