الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد

الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد کتابی است نوشته شیخ مفید. این کتاب به شرح حال امامان شیعه دوازده امامی می‌پردازد و در زمره قدیمی‌ترین کتاب‌های امام‌شناسی شیعه و در ردیف کتاب الحجه الکافی محمدبن یعقوب کلینی (۳۲۹ ق) به‌شمار می‌رود.[1] این کتاب یکی از کتاب‌های معتبر شیعه در رابطه با تاریخ زندگانی امامان شیعه است.[2]

باب نخست این کتاب به زندگانی علی بن ابی طالب امام اول شیعیان اختصاص دارد و بیشترین حجم کتاب را نیز دربردارد. باب سوم به زندگی حسین به علی و شرح ماجرای کربلا و یاران حسین در کربلا اختصاص دارد.[1]

شیوه شیخ مفید در کتاب، نقل مستند و مسند حوادث نمی‌باشد. وی این کتاب کتاب به گونه‌ای منسجم و بدون نقل اسناد روایات نگارش نموده‌است. اما در برخی روایات او به ذکر اسناد پرداخته‌است. در بیشتر این موارد، شیخ مفید روایات را از استادان خود مانند شیخ صدوق و محمد ثانی یا کسانی مانند ابوالقاسم جعفربن محمد بن قولویه روایت نموده‌است.[1]

تلخیص

المستجاد من کتاب الارشاد اثر علامه حلی تلخیصی از کتاب الارشاد شیخ مفید است.[3]

پانویس
  1. "مقتل‌شناسی (7): الارشاد فی معرفه حجج الله علی العباد". Retrieved ۲۰۱۲-۰۱-۰۵.
  2. الارشاد بایگانی‌شده در ۳۰ ژانویه ۲۰۱۳ توسط Wayback Machine - اندیشه قم
  3. تهرانی، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ۲۱:‎ ۲–۳.

منابع
  • تهرانی، آقابزرگ (۱۴۰۳). الذریعه الی تصانیف الشیعه. بیست و یکم. بیروت: دارالاضواء.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.