گوزن

گوزن به اعضای خانوادهٔ گوزنیان (Cervidae) در راستهٔ جفت‌سمان گفته می‌شود. آن‌ها حدود ۲۷ تا ۲۸ میلیون سال پیش از گاوسانان جدا شدند و اکنون حداقل ۹۰ گونه زنده از آن‌ها در نقاط مختلف دنیا زندگی می‌کنند. جنس نر تمام گونه‌های گوزن به جز گوزن آبی شاخ دارد اما در بیشتر گونه‌ها به جز گوزن شمالی جنس ماده شاخ ندارد. شاخ گوزن‌ها تفاوت مهمی با سایر حیوانات شاخ‌دار مثل گاوسانان و کرگدن‌ها دارد. شاخ آن‌ها دائمی نیست و هر سال می‌افتد و به جایش شاخ جدیدی می‌روید.[2] گوزن مشک در واقع به خانواده گوزن‌ها تعلق ندارد و عضو خانواده مستقلی به نام Moschidae است که به گاوسانان کمی نزدیکتر است تا به گوزن‌ها. گوزن به حیواناتی نشخوارکننده از خانواده گوزنیان در راسته جفت‌سمان گفته می‌شود. نرها شاخ‌های بلند و نسبتاً پهنی دارند. رشد شاخ‌ها از یک سالگی به بعد شروع می‌شود، ولی شاخک‌ها از دو سالگی ظاهر می‌گردد. در اواخر فصل زمستان شاخ‌ها می‌افتند و شاخ‌های جدید بلافاصله شروع به رشد می‌کنند و در تابستان تکمیل می‌شوند.[2] این حیوانات در یک آن می‌توانند به شدت وحشی شده و به انسان حمله کنند و طعمه را چه مرده و چه زخمی در همان محل رها کنند.

گوزن
گوزن[1]
محدودهٔ زمانی: Early Oligocene تا امروزه
C
چند گونه از خانواده گوزن ها ( در جهت عقربه‌های ساعت از بالا سمت چپ) شامل مرال، گوزن ژاپنی، باراسینگا، گوزن شمالی، و گوزن دم‌سفید، و آهوچه خاکستری، و واپیتی، و آهوریزه
آرایه‌شناسی
فرمانرو: جانوران
شاخه: طنابداران
رده: پستانداران
کلاد: Ruminantiamorpha
زیرراسته: Ruminantia
فروراسته: سرون‌داران
تیره: Cervidae
Goldfuss, ۱۸۲۰
Subfamilies
نقشه زیستگاه های همگی گونه های گوزن
گوزنی در پارک ملی المپیک در ایالت واشینگتن.

پراکندگی

گوزن‌ها در زیست‌بوم‌های مختلفی زندگی می‌کنند از توندرا تا جنگل باران‌خیز استوایی.

در تاریخ

گوزن نقشی مرکزی در هنرهای باستانی، فرهنگ و اسطوره‌های هیتی‌ها، مصریان باستان، سلت‌ها، یونانیان باستان و آسیایی‌ها داشته‌است. برای نمونه موزاییک شکار گوزن ساخته‌شده در مقدونیه باستان (قرن چهارم پیش از میلاد)، احتمالاً اسکندر را در حال شکار یک گوزن با همراهی هفستیون نشان می‌دهد.[3] در آیین شینتو ژاپنی، گوزن سیکا را پیام‌رسان خدایان می‌دانند. در چین باستان گوزن‌ها دارای ویژگی‌های پزشکی شمرده شده و این باور وجود داشته‌است که آلت تناسلی این حیوان دارای خواص ضدافسردگی است.[4] در چین عمر گوزن‌ها را هم‌پایه خدا می‌دانستند. در میان سرخپوستان هویچال مکزیک، گوزن حیوان اصلی مناسب برای قربانی به‌شمار می‌رفت. در اروپای قرون وسطی گوزن در نقاشی‌های شکار و نشان‌های خانوادگی دیده می‌شد. همین‌طور گوزن‌ها در بسیاری از آثار متعلق به تمدن‌های مختلف پیشااسپانیایی آند دیده می‌شود.[5][6]

ویژگی‌ها

گوزن‌ها شامه‌ای بسیار قوی دارند به‌طوری‌که می‌توانند از چند صد متری به وجود دشمن پی ببرند. گوزن‌ها پرش‌های بلندی دارند که حتی می‌تواند به ارتفاع ۲ ،۳ متر و طول ۶٬۷ متر برسد.[7]

پانویس
  1. singular and plural
  2. "Arctic Wildlife - Arctic Studies Center". naturalhistory.si.edu. Archived from the original on 1 May 2018. Retrieved 1 May 2018.
  3. Chugg, Andrew (2006). Alexander's Lovers. Raleigh, N.C.: Lulu. pp. 78–79. ISBN 978-1-4116-9960-1.
  4. Harding, Andrew (23 September 2006). "Beijing's penis emporium". بی‌بی‌سی نیوز. Retrieved 23 June 2010.
  5. Feldhamer, G. A.; McShea, W. J. (2011). Deer: The Animal Answer Guide. Baltimore: Johns Hopkins University Press. pp. 123–32. ISBN 978-1-4214-0388-5.
  6. Berrin, Katherine & Larco Museum (1997) The Spirit of Ancient Peru:Treasures from the Museo Arqueológico Rafael Larco Herrera. New York: Thames and Hudson, شابک ‎۰۵۰۰۰۱۸۰۲۲.
  7. «گوزن». رشد. دریافت‌شده در مهر ۱۳۹۵. تاریخ وارد شده در |تاریخ بازبینی= را بررسی کنید (کمک)

پیوند به بیرون
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ گوزن موجود است.
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به گوزن در ویکی‌گفتاورد موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.