ایرانیان بحرین
ایرانیان بحرین به مردمانی از ریشهٔ ایرانی گفته می‌شود که در کشور بحرین زندگی می‌کنند.
 | |
| کل جمعیت | |
|---|---|
| ۲۰۰٬۰۰۰–۳۵۰٬۰۰۰ | |
| مناطق با جمعیت چشمگیر | |
| زبان‌ها | |
| فارسی، اچمی | |
| دین | |
| اکثریت شیعه و اقلیتی اهل سنت | |
| قومیت‌های وابسته | |
| فارس، اچمی |
ریشه
با توجه به این که کشور بحرین در بیشتر تاریخ خود پاره‌ای از کشور ایران به‌شمار می‌آمده ایرانیان در این کشور تاریخ طولانی دارند. ۵۵–۶۰٪ از مردمان بحرین خود را بحارنة (Baḥārna) می‌نامند و بین خود و بقیه جمعیت که از اعراب بدوی هستند تفاوت قائل می‌شوند. این گروه خود را عرب نمی‌نامد. برخی در ایران این را نشانی از اصلیت ایرانی این مردم می‌دانند و و گفته می‌شود که ایشان به پارسی نیز سخن می‌گویند.
اما گروهی از ایرانیان که در بحرین زندگی می‌کنند و به نام عجم شناخته می‌شوند فرزندان مهاجرانی هستند که در ۱۰۰–۱۵۰ سال گذشته از استانهای جنوبی مانند فارس و بوشهر و هرمزگان و کهگیلویه و بویراحمد به این کشور مهاجرت نمودند. شمار آنها به یکصد هزار تن می‌رسد و برخی از آنها دارای گذرنامهٔ ایرانی نیز می‌باشند.
زبان و فرهنگ
ایرانیان بحرین، فارسی را گرامی می‌دارند و اصرار دارند به فارسی سخن بگویند، بنابراین این زبان را نسل به نسل آموخته‌اند و بسیاری از آنان در مکانهای خصوصی و عمومی به فارسی سخن می‌گویند. ایرانیان بحرین به گویش بندری سخن می‌گویند که تفاوتهای اندکی با فارسی معیار معیار دارد، مثلاً به جای «برای چه؟» می‌گویند: «سِچه؟»
اتهامات
ایرانی‌تبارهای بحرین، به دوستی ایران (از نظر سیاسی و فرهنگی) متهم می‌شوند. همچنین گفته می‌شود ایرانی‌تبارهای بحرین فرهنگ فارسی و ایرانی را برتر از فرهنگ عربی می‌دانند. گاهی نیز از بیم برهم خوردن ترکیب انسانی بحرین (به نفع ایرانی‌تبارها)، سلطان اقدام به وارد کردن عربها از کشورهای دیگر می‌کند.
نامهای نواحی بحرین
برخی از نواحی بحرین نامهایی با ریشهٔ فارسی دارد. از جمله:
شاخورة: برگرفته از شاه+خورا (آخور شاه، شاه‌آخور)
باربار: برگرفته از بار (باری که به وسیلهٔ کشتی‌ها حمل می‌شود)
جرداب: برگرفته از گرداب.
شهرکان: تغییریافتهٔ «شهرکهنه» است.
کرانة: از کرانهٔ فارسی به معنی ساحل.
دراز: منظور از آن روستایی است که در خط ساحلی به صورت ممتد ساخته شده‌است.
منامه (پایتخت بحرین): برگرفته از من+نامه.[1]
محله‌های ایرانی‌تبارها در بحرین
در منامه پایتخت بحرین، محلات شبر، قضیبیة، سنککی، عدلیه از محلاتی هستند که ایرانی‌تبارها در آنها سکونت دارند.
در شهر محرق (بحرین) نیز محلهٔ البنعلی سکونتگاه ایرانی‌تبارها است.[1]
سرشناسان
- کریم فخراوی، از بنیانگذاران الوسط، یکی از روزنامه‌های محبوب در بحرین
- غاده جمشیر (زبان عربی:غادة جمشیر)، فعال حقوق زنان
- زینب عسکری (زبان عربی:زینب غلوم العسکری)، نویسنده و بازیگر
احمد سلطانیز خواننده خوش صدای گروه سلطانیز از گروه های معروف بستکی و بندری بحرین که نمونه ای از گروه های متعدد موسیقی در کشور بحرین می باشند که اکثرا ملیت ایرانی دارند
منابع
- https://ar.wikipedia.org/wiki/عجم_البحرين. پارامتر
|عنوان= یا |title=ناموجود یا خالی (کمک); پیوند خارجی در|وبگاه=وجود دارد (کمک); پارامتر|پیوند=ناموجود یا خالی (کمک)
| دین در بحرین |
|
|---|---|
| گروه‌های قومی | |
| ملیت‌های خارجی |
|
| زبان رسمی | |
|---|---|
| زبان نیمه‌رسمی | |
| زبان‌های اقلیت | |
| زبان‌های اشاره |
|
 شهروندان ایرانی در خارج از کشور و زادگانشان | |
|---|---|
| خاورمیانه | |
| اروپا | |
| آسیا | |
| اقیانوسیه | |
| آمریکا | |
| همچنین ببینید | |