قاچاق انسان در مغولستان

قاچاق انسان در مغولستان (انگلیسی: Human trafficking in Mongolia‎) به هدف فحشا و کار اجباری می‌باشد.

وضعیت قربانیان

مردان، زنان و کودکان مغولستان قاچاق شده در چین، ماکائو، مالزی، کره جنوبی و هنگ کنگ یافت می‌شوند. مردان و زنان مغول در شرایط کار اجباری در ترکیه، قزاقستان و جمهوری چک نیز یافت شده‌اند. سفر بدون نیاز به روادید مهاجرت مغولستان به ترکیه موجب افزایش تعداد قابل توجه موارد مربوط به قاچاق کار و قاچاق جنسی مهاجران مغول در ترکیه شده‌است. نگرانی‌هایی در مورد کار اجباری کودکان در بخش ساختمان سازی، معدن و بخش‌های صنعتی وجود دارد، که در آن کودکان در برابر حوادث کارآسیب‌پذیر هستند و با خطرات جدی سلامتی مواجه می‌باشند. ازدواج صوری زنان مغولستان تحت شرایط اجباری و غیرارادی با دلالان (که عمدتاً با مردان کره‌جنوبی صورت می‌گیرد) یک مشکل است. قاچاق داخل مغولستان اغلب شامل زنان و دخترانی می‌شود که مجبور به کار در سونا یا سالنهای ماساژ می‌شوند، جایی هستند که در معرض فحشا اجباری قرار می‌گیرند. گزارش‌ها حاکی از آن است که گردشگران کره‌جنوبی و ژاپنی در حال مشارکت در گردشگری جنسی کودکان در مغولستان هستند.[1][2]

در طول سال، اولین مورد مستند که مغولستان به عنوان یک کشور مقصد قاچاق انسان بحساب آمد، عبارت از گرفتار شدن دو زن فیلیپینی بود که پس از پاسخ به آگهی‌های آنلاین برای کار، قربانیان کار اجباری خانگی در خانه‌های خانواده‌های ثروتمندان مغولی شدند. بسیاری از قربانیان قاچاق در اصل از طریق تبلیغات روزنامه‌ها یا تبلیغات تلویزیونی جعلی بدنبال استخدام بودند و قاچاقچیان همچنان با استفاده از تکنولوژی مانند «چت تلویزیونی» برای جلب قربانیان ادامه می‌دهند. بسیاری از قربانیان توسط آشنایان، دوستان و خانواده استخدام می‌شوند و قربانیان اغلب اسناد مسافرتی خود را ضبط کرده‌اند. تقریباً ۲۵۰ نفر از کره شمالی در مغولستان به عنوان کارگران قراردادی مشغول به کار هستند، که نسبت به سال گذشته که ۱۵۰ نفر بود یک افزایشی را نشان می‌دهد. علی‌رغم این ملاحظه که کارگران کره شمالی در خارج از کشور اجازه نداشتند کار خود را آزادانه عوض کنند. بنظر می‌رسد که کارگران آزادی حرکت و ارتباط خود را بدست آورده و عملاً بخش نامعلومی از پول کار خود را به دولت کره شمالی می‌پردازند.

اقدامات دولت

دولت مغولستان به‌طور کامل از حداقل استانداردهای حذف قاچاق تبعیت نمی‌کند؛ با این حال، تلاش‌های زیادی برای انجام این کار انجام می‌دهد. دولت در زمینه اقدامات پیشگیری و مبارزه با قاچاق با سازمان‌های غیردولتی همکاری دارد. با این وجود، دولت تلاش کافی برای شناسایی و محافظت از قربانیان قاچاق انسان را از خود نشان نمی‌دهد، و در نتیجه تعداد کمی از قربانیان حاضر به همکاری برای تعقیب قاچاقچیان می‌شوند. فقدان راهنمایی کافی در مورد استفاده از مقررات اصلاحیه قانون ضد قاچاق در کشور همچنان باعث می‌شود که دادگاه‌ها قاچاقچیان انسان را مرتکب بزه‌های کوچک تلقی کنند و مجازاتهای کوتاه‌تری را برای آنها در نظر بگیرند. فساد یکی از موانع کلیدی برای پیشبرد مبارزه با قاچاق انسان در مغولستان است.

موضع‌گیری‌ها

دفتر نظارت و مبارزه با قاچاق انسان در وزارت خارجه ایالات متحده آمریکا این کشور را را در سال ۲۰۱۷ در سطح دوم "Tier2" کشورهای (مبارزه با قاچاق انسان) قرار داد.[3]

منابع
  1. 2018 Trafficking in Persons Report - Mongolia
  2. «2017 Trafficking in Persons Report». بایگانی‌شده از اصلی در ۴ مه ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۴ مه ۲۰۱۹.
  3. "Trafficking in Persons Report 2017: Tier Placements". www.state.gov. Retrieved 2017-12-01.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.