ابو بصیر مرادی
ابوبصیر لیث بن بختری مرادی، از موالی بنی اسد و از فقهای مشهور شیعه در کوفه است.[1] از رجال امامی کوفه در نیمهٔ اول قرن ۲ (قمری).
کنیهٔ او را «ابومحمد» و «ابویحیی» آورده‌اند و او را از اهل کوفه شمرده‌اند. وی در منابع رجالی هم از اصحاب محمد باقر و هم از اصحاب جعفر صادق محسوب شده‌است. ابوبصیر مرادی از برخی راویان حدیث اهل بیت چون عبدالکریم بن عتبه هاشمی روایت کرده‌است.
ابوبصیر مرادی، درگذشت جعفر صادق را درک کرده‌است، بیشتر معتقدند ابوبصیر مرادی به امامت موسی کاظم باور نداشته‌است و گفته‌اند مذهب وی مستقیم نبوده‌است. به نوشته ابوعلی حائری و همچنین رجال کشی، صادق در مورد او گفته است ابوبصیر (به همراه زراره، برید بن معاویه عجلی و محمد بن مسلم) میخهای خیمه دنیا هستند که بدون آنها احادیث پیامبر از بین می رفت. همچنین نقل است که آنها «السابقون و المقربونِ» امام بودند.[2]
شاگردان
از مهم‌ترین شاگردان ابوبصیر مرادی که روایات زیادی از او نقل کرده‌است، ابو جمیله مفضل بن صالح اسدی است و در درجهٔ بعد می‌توان از عبدالله بن مسکان، عبدالله بن بکیر و عبدالکریم بن عمرو خثعمی یاد کرد.
منابع
- لالانی، ارزینا آر. (۱۳۸۱). نخستین اندیشه های شیعی: تعالیم امام محمد باقر. ترجمهٔ فریدون بدره ای. تهران: نشر و پژوهش فرزان روز.
- احمد پاکتچی. «ابو بصیر». دائرةالمعارف بزرگ اسلامی. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۳ دسامبر ۲۰۰۷. دریافت‌شده در ۲۹ ژوئن ۲۰۰۸.
- دارالحدیث: https://web.archive.org/web/20100806225540/http://www.hadith.net/persian/products/magazine/olum-f/06/003.htm
شاگردان برجسته امامان شیعه | ||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|  | |||||||||||||||||||||||||
[[ر