کوره دوار

کوره دوار، وسیله‌ای برای بالابردن حرارت (تکلیس) در یک فرایند مداوم است. این کوره ظرفیت ساخت ۲۵۰ کیلوگرم تا ۷۰ تن مذاب چدن و تا ۱۲ تن مذاب آلومینیوم را دارد. کوره‌هایی با ظرفیت کمتر با دست، و کوره‌های با ظرفیت بیشتر به کمک جرثقیل شارژ می‌شوند.[1] کوره روی جک‌های ویژه به اندازهٔ ۴۵ درجه بلند می‌شود و بعد از شارژ، دوباره به جای خودش برمی‌گردد. سوخت این نوع کوره‌ها گاز، گازوئیل و مازوت است.

کورهٔ دوار

مواد تولیدشده به‌وسیلهٔ کورهٔ دوار عبارت‌اند از:

طرز کار کورهٔ دوار

ابتدا کوره را روشن می‌کنند و آن را به دَوَران درمی‌آورند تا کاملاً به‌طور یکنواخت مواد نسوز داخل کوره حرارت ببیند و گرم شود و تا زمانی روشن نگه می‌دارند که نسوزهای داخل کوره از حرارت اشباع شود. سپس ذوب را از کوره می‌گیرند و در قالب استفاده می‌کنند.

تاریخچه

کوره‌های دوار در سال ۱۸۷۳ توسط فردریک رَنسام (Frederick Ransome)‏ (۱۸۱۸-۱۸۹۲)، مخترع و صنعتگر بریتانیایی و از ابداعگران سنگ مصنوعی، اختراع شد.[2]

منابع
  1. «جرم‌های نسوز کوره‌های دوار و کوره‌های زمینی».
  2. https://books.google.co.uk/books?id=-EriAAAAMAAJ&pg=RA3-PA45&dq=Rotary+Kiln+1873&hl=en&sa=X&ved=0CFAQ6AEwB2oVChMIubuSsuqayAIVirYUCh2pBQxw#v=onepage&q=Rotary%20Kiln%201873&f=false. پارامتر |عنوان= یا |title= ناموجود یا خالی (کمک)
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.