انرژی بادی در ایران

در ایران با توجه به وجود مناطق بادخیز، طراحی و ساخت آسیاب‌های بادی از ۲۰۰ سال پیش از میلاد مسیح رایج بوده و هم‌اکنون نیز بستر مناسبی جهت گسترش بهره‌برداری از توربین‌های بادی فراهم می‌باشد. مطالعات و محاسبات انجام شده در زمینه تخمین پتانسیل انرژی باد در ایران نشان داده‌اند که تنها در ۲۶ منطقه از این کشور (شامل بیش از ۴۵ پایگاه مناسب)، میزان ظرفیت اسمی پایگاه‌ها، با در نظر گرفتن یک راندمان کلی ۳۳٪، در حدود ۶٬۵۰۰ مگاوات می‌باشد؛ و این در شرایطی است که ظرفیت اسمی کل نیروگاه‌های برق کشور در حال حاضر حدود ۷۴٬۰۰۰ مگاوات می‌باشد (تا سال ۱۳۹۴).[1][2]

در سال ۲۰۰۴ میلادی، تنها ۲۵ مگاوات از ۳۳٬۰۰۰ مگاوات برق تولید شده در ایران با استفاده از انرژی بادی تولید شده بود. در سال ۲۰۰۶ میلادی سهم برق تولید شده در ایران با استفاده از انرژی بادی ۴۵ مگاوات بود (رتبهٔ سی‌اُم در جهان) که به نسبت سال ۲۰۰۵ رشد چهل درصدی را نشان می‌داد. در سال ۲۰۰۸ میلادی نیروگاه بادی منجیل (در استان گیلان) و بینالود (در استان خراسان رضوی)، ظرفیت ۸۲ مگاوات برق را داشته‌اند. ظرفیت برق بادی در ایران در سال ۲۰۰۹ میلادی ۱۳۰ مگاوات ساعت بوده‌است.[3]

توربین‌های بادی در کلانشهر تبریز

ایران عضو مجمع جهانی انرژی بادی می‌باشد.[4] ایران مبالغ زیادی را در زمینهٔ انرژی تجدیدپذیر برق بادی، سرمایه‌گذاری کرده‌است. میزان یارانه‌های تخصیصی در بخش برق تولیدی از سوخت‌های فسیلی حدود ۷٫۳ میلیارد یورو است که مانعی جدی بر سر راه توسعهٔ انرژی‌های تجدیدپذیر به‌شمار می‌رود. علی‌رغم وجود یارانه‌ها، میزان ظرفیت نصب‌شدهٔ برق بادی تا اوایل سال ۱۳۸۷ بالغ بر ۱۲۸ مگاوات بوده‌است، که تولید ۳۰۷ گیگاوات ساعت برق را طی دورهٔ ۱۳۷۳–۸۴ به همراه داشته‌است. این میزان برق تولیدی سبب صرفه‌جویی ۴۲۵ هزار بشکه نفت در بخش نیروگاهی ایران شده و در جای خود موجب کاهش یک میلیون تن انواع آلاینده‌های زیست‌محیطی در فاصلهٔ ۱۳۷۳–۱۳۸۴ شده‌است. با استفاده از اطلاعات واقعی ماهیانهٔ بادی در ایران و با بهره‌گیری از معادلهٔ چگالی وایبول، پتانسیل قابل استفاده باد در استان‌ها محاسبه شده و در نهایت کل پتانسیل برق بادی به میزان ۳٫۶ گیگاوات تخمین زده شده‌است. البته محاسبات دیگر تا حد ۶ گیگاوات ظرفیت را برآورد کرده‌اند.

بر اساس سیاست‌های کنونی انرژی در ایران، ارزش حال خالص و نرخ بازدهٔ داخلی پروژه‌های باد در سه استان گیلان، سیستان و بلوچستان و خراسان جنوبی محاسبه شده‌است، که تأییدکنندهٔ این واقعیت است که پروژه‌های برق بادی در این سه استان از نظر اقتصادی مقرون به صرفه هستند. نتایج نشان می‌دهد که با حذف یارانهٔ سوخت‌های فسیلی به همراه یک روش بازار محور، می‌توان ظرفیت انرژی بادی را به ۳٫۶ تا ۶ گیگاوات افزایش داد. این ظرفیت نصب شده می‌تواند سبب صرفه‌جویی حدود ۴۷ تا ۸۴ میلیون بشکه معادل نفت ۱۲۷٬۰۰۰ تا ۲۳۰٬۰۰۰ بشکه در روز در بخش نیروگاهی ایران شود.[5]

جستارهای وابسته

منابع

  1. «ظرفیت نامی و تولید برق مولدهای نصب شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۴ سپتامبر ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۱۸ ژوئیه ۲۰۱۱.
  2. «دربارهٔ انرژی‌های بادی و دریایی | سازمان انرژی‌های نو ایران». بایگانی‌شده از اصلی در ۳۰ نوامبر ۲۰۱۰. دریافت‌شده در ۲۰ نوامبر ۲۰۱۰.
  3. http://en.wikipedia.org/wiki/Wind_power_in_Iran
  4. Global Wind Energy Council - GWEC: Association Members
  5. «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۹ اکتبر ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۱۳ اکتبر ۲۰۱۹.

پیوند به بیرون

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.