باقلا

باقالا، باقلا، باقالی، باقله یا باقلی، گیاهی است یک ساله. دارای برگ‌های تخم مرغشکل و میوهٔ غلاف مانند است. به میوه و دانه آن نیز باقله گفته می‌شود.[1]

باقلا
مواد مغذی در هر ۱۰۰ گرم (۳٫۵ اونس)
انرژی ۱٬۴۲۵ کیلوژول (۳۴۱ کیلوکالری)
کربوهیدرات‌ها ۵۸٫۲۹ g
فیبر ۲۵ g
چربی ۱٫۵۳ g
پروتئین ۲۶٫۱۲ g
ویتامین ب۱ (تیامین) ۰٫۵۵۵ میلی‌گرم (۴۳٪)
ویتامین ب۲ (ریبوفلاوین) ۰٫۳۳۳ میلی‌گرم (۲۲٪)
ویتامین ب۳ (نیاسین) ۲٫۸۳۲ میلی‌گرم (۱۹٪)
ویتامین ب۶ ۰٫۳۶۶ میلی‌گرم (۲۸٪)
اسید فولیک (ویتامین ب۹) ۴۲۳ میکروگرم (۱۰۶٪)
ویتامین C ۱٫۴ میلی‌گرم (۲٪)
ویتامین K ۹ میکروگرم (۹٪)
کلسیم ۱۰۳ میلی‌گرم (۱۰٪)
آهن ۶٫۷ میلی‌گرم (۵۴٪)
منیزیم ۱۹۲ میلی‌گرم (۵۲٪)
منگنز ۱٫۶۲۶ میلی‌گرم (۸۱٪)
فسفر ۴۲۱ میلی‌گرم (۶۰٪)
پتاسیم ۱٬۰۶۲ میلی‌گرم (۲۳٪)
سدیم ۱۳ میلی‌گرم (۱٪)
روی ۳٫۱۴ میلی‌گرم (۳۱٪)
Link to USDA Database entry
درصدها نسبی‌اند
منبع: پایگاه اطلاعاتی مواد غذایی آمریکا
باقلا
باقلا، Vicia faba
آرایه‌شناسی
فرمانرو: گیاه
رده: گیاهان دو لپه
راسته: باقلاسانان
تیره: باقلاییان
گونه: V. faba
نام علمی
Vicia faba
میوهٔ باقله به شکل غلاف

فواید پزشکی گیاه باقالی

ماده‌ای که از گیاه باقلا به دست می‌آید می‌تواند برای تعیین گروه خونی افراد استفاده شود.

تاریخچه

این گیاه پیشینهٔ کشت زیادی دارد. در مصر باستان، یونان باستان و روم باستان از این گیاه استفاده می‌شده‌است. و در ۲٬۸۰۰ سال پیش از میلاد مسیح به چین رسیده‌است.[2]

خواص درمانی

باقالی منبع تأمین فیبر مناسبی است. همچنین به دلیل بالا بودن میزان پروتئین، می‌تواند همراه با برنج (باقله پلو) به یک غذای کامل تبدیل شود. کلسیم و پتاسیم موجود در باقله می‌تواند از بروز پوکی استخوان جلوگیری نموده و به کنترل فشارخون بالا کمک می‌کند.[3]

برای باقله خواصی در رابطه با سنگ کلیه، رماتیسم، مثانه و نقرس ذکر شده‌است. در عوض باقله تحریک‌کنندهٔ اصلی بیماری فاویسم بوده که به خاطر آن به این بیماری در فرهنگ عامه باقله‌ای گفته می‌شود. مصرف آن برای مبتلایان می‌تواند به مرگ بیمار منجر گردد در بسیاری از افراد باقالی جواب آزمایش هپاتیت ب را مثبت می‌کند و باعث اشتباه شدن آزمایش خون می‌شود و توصیه می‌شود خانم‌های باردار به هیچ عنوان مصرف نکنند تا به کودک آسیب وارد نشود.

موارد مصرف امروزه باقالا

در عمل، امروزه باقلا خواصّ پزشکی سنّتی خود را از دست داده و فقط مصرف خوراکی دارد. در برخی از نواحی باقلاخیز، مانند گیلان و مازندران، باقلای خام، به تفنّن، تنها یا با برخی «مخلّفاتِ» دیگر (مثلاً، در گیلان باکته، «اشپل» یا تخم نمکسود ماهی) خورده می‌شود. اما خوردن باقلای پخته گرم (همراه با نمک و گلپر و سرکه) در کوچه و بازار به ویژه در فصل سرما در همه جا معمول است. به گزارش مارتین لیوی، باقلای پخته «یکی از خوراکیهای عمده مستمندان است و در شهرهای مصر بیش‌تر مردم باقلا و روغن و سرکه را با نان لقمه کرده به عنوان صبحانه می‌خورند». در ایران، باقلا جزء اصلی چند خوراک، از جمله باقلاپلو، خورشِ باقلا، باقلا قاتق و کوفته باقلا نیز هست. در ادب فارسی، مدح یا ذمی از باقلا سراغ نداریم، ولی بسیاری از شاعران عرب، فارغ از قیل و قال حکما، در وصف و تشبیه باقلا داد سخن داده‌اند.[4]

پانویس
  1. یادکرد خالی (کمک)
  2. دانشنامهٔ رشد. «باقله». دریافت‌شده در ۱۳ مهر ۱۳۸۸.
  3. تغذیه و سلامت (تبیان). «ارزش غذایی باقله». دریافت‌شده در ۱۳ مهر ۱۳۸۸.
  4. http://www.wikifeqh.ir/باقلا#موارد مصرف امروزه باقلا

جستارهای وابسته

منابع
  • دانشنامه رشد
  • تبیان
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ باقلا موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.