علی دیواندری

علی دیواندری (زادهٔ ۱۵ شهریور ۱۳۳۶ در سبزوار) [1] نقاش، کارتونیست، مجسمه‌ساز، طراح گرافیک، تصویرساز و روزنامه‌نگار با سابقهٔ ایرانی است. شروع فعالیت‌های وی در عرصهٔ طراحی و کاریکاتور به ۱۳۵۴ برمی‌گردد. شهرت دیواندری بیشتر به‌خاطر کسب جوایز متعدد، در نمایشگاه‌های جهانی‌است. او از اولین کارتونیست‌های ایرانی‌است که از ۱۳۶۹ و با محدود شدن فضای مطبوعاتی ایران به شرکت در نمایشگاه‌های بین‌المللی روی آورد و در طی چند سال جوایز متعددی را از آن خود کرد، به‌طوری‌که او را پر افتخارترین کارتونیست نمایشگاهی[2] دههٔ هفتاد لقب دادند. در ۱۳۷۶، دیواندری به عنوان دبیر و مدیر اجرایی اولین جشنوارهٔ بین‌المللی کاریکاتور انسان و طبیعت در ایران به فعالیت پرداخت و در طی سال‌های فعالیت خود، در چندین نمایشگاه کاریکاتور در ایران و ترکیه عضو هیئت داوران بوده و آثارش در نمایشگاه‌ها، مجلات و روزنامه‌های ۳۴ کشور جهان منتشر شده‌است.[3][4][5]

علی دیواندری
زادهٔ۶ سپتامبر ۱۹۵۷ ‏(۶۳ سال)
سبزوار، ایران
ملیت ایرانی
تحصیلاتدانشکدهٔ هنرهای زیبای دانشگاه تهران
پیشهنقاشی، کاریکاتور، طراحی گرافیک، تصویرسازی، مجسمه‌سازی
کارهای برجستهپروانه روی دیوار
پیروزی عقیم
سبکسورئالیسم، اکشن پینتینگ، کوبیسم و آبستره
جایزه(ها)۴۳ جایزهٔ بین‌المللی و ۱ جایزهٔ داخلی

زندگی

علی دیواندری در ۱۵ شهریور ۱۳۳۶ در سبزوار خراسان متولد شد. او فرزند بزرگ خانواده‌است و سه برادر و دو خواهر دارد. مادرش خانه‌دار و پدرش، محمد دیواندری (۱۳۸۸–۱۳۰۴)[6] دندان‌ساز تجربی بود. سال‌ها قبل از تولد او، پدرش روستا را ترک و به شهر سبزوار مهاجرت کرد. کودکی و نوجوانی او در سبزوار گذشت و تابستان‌ها اغلب اوقاتش را در روستای اجدادی خود، دیواندر، به کار و گردش در میان روستاییان می‌گذراند. دیواندری دربارهٔ اولین نشانه‌های علاقه‌مندی‌اش به طراحی می‌گوید:

خیلی زود نقاشی جایش را در قلب من باز کرد. اولین مشوق من در هنرهای تجسمی و به‌ویژه نقاشی مادرم بود. کمپوزیسیون را از پدر دندانسازم آموختم و ذوق طنز را از بابا کلانم (به خراسانی یعنی پدر بزرگ) دارم. مردم روستای ما در رفتار و گفتار خود طنز تیزی دارند که تا مغز استخوان نفوذ می‌کند و اگر کسی طاقت نداشته باشد، ممکن است ناخودآگاه خودکشی کند![7]

آغاز فعالیت‌های هنری او به سال‌های ۱۳۵۲ تا ۱۳۵۴ برمی‌گردد. دیواندری در طی آن سال‌ها ضمن تحصیل در دبیرستان ابن یمین سبزوار به کشیدن کاریکاتور و طراحی نیز مشغول بود. اولین نشانه‌های حضور وی در مطبوعات نیز مربوط به همین سال‌هاست، که طرحی از او در تاریخ ۳۰ شهریور ۲۵۳۵ شاهنشاهی در صفحهٔ ۳ روزنامه کیهان شمارهٔ ۹۹۷۰ به چاپ رسید.

او همچنین با تشکیل گروه بزرگچه پا به عرصهٔ تئاتر گذاشت و به طراحی صحنه و بازیگری مشغول شد. پوستر نمایش‌ها را طراحی می‌کرد و اعضای گروه در سبزوار پخش می‌کردند. از اولین نمایشنامه‌هایی که توسط گروه بزرگچه روی صحنه رفت می‌توان به بیگانه، توکائی در قفس، آدم آدم است و استثناء و قاعده اشاره کرد.[8][9]

علی دیواندری در روستای اجدادی‌اش، دیواندر - این روستا اولین منبع الهام نقاشی‌ها و طراحی‌های طنزآمیز وی، بوده‌است.[10]

با به پایان رسیدن دوره دبیرستان، در سال ۱۳۵۵، اولین نمایشگاه انفرادی دیواندری، در زیرزمین ساختمان فرهنگ و هنر سبزوار، که حالت مستقل‌تری به آن داده بودند و قرار بود گالری کویر را در آن تأسیس کنند، برپا شد؛[11] اما با مخالفت عده‌ای، گالری کویر شکل نگرفت و چندی بعد دیواندری به تهران مهاجرت کرد. در سال ۱۳۵۸ وارد دانشکدهٔ هنرهای زیبای دانشگاه تهران شد و با تعدادی از مجلات و روزنامه‌ها شروع به کار کرد.[12][13]

فعالیت‌ها

نقاشی

دیواندری در طول سال‌های فعالیت خود، در کنار کاریکاتور و طراحی گرافیک به نقاشی نیز پرداخته‌است. او در اواسط دههٔ هشتاد، کاریکاتور را اولویت دوم خود قراد داد و بیشتر به نقاشی پرداخت. سورئالیسم، نقاشی اکشن، کوبیسم و آبستره از جمله مهمترین سبک‌هایی هستند که وی در مجموعه نقاشی‌هایش بیشتر به آن‌ها پرداخته‌است و غالباً با تکنیک رنگ روغن و آکریلیک روی بوم و فیبر کار شده‌اند. تا به امروز نمایشگاه کاملی از نقاشی‌های دیواندری در ایران برپا نشده ولی تعدادی از آن‌ها در نمایشگاه بین‌المللی طنز و کارتون مطبوعاتی سن-ژوست-لو-مارتل در فرانسه به نمایش درآمده‌اند.[14][15]

کارتون و کاریکاتور

فعالیت وی در زمینهٔ کاریکاتور با کارتون مطبوعاتی آغاز شد. بیش از ۳۰۰ کارتون در بین سال‌های ۱۳۵۴ تا ۱۳۶۱ از او در مطبوعات ایران به چاپ رسیده که غالباً موضوعات خبری روز را پوشش می‌دهد.[12] آثار او در این سال‌ها با سبکی کاملاً متفاوت از آنچه در سال‌های بعد، از او در مطبوعات چاپ شد، منتشر شده‌است. کارتون‌های شرح دار او مختص همین سال‌هاست و دیواندری در سال‌های بعد کاملاً از این سبک فاصله گرفت و طرح‌هایی که از او چاپ شد صرفاً جنبهٔ هنری پیدا کرد.[16]

از سال ۱۳۶۹ و با محدود شدن فضای مطبوعاتی ایران، او از جمله اولین کارتونیست‌هایی است که به نمایشگاه‌های جهانی کاریکاتور روی آورد و با کسب ۴۲ جایزهٔ جهانی و یک جایزهٔ داخلی، آثار خود را در ۳۴ کشور جهان منتشر کرد. دیواندری در سال ۱۳۷۶ اولین جشنوارهٔ بین‌المللی کاریکاتور انسان و طبیعت را در ایران برگزار کرد و در همان سال با سفر به کشور هلند به عنوان اولین کارتونیست ایرانی، در گردهمایی سالانه مدیران انجمن‌های کارتونیست‌های اروپایی شرکت کرد.[17][18]
او همچنین عضو هیئت داوران اولین مسابقه بین‌المللی کاریکاتور در نهمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران ۱۳۷۵، مسابقه بین‌المللی کاریکاتور سینوپ ترکیه ۱۳۷۶[19]، مسابقهٔ کاریکاتور بمب اتمی گل‌آقا در سال ۱۳۷۸[20]، مسابقهٔ عکس و کاریکاتور ترانه‌های تلخ میهن من ۱۳۸۱ و دومین جشنواره کارتون محله ما ساری ۱۳۹۴[21] بوده‌است. او در تعریف خود از کاریکاتور می‌گوید:

معتقدم کاریکاتور پیامش را در نهایت ایجاز به مخاطبانش انتقال می‌دهد. کاریکاتور عصارهٔ تلخ و شیرین اندیشه‌های بشری و بیان‌کننده والاترین مضامین با حداقل مواد (قلم و کاغذ) در حداکثر تیراژ در دنیای معاصر است.[22][23]

کاریکاتورهای وی تاکنون در نشریات داخلی و خارجی بسیاری از جمله همشهری، ایران، آزاد، توانا، همبستگی، ندای قومس، محک، مهر، اطلاعات هفتگی، اختر، جستارهای شهرسازی، دنیای طنز، دنیای سخن، کتاب هفته، آفتابگردان، نوروز، ایران نیوز، پیام روز، پیام نو، حیات نو، یاس نو، طنز و کاریکاتور، ملت، اعتماد، تندیس، گل‌آقا، شرق، کلمه سبز و قانون، من هوآ شیء جیه (漫画世界)، دو شیء من یو هوآ (都市漫聿畫) و ژان گو من هوآ (中国漫画) در چین، Остен در مقدونیه، Перець در اوکراین، La Stampa در ایتالیا، Herêmî در کردستان، Penstuff در آمریکا و… به چاپ رسیده‌است.[24]

آثار دیواندری همچنین توسط موزه‌های معتبر جهان همچون موزهٔ فورته دی مارمی ایتالیا، موزهٔ اومیا ژاپن، موزهٔ طنز گابروو لهستان، موزهٔ کاریکاتور استانبول ترکیه، موزهٔ ضد جنگ یوگسلاوی، موزهٔ ساتیریکون لگنیکا لهستان، موزهٔ بین‌المللی کاریکاتور تولنتینو ایتالیا، موزهٔ جهانی کاریکاتور دانشگاه آنادولو ترکیه، موزهٔ بین‌المللی کاریکاتور قبرس، موزه هنرهای معاصر ایران و خانه هنرمندان ایران نگهداری می‌شود و در جشنواره‌ها و نمایشگاه‌های بین‌المللی آرژانتین، آلمان، آمریکا، اسپانیا، انگلستان، اوکراین، برزیل، بلژیک، بلغارستان، پرتقال، تایوان، چین، روسیه، رومانی، سوئد، سوییس، فرانسه، کانادا، کرواسی، کره جنوبی، کلمبیا، کوبا، مصر، مکزیک، نروژ، هلند، هند و یونان به نمایش درآمده‌است.[10]

حضور داخلی و بین‌المللی

دیواندری به عنوان یک کارتونیست در مجامع هنری جهان شناخته شده تر از عرصهٔ داخلی‌است.[25] به گفتهٔ او، یک هنرمند ایرانی برای عرضهٔ آثارش سه راه عمده در پیش رو دارد؛ اول آنکه آثارش را در یک نگارخانه به نمایش بگذارد، دوم اینکه آن‌ها را در یک نشریه یا کتاب به چاپ برساند و راه سوم شرکت در نمایشگاه‌های جمعی داخلی و بین‌المللی است؛ به اعتقاد او در شرایط فعلی، آسان‌ترین و در دسترس‌ترین راه برای عرضهٔ سالم و هنری یک کاریکاتور، ضمن حفظ استقلال شخصی کارتونیست، شرکت در نمایشگاه‌های معتبر جهانی‌است.[26]
اما با وجود این، دیواندری تا به حال در هیچ‌یک از دوره‌های دوسالانهٔ کاریکاتور ایران شرکت نکرده و علت این کناره‌گیری از عرصهٔ داخلی را ارجحیت تشکیل انجمن کارتونیست‌های ایران بر برگزاری دوسالانه اعلام می‌کند.[27] او جزء معدود کسانی‌است که در این سال‌ها بر ضرورت تشکیل این انجمن پافشاری کرده‌است. دیواندری در مصاحبه‌ای در این باره، مهمترین وظیفهٔ این انجمن را تصویب آیین‌نامه‌هایی برای رعایت حقوق کارتونیست‌ها در مطبوعات ایران، در مقابل ارباب جراید می‌داند و می‌گوید:

متأسفانه در حال حاضر هیچ تعرفه و قانونی بر کار ما حاکم نیست. درحالی که روزنامه‌های به ظاهر معتبر زیادی در کشور ما وجود دارند؛ ولی در این موارد بدیهی، به شدت ضدانسانی و غیراخلاقی عمل می‌کنند. نشریهٔ معتبر نشریه‌ای‌است که حقوق کلیهٔ مؤلفین خود اعم از نویسندگان، طراحان و عکاسان را رعایت کند. متأسفانه هنوز بدیهیات برای آن‌ها روشن نشده‌است که پای هر اثر باید نام صاحب آن اثر ذکر شود، بدون اجازهٔ صاحب اثر، آن را چاپ نکنند یا کار را بدون اجازه قیچی نکرده و تغییر ندهند. برخی از آن‌ها ادعا می‍کنند که می‌خواهند هنرهای طنز تصویری را اشاعه دهند درحالی که آشکارا حقوق مادی و معنوی هنرمندان را نقض می‌کنند.[28]

تحلیل آثار
تصویرسازی به قلم دیواندری

در نگاه منتقدان دو دیدگاه متفاوت نسبت به آثار دیواندری وجود دارد؛ گروهی از آنان معتقدند که او در طراحی فرم‌ها هیچگاه به زبان بصری واحدی نرسیده و کارتونیستی بیشتر غریزی‌است تا تکنیکی، در آثار مختلف تغییر لحن و سبک داده و از این قطعات پراکنده به سختی می‌توان پازل شخصیت و تفکرات او را کامل کرد و از چیزی به عنوان «سبک دیواندری» در طراحی صحبت کرد.[2] در مقابل این نگاه، دیدگاه دیگری کاریکاتورهای او را از نظر تکنیکی دارای قدرت در طراحی، پرکار، همراه با ورزیدگی در هاشور و ترکیب‌بندی چشم‌نواز می‌داند و معتقدند آثارش به جای اینکه به طرف اغراق‌های کاریکاتوری تمایل داشته باشد، بیشتر طرح‌های ورزیده‌ای‌است که در ترکیب‌بندی، با استفاده از تکنیک‌های تضاد، تناقض، ناهمگونی و عدم تجانس، کارتون را می‌سازد.[29]
در جمع‌بندی این دیدگاه‌ها و با نگاهی کلی‌تر به مجموعه آثار وی می‌توان دریافت که دیواندری در کارهایش اهل تجربه و گاه آزمون و خطاست. طرحی با یک موضوع واحد را چندین بار با تکنیک‌های مختلف اجرا می‌کند و در معرض داوری نمایشگاه‌های جهانی قرار می‌دهد. چیزی که درروند ذهنی این هنرمند قابل تشخیص‌تر است، استفادهٔ دوره‌ای وی از یک عنصر خاص (المان، موتیف، نماد) در شرایط و وضعیت‌های گوناگون است.[30] با ورق زدن کتاب لبخند بزن مونالیزای دیواندری می‌توان مجموعه‌ای از طرح‌ها را یافت که از یک سمبل واحد استفاده می‌کنند، به‌طور مثال مجموعهٔ دارآباد، صندلی‌ها، تابوت‌ها، گوسفندان، مورچه‌ها، هواپیما، شوالیه‌ها و… از طرفی کارهای زیادی هم در هیچ گروهی نمی‌گنجند و تکنوازی می‌کنند. برخی معتقدند، استفادهٔ دیواندری از نمادها باعث نشد که وی به سمت نوعی بیان دو پهلو و چندگانه گرایش پیدا کند تیزی طنز عیان آثار او جایی برای دو پهلو بودن کارهایش نگذاشته و می‌توان این را به حساب حضور مداوم وی در عرصهٔ کاریکاتور جهانی گذاشت که باعث شده بود، کاریکاتورهایش صریح‌تر و دلنشین‌تر شود. اما در بررسی کاریکاتورهای او نباید غفلت کرد که دیواندری با این که به جشنواره‌ها متمایل گشت، اما از کشیدن کاریکاتورهایی با بن‌مایه‌های سیاسی و اجتماعی دور نشد.[31]
آثار او محدود به سبک خاصی نیست و از تکنیک واحدی پیروی نمی‌کند، گاهی با رنگ روغن، گاهی آکرلیک، مدادرنگی، آبرنگ، راپید، بوم، فیبر، مقوا، پارچه و حتی در برخی آثارش با چسباندن موکت روی بوم چمن را به بیننده نشان می‌دهد. برخی آثار وی را به سختی می‌توان به یکی از زمینه‌های تصویرسازی، کارتون یا نقاشی محدود کرد بلکه باید ترکیبی از آن‌ها دانست. اما گذشته از این فرم‌های متفاوت بصری، و نداشتن سبکی واحد که بتوان از آن به عنوان «سبک دیواندری» نام برد، مضمونی مشترک در مجموعهٔ آثار وی وجود دارد که می‌توان از روی آن پازل شخصیتی و تفکرات او را کامل کرد.

طراحی گرافیک

آغاز فعالیت‌های دیواندری در زمینهٔ طراحی گرافیک به سال ۱۳۵۴ برمی‌گردد، اما او در سال ۱۳۵۸ با شرکت در کنکور هنر وارد دانشکدهٔ هنرهای زیبای دانشگاه تهران شد و در رشتهٔ گرافیک شروع به تحصیل کرد. بعد از انقلاب فرهنگی در دانشگاه‌ها، در سال ۱۳۶۶ به دانشگاه بازگشت اما در سال ۱۳۷۰، در ترم آخر، دانشگاه را ترک کرد. دیواندری با تأسیس مؤسسه اوج گرافیک ایران در سال ۱۳۶۳ شکل رسمی‌تری به فعالیت‌های گرافیکی خود داد و متجاوز از ۳۰ پوستر برای جامعهٔ ریخته‌گران ایران طراحی و اجرا کرد. او همچنین در سال‌های ۱۳۶۹ تا ۱۳۷۵ به عنوان طراح گرافیک، با مجلات تدبیر و دانش مدیریت همکاری می‌کرد.[32] دیواندری در سال ۱۳۸۰ جایزهٔ بین‌المللی طنز گرافیکی موزهٔ فورته دی مارمی ایتالیا را به خاطر مجموعه آثار و فعالیت‌هایش از آن خود کرد.[33]

طراحی پوستر

طراحی نشانه
  • نشانه شرکت مارلیک سان
  • نشانه شرکت تک نما
  • نشانه نشر سهند
  • نشانه شرکت ایران تیار

طراحی روی جلد
  • روی جلد کتاب غزل فروش، نوشته علی معینی
  • روی جلد کتاب گفاره و فصل‌ها، نوشته مرتضی محمودی
  • روی جلد کتاب کتابخانه‌های عمومی در گذر زمان و چالش‌های آن
  • روی جلد فصلنامه‌های دانش مدیریت

مجسمه‌سازی

از مهمترین فعالیت‌های او در این زمینه می‌توان به طراحی و اجرای تندیس اولین و دومین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران در سال‌های ۱۳۶۶ و ۱۳۶۸ و نقش برجستهٔ چهرهٔ محمود دولت‌آبادی به سفارش انتشارات بزرگمهر در سال ۱۳۶۷ اشاره نمود. او به صورت جست و گریخته به ترکیب سنگ، چوب و فلز می‌پرداخت و برخی از آن آثار در نمایشگاه‌های او به نمایش درمی‌آمد، اما فعالیت‌های دیواندری در زمینه مجسمه‌سازی به آثار چیدمان و مفهومی او محدود نمی‌شود؛ او در سال ۲۰۰۵ دست به تجربهٔ جدیدی زد و شروع به کار با دستگاه حکاکی پنوماتیک کرد که نتیجهٔ آن ساخت دو مجسمهٔ گرانیتی و مرمری در فرانسه بود.[34]

کتاب
نوشتار اصلی: لبخند بزن مونالیزا

در سال ۱۳۸۰ مجموعه‌ای از طرح‌ها و کاریکاتورهای او با نام لبخند بزن مونالیزا توسط انتشارات روزنه در ۲۷۰ صفحهٔ سیاه و سفید و به شماره شابک شابک ‎۹۶۴−۳۳۴−۰۸۴−۸ منتشر شد. طراحی گرافیک این مجموعه را جمال رحمتی بر عهده داشت. دیواندری در مقدمهٔ کتاب آورده‌است:[35][36][37][38][39][40][41][42]

گذرنامهٔ اصلی من یک کاریکاتور بود با آن به پرواز درآمدم و از مرز هفت کشور کهن عبور کردم، لب اقیانوس آرام نشستم و پاهایم را در آب‌های بین‌المللی شستم. جادوی طنز و تصویر، باید آن را تماشا کنی. کلمه این‌جا نارساست.

نمایشگاه‌ها
مجسمهٔ برنزی ساخت دیواندری

فردی
  • گالری کویر سبزوار، ۱۳۵۵
  • نگارخانه اندیشه، ۱ تا ۱۰ بهمن ۱۳۷۴، ۵۰ اثر[43][44][45]
  • خانهٔ هنر آبشار سبزوار، مهر ماه ۱۳۷۹، ۳۰ کارتون[46]
  • گالری سیحون، ۳۱ فروردین تا ۵ اردیبهشت ۱۳۸۱، ۳۰ کارتون و مجسمه[47][48][49]
  • گالری یاسمی تبریز، ۲۶ تا ۳۰ مهر ۱۳۸۱، ۴۰ کارتون[50][51][52]
  • گالری کلبهٔ جوان اردبیل، ۱۹ تا ۲۷ مرداد ۱۳۸۳، ۳۶ کارتون
  • خانه کاریکاتور اصفهان، ۷ تا ۱۸ شهریور ۱۳۸۳، ۴۰ کارتون و تصویر سازی[53]
  • گالری ثالث، ۱۷ تا ۳۰ دی ۱۳۸۳، ۲۸ کارتون و مجسمه[54][55]
  • گالری آبان، ۲ تا ۷ بهمن ۱۳۸۳، ۳۰ کارتون و مجسمه[56][57]

گروهی
  • گالری افرند، ۵ تا ۱۵ دی ۱۳۷۳، ۸ کارتون[58][59]
  • نگارخانه هنر ایران، ۶ تا ۱۵ اسفند ۱۳۷۴، ۱۰ کارتون
  • گالری سیحون، ۲۳ تا ۲۸ تیر ۱۳۸۶، ۱۲ کارتون[60]

جوایز و افتخارات
عنوان جایزهعنوان نمایشگاهکشورسال
اثر شایسته تقدیرسیزدهمین مسابقهٔ بین‌المللی کاریکاتور «یومیوری» ژاپن۱۳۷۱[61]
اثر برگزیدهسومین جشنوارهٔ بین‌المللی کاریکاتور «اوختسک» ژاپن۱۳۷۱[62]
جایزهٔ ویژههفتمین نمایشگاه بین‌المللی طراحی طنزآمیز ورزشی «آنکونا» ایتالیا۱۳۷۲
جایزهٔ سومبیست و پنجمین نمایشگاه جهانی کاریکاتور اسکوپیه مقدونیه شمالی۱۳۷۲[63][64]
جایزهٔ ویژهچهل و هفتمین نمایشگاه بین‌المللی طنز «بوردیگرا» ایتالیا۱۳۷۳[65][66]
اثر شایستهٔ تقدیرچهارمین جشنوارهٔ بین‌المللی کاریکاتور «سئول» کره جنوبی۱۳۷۳[67]
جایزهٔ چهارمششمین جشنوارهٔ بین‌المللی کاریکاتور «اولن» بلژیک۱۳۷۳[68][69]
جایزهٔ پنجمسومین مسابقهٔ بین‌المللی کاریکاتور «تائجون» کره جنوبی۱۳۷۳[70]
اثر برگزیدهششمین جشنواره بین‌المللی کاریکاتور «اوختسک» ژاپن۱۳۷۴
جایزهٔ ویژهچهارمین مسابقهٔ بین‌المللی کاریکاتور «تائجون» کره جنوبی۱۳۷۴[71][72]
اثر برگزیدهپنجمین جشنوارهٔ بین‌المللی کاریکاتور «سئول» کره جنوبی۱۳۷۴
اثر برگزیدههفتمین جشنوارهٔ بین‌المللی کاریکاتور «اوختسک» ژاپن۱۳۷۵
اثر شایستهٔ تقدیرسیزدهمین مسابقهٔ بین‌المللی کاریکاتور «آیدین دوغان» ترکیه۱۳۷۵[73]
اثر برگزیدهششمین جشنوارهٔ بین‌المللی کاریکاتور «سئول» کره جنوبی۱۳۷۵
جایزهٔ ویژهنوزدهمین نمایشگاه بین‌المللی کاریکاتور «برینگن» بلژیک۱۳۷۵[74][75]
جایزهٔ پنجمششمین مسابقه بین‌المللی کاریکاتور «تائجون» کره جنوبی۱۳۷۶[76][77]
جایزهٔ ویژهنمایشگاه بین‌المللی کاریکاتور «ساتیریکون» لهستان۱۳۷۶[78][79][80]
اثر برگزیدههشتمین جشنوارهٔ بین‌المللی کاریکاتور «اوختسک» ژاپن۱۳۷۶
جایزهٔ دوماولین مسابقهٔ بین‌المللی کاریکاتور «موفلون» قبرس۱۳۷۶[81][82][83]
جایزهٔ ویژهسیزدهمین جشنوارهٔ بین‌المللی کاریکاتور «اسلاوونسکی برود» کرواسی۱۳۷۷[84][85]
جایزهٔ پنجمهفتمین مسابقهٔ بین‌المللی کاریکاتور «تائجون» کره جنوبی۱۳۷۷[86][87]
اثر برگزیدهٔ مردمهشتمین جشنوارهٔ بین‌المللی کاریکاتور «اومیا» ژاپن۱۳۷۷[88][89][90]
جایزهٔ سوماولین مسابقهٔ بین‌المللی کاریکاتور «کارج ورلد» جمهوری چین۱۳۷۸[91][92][93]
جایزهٔ دومچهارمین جشنوارهٔ بین‌المللی طنز و مطبوعات «ژووینیاک» فرانسه۱۳۷۸[94][95]
جایزهٔ اولمسابقهٔ بین‌المللی کاریکاتور «اکسپو ۲۰۰۰» آلمان۱۳۷۹[96][97][98][99]
جایزهٔ ویژهبیستمین مسابقهٔ بین‌المللی کاریکاتور «نصرالدین هوجا» ترکیه۱۳۷۹[100][101][102]
اثر برگزیدهسومین مسابقهٔ بین‌المللی کاریکاتور «کارج ورلد» جمهوری چین۱۳۷۹[103][104][105]
جایزهٔ ویژهاولین مسابقهٔ بین‌المللی کاریکاتور مدیترانه ترکیه۱۳۸۰[106][107][108][109][110]
جایزهٔ بین‌المللی طراحی گرافیکبیست و نهمین جشنوارهٔ بین‌المللی طنز سیاسی «فورته دی مارمی» ایتالیا۱۳۸۰[111][112][113][114][115][116]
جایزهٔ دومدومین مسابقهٔ بین‌المللی کاریکاتور «ایندیپندنس» اوکراین۱۳۸۱[117][118][119][120]
جایزهٔ سوماولین جشنوارهٔ بین‌المللی کاریکاتور «لنگ مو» چین۱۳۸۱[121][122][123]
جایزهٔ ویژهاولین جشنوارهٔ بین‌المللی کاریکاتور «لنگ مو» چین۱۳۸۱[124]
اثر شایستهٔ تقدیردومین مسابقهٔ بین‌المللی کاریکاتور «گل‌آقا» ایران۱۳۸۲[125][126]
اثر برگزیدهدومین مسابقهٔ بین‌المللی کاریکاتور «لنگ مو» چین۱۳۸۲[127][128]
جایزهٔ سومدومین جشنوارهٔ اینترنتی کاریکاتور آزاد «کارتونت» چین۱۳۸۳[129]
اثر برگزیدهسومین مسابقهٔ بین‌المللی کاریکاتور «لنگ مو» چین۱۳۸۳
اثر برگزیدهاولین مسابقهٔ بین‌المللی کاریکاتور «رد من» چین۱۳۸۵
اثر برگزیدهپنجمین جشنواره اینترنتی کاریکاتور آزاد «کارتونت» چین۱۳۸۵
جایزهٔ سومهفتمین مسابقهٔ بین‌المللی کاریکاتور مدیترانه ترکیه۱۳۸۶[130][131][132]
اثر برگزیدهاولین بینال بین‌المللی کاریکاتور و تصویرسازی «مستر کاپ» چین۱۳۸۶
اثر شایستهٔ تقدیرشانزدهمین مسابقهٔ بین‌المللی کاریکاتور «دایجون» چین۱۳۸۶
اثر برگزیدهدومین مسابقهٔ بین‌المللی کاریکاتور «رد من» چین۱۳۸۷
اثر شایستهٔ تقدیرنمایشگاه بین‌المللی کاریکاتور «موسل اند فیش» بلغارستان۱۳۸۸
جایزهٔ ویژهاولین مسابقهٔ بین‌المللی کاریکاتور «کبک بنانا» کانادا۱۳۸۹[133][134][135]
جایزهٔ دوماولین نمایشگاه بین‌المللی کاریکاتور «شهر استانبول» ترکیه۱۳۹۲[136]
اثر برگزیدهجشنواره بین‌المللی کارتون سایتاما: بهترین کاریکاتورهای «نیپون» ژاپن۱۳۹۴[137]

در نشریات

مقالات

مقاله‌های دیواندری در زمینه‌های مختلف هنری و به‌ویژه معرفی کاریکاتوریست‌های مطرح دنیا، که اغلب همراه مصاحبه‌ای با آن‌ها نگاشته می‌شدند از سال ۱۳۷۴ در نشریاتی همچون ماهنامهٔ کیهان کاریکاتور، روزنامهٔ همشهری، کتاب ماه هنر و ماهنامهٔ گل‌آقا به چاپ رسیده‌اند، که مهمترین آن‌ها عبارتند از:

سفرنامه‌ها

دیواندری برای دریافت جوایز خود و حضور در نمایشگاه‌های بین‌المللی کاریکاتور به ۱۱ کشور دنیا سفر کرده[156] و خاطرات بعضی از آن‌ها را در قالب سفرنامه‌هایی در نشریات ایران به چاپ رسانده‌است. علی بابا و چهل کارتونیست فرنگی نام یکی از این سفرنامه‌ها است که با بیانی طنزگونه به مقدمات سفر و آشنایی با کارتونیست‌های حاضر در جشنوارهٔ جهانی سن-ژوست-لو-مارتل فرانسه می‌پردازد.[157][158] این لحن طنزآمیز در سفرنامهٔ هلند او نیز وجود دارد، به‌طوری‌که دیواندری برای سفر به این کشور از هفت خان می‌گذرد. تنها دو قسمت اول این سفرنامه، با عنوان سفر به سرزمین لاله‌ها[159] و دون کیشوت ثانی در سرزمین آسیاب‌های بادی[160] با حذف قسمت‌های زیادی در نشریات ایران به چاپ رسیده‌است.

منابع
  1. ابوالفضل زرویی نصرآباد (۱۳۸۱)، وقایع‌نامهٔ طنز ایران، انتشارات ققنوس
  2. شهلا گروسی (۲۶ آبان ۱۳۸۶). «پر افتخارترین کارتونیست نمایشگاهی». روز آنلاین. ص. چهار فصل - قاب. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ اوت ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۲۲ آوریل ۲۰۱۱.
  3. «علی دیواندری». سایت ققنوس. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ اوت ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۲۲ آوریل ۲۰۱۱.
  4. «هنرمندان ایرانی». ایران کارتون. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ اوت ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۲۲ آوریل ۲۰۱۱.
  5. «استاد علی دیواندری». پایگاه خبری تحلیلی روستای دیواندر. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۷ اوت ۲۰۱۱.
  6. «پدر علی دیواندری درگذشت». ایران کارتون. ۲ اسفند ۱۳۸۸. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ اوت ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۲۴ آوریل ۲۰۱۱.
  7. حسین نیرومند (اسفند ۱۳۷۲)، «کاریکاتور هنر هشتم»، ماهنامه کیهان کاریکاتور، دورهٔ دوم (شمارهٔ ۲۴)، ص. صص ۶ تا ۱۱
  8. گروه آیینه (۲۶ مهر ۱۳۷۸)، «تصویر تلخ خاطرات از یاد رفتهٔ کوچهٔ کودکی»، روزنامه ایران، دورهٔ پنجم (شمارهٔ ۱۳۵۹)، ص. ص ۸
  9. بهزاد خورشیدی (اسفند ۱۳۷۶)، «کاریکاتورهایم انعکاس چهل سال زندگی من هستند»، ماهنامه محک، دورهٔ اول (شمارهٔ ۶)، ص. صص ۲۶ و ۲۷
  10. سارا صابری (۳۰ مرداد ۱۳۸۴)، «ما ملت انقطاع هستیم»، هفته‌نامهٔ بچه‌ها… گل‌آقا (۲۸۷)، ص. صص ۶۰ و ۶۱
  11. سیامک آرش آزاد (۲۲ دی ۱۳۸۳)، «خلاصه‌ای در مورد استاد علی دیواندری»، پیام روز، دورهٔ ۴ (شمارهٔ ۱۴۰)
  12. جواد علیزاده (بهمن ۱۳۷۰)، «معرفی کاریکاتوریست‌های ایرانی»، ماهنامهٔ طنز و کاریکاتور، سال اول (شمارهٔ ۱۴)، ص. ص ۲۷
  13. «انسان، طبیعت و محیط زیست در آثار علی دیواندری»، فصلنامهٔ جستارهای شهرسازی، دورهٔ اول (شمارهٔ ۲)، ص. صص ۷۰ و ۷۱، تابستان ۱۳۸۱
  14. نازک نادری؛ سیمین شاملو (۲۶ سپتامبر ۲۰۰۵). «مصاحبه با علی دیواندری». Radio France Internationale.
  15. "Ali Divandari". Saint Just le Martel. Archived from the original on 22 March 2012. Retrieved 22 April 2011.
  16. توکا نیستانی (۱۴ شهریور ۱۳۸۱)، «گفتگوی دوم: علی دیواندری»، آخر هفته - حیات نو، ص. ص ۱۵
  17. «طنزپردازان تصویری و حضور بین‌المللی»، روزنامهٔ ایران، دورهٔ سوم (شمارهٔ ۸۲۶)، ۱۲ آذر ۱۳۷۶
  18. «علی دیواندری در گردهمایی سالانهٔ فکو»، ماهنامهٔ گل‌آقا، دورهٔ هفتم (شمارهٔ ۷۳)، دی ۱۳۷۶
  19. «علی دیواندری و اتحادیهٔ کاریکاتوریست‌ها»، مجلهٔ سینما (شمارهٔ ۲۹۰)، ص. ص ۷، ۱۲ آذر ۱۳۷۶
  20. «معرفی هیئت داوران»، کتاب بمب اتمی، به کوشش به کوشش ریتا اصغرپور.، انتشارات گل‌آقا، ۱۳۷۸، ص. صص ۲۶ و ۲۷، شابک ۹۶۴-۹۱۶۲۵-۶-۹
  21. «هیئت داوران دومین جشنواره سراسری کاریکاتور محله ما». مجلهٔ کارتون. ۱۱ بهمن ۱۳۹۴. بایگانی‌شده از اصلی در ۹ مه ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۹ مه ۲۰۱۷.
  22. «کاریکاتوریست! کاریکاتور چیست؟»، ماهنامه کیهان کاریکاتور، دورهٔ چهارم (شمارهٔ ۴۳ و ۴۴)، ص. ص ۲۰، مهر و آبان ۱۳۷۴
  23. «کاریکاتوریست! کاریکاتور چیست؟». ایران کارتون. ۱۹ فروردین ۱۳۸۶. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ اوت ۲۰۱۱.
  24. «انسان، عدالت، طبیعت دغدغه‌هایی در طنز تصویری»، روزنامهٔ گزارش روز (شمارهٔ ۵)، ص. ص ۲۷، ۶ خرداد ۱۳۷۶
  25. سایر محمدی (۱۵ دی ۱۳۸۰)، «کتاب و کاریکاتور به بهانهٔ یک لبخند»، کتاب هفته (شمارهٔ ۴۲۵)، ص. صص ۱، ۱۰ و ۱۱
  26. «اولین نمایشگاه بین‌المللی امسال»، ماهنامهٔ کیهان کاریکاتور، سال ششم (شمارهٔ ۶۳ و ۶۴)، ص. صص ۱۶ تا ۱۸، خرداد و تیر ۱۳۷۶
  27. کیانوش فرید (۱۶ آبان ۱۳۸۵)، «مصاحبه با علی دیواندری»، رادیو فردا
  28. شبنم محمدپور (۱۳۷۸)، «کاریکاتورها تصاویر شاعرانه»، کتاب فصل کاریکاتور، به کوشش به کوشش داود احمدی مونس.، انتشارات روزنه، ص. صص ۱۱۶ تا ۱۲۱، شابک ۹۶۴-۳۳۴-۰۳۴-۱
  29. محمد رفیع ضیایی (۱۳۸۸)، «کاریکاتور در ایران»، پروندهٔ کاریکاتور، تهران: سوره، ص. صص ۴۸۷ و ۴۸۸، شابک ۹۷۸-۹۶۴-۴۷۱-۹۷۶-۹
  30. «The Symbolic Caricatures of Ali Divandari»، روزنامهٔ ایران نیوز، ص. ص ۱۴، ۲۸ ژوئن ۱۹۹۸
  31. سید امیر سقراطی (۳۱ شهریور ۱۳۸۸)، «کاریکاتور روزنه‌ای رو به امید»، دوهفته‌نامهٔ تندیس، سال هشتم (شمارهٔ ۱۵۸)، ص. صص ۲۶ و ۲۷
  32. بهروز شهبازپور (۲۸ آبان ۱۳۷۵)، «گاهی وقت‌ها هشدار… گاهی وقت‌ها نیشتر»، روزنامهٔ ایران، سال دوم (شمارهٔ ۵۲۶)، ص. ص ۱۲
  33. «علی دیواندری»، ماهنامه کیهان کاریکاتور، دورهٔ پنجم (شمارهٔ ۵۹ و ۶۰)، ص. صص ۲۰، بهمن و اسفند ۱۳۷۵
  34. «علی دیواندری، نقاش و کارتونیست»، دو هفته‌نامهٔ تندیس، دورهٔ پنجم (شمارهٔ ۸۱)، ۷ شهریور ۱۳۸۵
  35. «لبخند بزن مونالیزا». نشر بیدگل. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ اوت ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۲۲ آوریل ۲۰۱۱.
  36. «کاریکاتور در آینهٔ نشر». روزنامه همشهری. ۹ بهمن ۱۳۸۲. ص. هنر. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ اوت ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۲۲ آوریل ۲۰۱۱.
  37. نیک‌آهنگ کوثر (۳ آبان ۱۳۸۱). «لبخند زدن مونالیزا در صفحات کتاب». روزنامه ایران. ص. کاریکاتور. بایگانی‌شده از اصلی در ۳۱ ژانویه ۲۰۰۹. دریافت‌شده در ۲۲ آوریل ۲۰۱۱.
  38. «طرحها و کاریکاتورهای علی دیواندری». سایت آفتاب. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ اوت ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۲۲ آوریل ۲۰۱۱.
  39. «لبخند بزن مونالیزا»، ماهنامه کیهان کاریکاتور، دورهٔ دهم (شمارهٔ ۱۱۵ و ۱۱۶)، ص. ص ۵۰، مهر و آبان ۱۳۸۰
  40. «کاریکاتورهای علی دیواندری منتشر می‌شود»، روزنامهٔ آزاد، ۲۰ بهمن ۱۳۸۰
  41. «نگاهی به مجموعه آثار کاریکاتور علی دیواندری»، روزنامه نوروز، ۲۶ آذر ۱۳۸۰
  42. «لبخند زدن مونالیزا در صفحات کتاب». روزنامه ایران. ۶ آذر ۱۳۸۰. ص. فرهنگ و هنر. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۳ اوت ۲۰۰۷. دریافت‌شده در ۷ ژوئیه ۲۰۱۱.
  43. «هفت هنر»، روزنامه همشهری، ص. ص ۸، ۵ بهمن ۱۳۷۴
  44. «دیداری از نمایشگاه کاریکاتورهای علی دیواندری»، ماهنامه کیهان کاریکاتور، دورهٔ چهارم (شمارهٔ ۴۷ و ۴۸)، ص. ص ۵۴، بهمن و اسفند ۱۳۷۴
  45. «نمایشگاه کاریکاتورهای علی دیواندری»، ماهنامه کیهان کاریکاتور، دورهٔ چهارم (شمارهٔ ۴۵ و ۴۶)، ص. ص ۵۲، آذر و دی ۱۳۷۴
  46. «برگزاری نمایشگاه کاریکاتور در سبزوار»، ماهنامه کیهان کاریکاتور، دورهٔ نهم (شمارهٔ ۱۰۳ و ۱۰۴)، ص. ص ۵۴، مهر و آبان ۱۳۷۹
  47. «نمایشگاه کاریکاتور علی دیواندری»، ماهنامه گل‌آقا، دورهٔ دوازدهم (شمارهٔ ۱۲۹)، خرداد ۱۳۸۱
  48. «طرح‌های علی دیواندری در گالری سیحون»، روزنامه حیات نو، ۵ اردیبهشت ۱۳۸۱
  49. «کاریکاتورهای دیواندری در سیحون». روزنامه همشهری. ۴ اردیبهشت ۱۳۸۱. ص. صفحهٔ آخر. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ اوت ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۶ ژوئیه ۲۰۱۱.
  50. «دیواندری در تبریز»، ماهنامه گل‌آقا، دورهٔ دوازدهم (شمارهٔ ۱۳۵)، آذر ۱۳۸۱
  51. «برنامهٔ فرهنگی هنری در شهرستان‌ها». روزنامه ایران. ۳۰ مرداد ۱۳۸۱. ص. سرزمین مادری. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۱ ژانویه ۲۰۰۷. دریافت‌شده در ۶ ژوئیه ۲۰۱۱.
  52. «جلسهٔ پرسش و پاسخ با علی دیواندری»، گزارشنامه کاریکاره، مرداد و شهریور ۱۳۸۱
  53. «کاریکاتورهای علی دیواندری در اصفهان»، ماهنامه گل‌آقا، دورهٔ چهاردهم (شمارهٔ ۱۵۵)، مهر ۱۳۸۳
  54. «نمایشگاه کاریکاتور». سایت آفتاب. ۱۹ دی ۱۳۸۳. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ اوت ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۶ دسامبر ۲۰۲۰.
  55. «نمایشگاه کاریکاتور». روزنامه همشهری. ۱۹ دی ۱۳۸۳. ص. صفحهٔ آخر. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ اوت ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۶ ژوئیه ۲۰۱۱.
  56. «نمایشگاه نقاشی، گرافیک و کاریکاتور»، ماهنامه گل‌آقا، دورهٔ چهاردهم (شمارهٔ ۱۵۹)، بهمن ۱۳۸۳
  57. «دو نمایشگاه پی در پی از علی دیواندری»، ماهنامه کیهان کاریکاتور، دورهٔ سیزدهم (شمارهٔ ۱۵۵ و ۱۵۶)، ص. ص ۵۶، بهمن و اسفند ۱۳۸۳
  58. «با نگاه جستجوگر در هزارتوی جامعه»، روزنامه بهاران، دورهٔ اول (شمارهٔ ۴)، ص. هنر، ۱۱ دی ۱۳۷۳
  59. اسماعیل عباسی (۲۵ بهمن ۱۳۷۳)، «دههٔ پربار برای کاریکاتور ایران»، روزنامه همشهری، دورهٔ سوم (شمارهٔ ۶۲۳)، ص. ص ۱۰
  60. «نمایشگاه علی دیواندری در گالری سیحون». ایران کارتون. ۲۴ تیر ۱۳۸۶. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ اوت ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۲۲ آوریل ۲۰۱۱.
  61. «موفقیت یک کاریکاتوریست ایرانی در ژاپن»، ماهنامه کیهان کاریکاتور، دورهٔ اول (شمارهٔ ۱)، ص. ص ۴۱، فروردین ۱۳۷۱
  62. «جشنوارهٔ کاریکاتور اوختسک»، ماهنامه کیهان کاریکاتور، دورهٔ دوم (شمارهٔ ۱۵)، ص. ص ۵۳، خرداد ۱۳۷۲
  63. «موفقیت کاریکاتوریست ایرانی در مسابقهٔ جهانی کاریکاتور اسکوپیه»، روزنامه همشهری، دورهٔ اول (شمارهٔ ۱۶۵)، ص. ص ۱۶، ۳۱ تیر ۱۳۷۲
  64. «رویدادها»، ماهنامه کیهان کاریکاتور، دورهٔ دوم (شمارهٔ ۱۸)، ص. ص ۴۸، شهریور ۱۳۷۲
  65. «موفقیت کاریکاتوریست ایرانی در جشنواره طنز بردیرا، ایتالیا»، روزنامه همشهری، ص. ص ۱۰، ۲۷ مهر ۱۳۷۳
  66. «موفقیت یک ایرانی در جشنوارهٔ کاریکاتور اوموریسیمو»، ماهنامه کیهان کاریکاتور، دورهٔ سوم (شمارهٔ ۳۲)، ص. ص ۵۴، آبان ۱۳۷۳
  67. «موفقیت کاریکاتوریست ایرانی در کره جنوبی»، روزنامه همشهری، ص. ص ۱۰، ۶ دی ۱۳۷۳
  68. "Fotogalerij gemeente Olen". Olense Kartoenale. Archived from the original on 19 July 2011. Retrieved 22 April 2011.
  69. «موفقیت کاریکاتوریست ایرانی در ایتالیا و بلژیک»، روزنامه همشهری، دورهٔ دوم (شمارهٔ ۵۶۱)، ص. ص ۱۰، ۸ آذر ۱۳۷۳
  70. «Ali Divandari» (به کره‌ای). Cyber Int'l Cartoon Gallery. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۲ ژوئیه ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۲۴ اوت ۲۰۱۱.
  71. «Ali Divandari» (به کره‌ای). Cyber Int'l Cartoon Gallery. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۲ ژوئیه ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۲۴ اوت ۲۰۱۱.
  72. «Ali Divandari» (به کره‌ای). Cyber Int'l Cartoon Gallery. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۲ ژوئیه ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۲۴ اوت ۲۰۱۱.
  73. "Ali Divandari" (به ترکی). Aydın Doğan Vakfı. Archived from the original on 24 August 2011. Retrieved 1 May 2017.
  74. «موفقیت یک کاریکاتوریست ایرانی در بلژیک». روزنامه همشهری. ۱۹ آبان ۱۳۷۵. ص. ادب و هنر. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ اوت ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۶ ژوئیه ۲۰۱۱.
  75. «علی دیواندری برندهٔ جایزهٔ ویژهٔ انجمن روزنامه‌نگاران بلژیک»، ماهنامه کیهان کاریکاتور، دورهٔ پنجم (شمارهٔ ۵۵ و ۵۶)، ص. ص ۶۵، مهر و آبان ۱۳۷۵
  76. "Ali Divandari". Dicaco 1997. Archived from the original on 10 July 2011. Retrieved 24 August 2011.
  77. «Ali Divandari» (به کره‌ای). Cyber Int'l Cartoon Gallery. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۲ ژوئیه ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۲۴ اوت ۲۰۱۱.
  78. "Gallery of Satyrykon 1997". Satyrykon Legnica. Archived from the original on 13 March 2012. Retrieved 22 April 2011.
  79. «موفقیت کاریکاتوریست ایرانی در لهستان». روزنامه همشهری. ۲۴ اردیبهشت ۱۳۷۶. ص. ادب و هنر. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ اوت ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۶ ژوئیه ۲۰۱۱.
  80. «ساتیریکون را هم بردیم»، ماهنامه کیهان کاریکاتور، دورهٔ ششم (شمارهٔ ۶۱ و ۶۲)، ص. ص ۶۵، فروردین و اردیبهشت ۱۳۷۶
  81. «سه جایزه برای چهار کاریکاتوریست»، روزنامه جامعه، دورهٔ یکم (شمارهٔ ۱۱)، ص. ص ۱۶، ۳۰ بهمن ۱۳۷۶
  82. «موفقیت کاریکاتوریست ایرانی در جشنوارهٔ قوچ طلایی»، ماهنامه کیهان کاریکاتور، دورهٔ ششم (شمارهٔ ۷۱ و ۷۲)، ص. ص ۶۳، بهمن و اسفند ۱۳۷۶
  83. «موفقیت کاریکاتوریست‌های ایرانی در ترکیه». روزنامه همشهری. ۷ اسفند ۱۳۷۶. ص. ادب و هنر. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ اوت ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۶ ژوئیه ۲۰۱۱.
  84. «موفقیت کاریکاتوریست ایرانی در نمایشگاه کاریکاتور کرواسی». روزنامه همشهری. ۷ خرداد ۱۳۷۷. ص. ادب و هنر. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ اوت ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۷ ژوئیه ۲۰۱۱.
  85. «موفقیت یک کاریکاتوریست ایرانی در نمایشگاه بین‌المللی کاریکاتور کرواسی»، ماهنامه کیهان کاریکاتور، دورهٔ هفتم (شمارهٔ ۷۵ و ۷۶)، ص. ص ۶۲، خرداد و تیر ۱۳۷۷
  86. "Ali Divandari". Dicaco 1998. Archived from the original on 10 July 2011. Retrieved 24 August 2011.
  87. «Ali Divandari» (به کره‌ای). Cyber Int'l Cartoon Gallery. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۲ ژوئیه ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۲۴ اوت ۲۰۱۱.
  88. «موفقیت یک کاریکاتوریست ایرانی در ژاپن». روزنامه همشهری. ۷ بهمن ۱۳۷۷. ص. ادب و هنر. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ اوت ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۶ ژوئیه ۲۰۱۱.
  89. «اثر یک کاریکاتوریست ایرانی در موزهٔ اومیا ژاپن»، ماهنامه کیهان کاریکاتور، دورهٔ هفتم (شمارهٔ ۸۱ و ۸۲)، ص. ص ۵۵، آذر و دی ۱۳۷۷
  90. "BOMB!" (به ژاپنی). Plaza North.
  91. "Ali Divandari". Courage World Cartoon Contest. Archived from the original on 24 August 2011. Retrieved 22 April 2011.
  92. «موفقیت کاریکاتوریست ایرانی در تایوان». روزنامه همشهری. ۲۰ خرداد ۱۳۷۸. ص. ادب و هنر. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ اوت ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۶ ژوئیه ۲۰۱۱.
  93. «دریافت دیپلم افتخار از جشنوارهٔ بین‌المللی کاریکاتور تایوان»، ماهنامه کیهان کاریکاتور، دورهٔ هشتم (شمارهٔ ۸۷ و ۸۸)، ص. ص ۵۴، خرداد و تیر ۱۳۷۸
  94. «یک کاریکاتوریست ایرانی برندهٔ جایزهٔ دوم هیئت داوران جشنوارهٔ ژووینیاک فرانسه»، ماهنامه کیهان کاریکاتور، دورهٔ هشتم (شمارهٔ ۹۳ و ۹۴)، ص. صفحهٔ ۴۹، آذر و دی ۱۳۷۸
  95. «موفقیت کاریکاتوریست ایرانی در جشنواره ژووینیاک فرانسه». روزنامه همشهری. ۲۱ آذر ۱۳۷۸. ص. ادب و هنر. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ اوت ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۶ ژوئیه ۲۰۱۱.
  96. «موفقیت کاریکاتوریست‌های ایرانی در نمایشگاه جهانی کاریکاتور آلمان»، روزنامه ایران، دورهٔ ششم (شمارهٔ ۱۶۳۲)، ۷ مهر ۱۳۷۹
  97. «موفقیت هنرمندان کاریکاتوریست ایرانی در نمایشگاه بین‌المللی آلمان». روزنامه همشهری. ۷ مهر ۱۳۷۹. ص. صفحهٔ آخر. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ اوت ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۶ ژوئیه ۲۰۱۱.
  98. «موفقیت در نمایشگاه جهانی کاریکاتور آلمان»، ماهنامه گل‌آقا، دورهٔ دهم (شمارهٔ ۱۰۹)، آبان ۱۳۷۹
  99. «برندگان نمایشگاه جهانی کاریکاتور آلمان»، ماهنامه کیهان کاریکاتور، دورهٔ نهم (شمارهٔ ۱۰۳ و ۱۰۴)، ص. ص ۵۲، مهر و آبان ۱۳۷۹
  100. «موفقیت کاریکاتوریست ایرانی در نمایشگاه جهانی کاریکاتور»، مجله دنیای طنز، دورهٔ اول (شمارهٔ ۳۴)، ص. ص ۳۳
  101. «موفقیت کاریکاتوریست ایرانی در ترکیه». روزنامه همشهری. ۵ بهمن ۱۳۷۹. ص. گزارش. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ اوت ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۶ ژوئیه ۲۰۱۱.
  102. «برندگان ایرانی مسابقه ملانصرالدین ترکیه»، ماهنامه کیهان کاریکاتور، دورهٔ نهم (شمارهٔ ۱۰۵ و ۱۰۶)، ص. ص ۵۹، آذر و دی ۱۳۷۹
  103. "Ali Divandari". Courage World Cartoon Contest. Archived from the original on 24 August 2011. Retrieved 22 April 2011.
  104. «موفقیت کاریکاتوریست ایرانی در تایوان». روزنامه ایران. ۲۸ تیر ۱۳۸۰. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۰ ژوئن ۲۰۰۹. دریافت‌شده در ۶ ژوئیه ۲۰۱۱.
  105. «موفقیت هنرمندان کاریکاتوریست ایرانی در جشنواره‌های بین‌المللی». روزنامه همشهری. ۱ آبان ۱۳۸۰. ص. صفحهٔ آخر. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ اوت ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۶ ژوئیه ۲۰۱۱.
  106. «موفقیت کاریکاتوریست ایرانی در ترکیه». روزنامه همشهری. ۵ تیر ۱۳۸۰. ص. صفحهٔ آخر. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ اوت ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۲۲ آوریل ۲۰۱۱.
  107. «Ali Divandari, special Prize-Winner at Alanya Cartoon Competition»، روزنامهٔ ایران نیوز، ص. ص ۱۰، ۱۰ ژوئیه ۲۰۰۱
  108. «یک کاریکاتوریست ایرانی در ترکیه برندهٔ جایزه شد»، ماهنامه کیهان کاریکاتور، دورهٔ دهم (شمارهٔ ۱۱۱ و ۱۱۲)، ص. ص ۵۴، خرداد و تیر ۱۳۸۰
  109. «موفقیت کاریکاتوریست ایرانی در ترکیه». روزنامه ایران. ۲ تیر ۱۳۸۰. ص. صفحهٔ آخر. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۴ فوریه ۲۰۰۵. دریافت‌شده در ۷ ژوئیه ۲۰۱۱.
  110. «مونالیزا و لئوناردو دا وینچی»، ماهنامه گل‌آقا، دورهٔ یازدهم (شمارهٔ ۱۱۹)، مرداد ۱۳۸۰
  111. "Ali Divandari" (به ایتالیایی). Premio Satira Politica. Archived from the original on 22 July 2011. Retrieved 22 April 2011.
  112. «موفقیت یک کاریکاتوریست ایرانی در موزهٔ بین‌المللی ایتالیا». روزنامه ایران. ۱۴ آبان ۱۳۸۰. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۷ اوت ۲۰۱۰. دریافت‌شده در ۲۲ آوریل ۲۰۱۱.
  113. "Ali Divandari Wins Graphic Humor Award at Forte dei Marmi Int'l Cartoon Exhibition". روزنامهٔ ایران نیوز. 25 November 2001. p. هنر. Archived from the original on 7 October 2011. Retrieved 22 April 2011.
  114. «موفقیت کاریکاتوریست ایرانی در موزهٔ بین‌المللی کاریکاتور ایتالیا»، روزنامه نوروز، ص. ص ۵، ۱۹ آبان ۱۳۸۰
  115. «موفقیت کاریکاتوریست ایرانی»، ماهنامه گل‌آقا، دورهٔ یازدهم (شمارهٔ ۱۲۳)، آذر ۱۳۸۰
  116. «موفقیت یک کاریکاتوریست ایرانی در ایتالیا». روزنامه همشهری. ۱۹ آبان ۱۳۸۰. ص. صفحهٔ آخر. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ اوت ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۷ ژوئیه ۲۰۱۱.
  117. "Independence 2002". Ukraine Association of cartoonists. Archived from the original on 27 July 2011. Retrieved 22 April 2011.
  118. «یک ایرانی برندهٔ جایزهٔ دوم اوکراین»، ماهنامه کیهان کاریکاتور، دورهٔ یازدهم (شمارهٔ ۱۲۷ و ۱۲۸)، ص. ص ۵۴، مهر و آبان ۱۳۸۱
  119. «موفقیت کاریکاتوریست ایرانی در اوکراین». روزنامه همشهری. ۱۷ مهر ۱۳۸۱. ص. صفحهٔ آخر. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ اوت ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۶ ژوئیه ۲۰۱۱.
  120. «جایزهٔ نقره‌ای کاریکاتور اوکراین برای ایران». روزنامه ایران. ۱۶ مهر ۱۳۸۱. ص. فرهنگ و هنر. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۵ اکتبر ۲۰۰۷. دریافت‌شده در ۶ ژوئیه ۲۰۱۱.
  121. "Ali Divandari". Googlm. Archived from the original on 22 March 2012. Retrieved 22 April 2011.
  122. «هیچ می‌دانستید»، هفته نامه مهر، دورهٔ اول (شمارهٔ ۶)، ص. ص ۲۵، ۲۱ تیر ۱۳۸۲
  123. «روی خط خبر». روزنامهٔ ایران. ۳ خرداد ۱۳۸۲. ص. صفحهٔ آخر. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۹ اوت ۲۰۰۷. دریافت‌شده در ۷ ژوئیه ۲۰۱۱.
  124. «دیواندری در لینگمو چین»، ماهنامه گل‌آقا، دورهٔ سیزدهم (شمارهٔ ۱۴۲)، تیر ۱۳۸۲
  125. «از راه و سفر». مؤسسهٔ گل‌آقا. ۱۵ تیر ۱۳۸۶. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ اوت ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۲۷ آوریل ۲۰۱۱.
  126. «هنرمندان برگزیدهٔ دومین مسابقهٔ بین‌المللی کاریکاتور گل‌آقا اعلام شدند». روزنامه همشهری. ۱۳ بهمن ۱۳۸۱. ص. علمی فرهنگی. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ اوت ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۶ ژوئیه ۲۰۱۱.
  127. "Ali Divandari". Googlm. Archived from the original on 22 March 2012. Retrieved 22 April 2011.
  128. «موفقیتی دیگر برای کاریکاتوریست ایرانی»، ماهنامه کیهان کاریکاتور، دورهٔ دوازدهم (شمارهٔ ۱۳۵ و ۱۳۶)، ص. صفحهٔ ۶۰، خرداد و تیر ۱۳۸۲
  129. "Ali Divandari". FreeCartoonsWeb. Archived from the original on 24 August 2011. Retrieved 22 April 2011.
  130. "ULUSLARARASI AKDENİZ KARİKATÜR YARIŞMASI SONUÇLARI AÇIKLANDI" (به ترکی). Alanya Turkey. Archived from the original on 22 July 2011. Retrieved 22 April 2011.
  131. «علی دیواندری نفر سوم مسابقهٔ کاریکاتور مدیترانهٔ ترکیه شد». روزنامه آفتاب یزد. ۲۳ اردیبهشت ۱۳۸۶. ص. فرهنگی. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ اوت ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۲۲ آوریل ۲۰۱۱.
  132. «کسب افتخاری دیگر برای هنر کاریکاتور ایران». ایران کارتون. ۲۰ اردیبهشت ۱۳۸۶. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ اوت ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۲۲ آوریل ۲۰۱۱.
  133. "Ali Divandari". Quebec Banana. Archived from the original on 24 August 2011. Retrieved 22 April 2011.
  134. "Canada: le prix du Jury du Festival de BD décerné à un cinéaste iranien" (به فرانسوی). Radio Francophone. 28 December 2010. Archived from the original on 24 August 2011. Retrieved 3 August 2011.
  135. «نتایج جشنواره بین‌المللی کارتون کانادا منتشر شد». ایران کارتون. ۶ دی ۱۳۸۹. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ اوت ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۴ ژوئیه ۲۰۱۱.
  136. "World Cartoonists". Don Quichotte. Archived from the original on 9 May 2017. Retrieved 21 January 2013.
  137. "A bottle in the ocean - Anti war" (به ژاپنی). Plaza North.
  138. علی دیواندری (۱۳۷۷)، «معروفترین موزه‌های کاریکاتور جهان»، سالنامهٔ گل‌آقا، ص. صص ۱۱۲ تا ۱۱۷
  139. علی دیواندری (۲۴ بهمن ۱۳۷۴)، «گفتگو با رونالد لیبین کاریکاتوریست بلژیکی»، روزنامهٔ همشهری، ص. ص ۱۰
  140. علی دیواندری (۲۵ اسفند ۱۳۸۰)، «کتاب‌های کامبیز درم‌بخش»، کتاب هفته (شمارهٔ ۴۸)، ص. ص ۲۸
  141. علی دیواندری (خرداد و تیر ۱۳۸۰)، «چشم‌انداز کاریکاتورهای سیاسی-اجتماعی چین»، کتاب ماه هنر (شمارهٔ ۳۳ و ۳۴)، ص. صص ۷۳ تا ۷۶
  142. علی دیواندری (مهر و آبان ۱۳۸۰)، «باز هم یک ویزای کاریکاتور!»، ماهنامهٔ کیهان کاریکاتور، دورهٔ دهم (شمارهٔ ۱۱۵ و ۱۱۶)، ص. ص ۱۵
  143. علی دیواندری (۲ تیر ۱۳۷۸). «به کودکی پناه می‌برم». روزنامه همشهری. ص. ادب و هنر. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ اوت ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۶ ژوئیه ۲۰۱۱.
  144. علی دیواندری (۱۸ خرداد ۱۳۷۸). «داستانی کوتاه و قابل رؤیت». روزنامه همشهری. ص. ادب و هنر. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ اوت ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۶ ژوئیه ۲۰۱۱.
  145. علی دیواندری (۳۱ تیر ۱۳۷۸). «در این دنیای خاکستری، رنگ‌ها نقشی ندارند». روزنامه همشهری. ص. ادب و هنر. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ اوت ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۷ ژوئیه ۲۰۱۱.
  146. علی دیواندری (۴ خرداد ۱۳۷۸). «حل شدن فردیت انسان در مجموعه طبیعت». روزنامه همشهری. ص. ادب و هنر. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ اوت ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۷ ژوئیه ۲۰۱۱.
  147. علی دیواندری (آذر ۱۳۸۱)، «گزارش سفر کاریکاتوریست برنده ایرانی»، ماهنامهٔ طنز و کاریکاتور، ص. صص ۲۸ و ۲۹
  148. علی دیواندری (۱۸ مهر ۱۳۷۸). «تصویر آدمکهای پریشان». روزنامه همشهری. ص. ادب و هنر. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۳ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۶ ژوئیه ۲۰۱۱.
  149. علی دیواندری (۲۵ اسفند ۱۳۷۷). «بیداری، مقدمه هنر و فرهنگ است». روزنامه همشهری. ص. ادب و هنر. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ اوت ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۷ ژوئیه ۲۰۱۱.
  150. علی دیواندری (۲۲ دی ۱۳۷۸). «شوخی با تابلوهای کهن، دستمایه هنرمندان نوگرا». روزنامه همشهری. ص. ادب و هنر. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ اوت ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۶ ژوئیه ۲۰۱۱.
  151. علی دیواندری (۲۴ فروردین ۱۳۷۹). «رقص قلم روان». روزنامه همشهری. ص. ادب و هنر. بایگانی‌شده از اصلی در ۹ ژانویه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۲ آوریل ۲۰۱۱.
  152. علی دیواندری (۷ بهمن ۱۳۷۴)، «کاریکاتور و کشف زوایای پنهان»، روزنامهٔ همشهری، سال چهارم (شمارهٔ ۸۹۳)، ص. ص ۱۰
  153. علی دیواندری (۲۵ آبان ۱۳۷۴)، «موفقیتم را مدیون همسرم هستم»، روزنامهٔ همشهری، سال چهارم (شمارهٔ ۸۳۵)، ص. ص ۸
  154. علی دیواندری (۱۷ شهریور ۱۳۷۸). «نمی‌خواهم مردم را با تصاویر دلهره‌آور بترسانم». روزنامه همشهری. ص. ادب و هنر. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ اوت ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۶ ژوئیه ۲۰۱۱.
  155. علی دیواندری (۱۸ آذر ۱۳۷۴)، «کاریکاتوریست جراح»، روزنامهٔ همشهری، سال سوم (شمارهٔ ۸۵۳)، ص. ص ۸
  156. جمال رحمتی (۶ مرداد ۱۳۹۰)، «یک روستایی اینترنشنال»، روزنامهٔ اعتماد، سال نهم (شمارهٔ ۲۲۲۲)، ص. ص ۱۶، بایگانی‌شده از اصلی در ۲۰ سپتامبر ۲۰۱۷
  157. علی دیواندری (آذر و دی ۱۳۷۴)، «علی بابا و چهل کاریکاتوریست فرنگی، قسمت اول»، ماهنامهٔ کیهان کاریکاتور، دورهٔ چهارم (شمارهٔ ۴۵ و ۴۶)، ص. صص ۶ تا ۱۳
  158. علی دیواندری (بهمن و اسفند ۱۳۷۴)، «علی بابا و چهل کاریکاتوریست فرنگی، قسمت دوم»، ماهنامهٔ کیهان کاریکاتور، دورهٔ چهارم (شمارهٔ ۴۷ و ۴۸)، ص. صص ۶ تا ۱۳
  159. علی دیواندری (مهر و آبان ۱۳۷۷)، «سفرنامهٔ هلند، سفر به سرزمین لاله‌ها»، ماهنامهٔ کیهان کاریکاتور، دورهٔ هفتم (شمارهٔ ۷۹ و ۸۰)، ص. صص ۲۰ تا ۲۶
  160. علی دیواندری (آذر و دی ۱۳۷۷)، «دون کیشوت ثانی در سرزمین آسیاب‌های بادی»، ماهنامهٔ کیهان کاریکاتور، دورهٔ هفتم (شمارهٔ ۸۱ و ۸۲)، ص. صص ۶ تا ۱۳

پیوند به بیرون
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به علی دیواندری در ویکی‌گفتاورد موجود است.
متن مربوطه در ویکی‌نبشته: علی دیواندری
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ علی دیواندری موجود است.


This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.