تاریخ یهودیان در آلمان

یهودیان آلمان
*Deutsche Juden* (آلمانی)
(به عبری: יהדות גרמניה)
דייטשע יידן (ییدیش)
	موقعیت آلمان (سبز تاریک) در اتحادیه اروپا (سبز روشن)
کل جمعیت
	۱۱۶٬۰۰۰ تا ۲۲۵٬۰۰۰[1]
مناطق با جمعیت چشمگیر
	آلمان اسرائیل ایالات متحده آمریکا شیلی آرژانتین برزیل مکزیک کلمبیا بریتانیا
زبان‌ها
	زبان انگلیسی، زبان آلمانی، زبان روسی، زبان عبری، دیگر زبان‌های مهاجران به آلمان، زبان ییدیش
دین
	یهودیت، ندانم‌گرایی، خداناباوری یا دیگر دین‌ها
قومیت‌های وابسته
	اشکنازی، سفاردی‌ها، مزراحی

تاریخچه یهودیان آلمان به قرون وسطای آغازین (سده‌های ۵ تا ۱۰ میلادی) و قرون وسطای میانه (تقریباً ۱۰۰۰ تا ۱۲۹۹ میلادی) بازمی‌گردد. جامعه یهودیان آلمان تحت حکومت شارلمانی به رشد خود ادامه داد، اما با فرارسیدن جنگ‌های صلیبی آسیب‌های بسیار دید. اتهامات مبتنی بر مسموم کردن منابع آبی و مرگ سیاه (میان ۱۳۴۶–۵۳) باعث کشتار انبوهی از یهودیان آلمان و مهاجرت گسترده ایشان به لهستان شدند.[2] جوامع یهودی شهرهای ماینتس، اشپیر، و ورمس مرکز کار و فعالیت یهودیان در دوران وسطی بودند که در آن‌ها اسقف‌های مسیحی به سرپرستی یهودیان و حفاظت از ایشان می‌پرداختند. نخستین جنگ صلیبی با خود دوره ای از تعقیب و آزار یهودیان را به همراه داشت که در آن ساکنان یهودی بعضی شهرها همچون تری‌یر، وورمس، ماینتز، و کلن به کل قتل‌عام شدند. جنگ بر ضد هوسی‌های از دین برون شده نیز بهانه دیگری برای تعقیب یهودیان داد. تا پایان سده ۱۵ میلادی، نفرت دینی از یهودیان آنان را مسبب همه بدی‌ها به نمایش می‌گذاشت. قساوت‌های کازاک‌های خملنیتسکی در هنام قیامش در ۱۶۴۸ در لهستان باعث مهاجرت دوباره بخشی از این یهودیان به غرب آلمان شدند. با سقوط ناپلئون در ۱۸۱۵، ناسیونالیسم فزاینده به سرکوب یهودیان دامن زد. از اوت تا اکتبر ۱۸۱۹، پوگروم‌هایی که بعدها به شورش‌های هپ-هپ معروف شدند در سراسر آلمان پدید آمدند. در این هنگام، بسیاری از ایالت‌های آلمان به کنار زدن حقوق مدنی یهودیان پرداختند و باعث مهاجرت یهودیان شدند.

از زمان موسی مندلسون تا سده ۲۰، جامعه یهودی آلمان به تدریج به رهاسازی پرداخت و سپس به رونق رسید.[3] در ژانویه ۱۹۳۳، نزدیک به ۵۲۲٬۰۰۰ یهودی در آلمان زندگی می‌کردند. پس از آنکه نازی‌ها قدرت را در دست گرفتند و سیاست‌های ضدیهودی خود را اجرا کردند، فشار بر یهودیان به شدت بالا رفت. نزدیک به ۶۰ درصد (برابر ۳۰۴٬۰۰۰) دست به مهاجرت از آلمان در شش سال نخست حکومت نازی زدند. در ۱۹۳۳، تعقیب یهودیان از سیاست‌های اصلی حزب نازی شد و در ۱۹۳۵ و ۱۹۳۶، سخت‌گیری‌های ضدیهودی شدت پیدا کرد. در ۱۹۳۶، یهودیان از همه شغل‌های تخصصی منع شدند و نمی‌توانستند در آموزش، سیاست، آموزش عالی، و صنعت وارد شوند. نیروهای اس‌اس دستور به اجرای شب بلورین در نوامبر ۹ و ۱۰ سال ۱۹۳۸ دادند. در این شب‌ها، مغازه‌ها و ادارات یهودی تخریب شدند و بسیاری از کنیسه‌ها به آتش کشیده شدند. تا آغاز جنگ جهانی دوم، تنها نزدیک به ۲۱۴٬۰۰۰ در آلمان باقی مانده بودند.

در پایان ۱۹۴۱، باقی مانده جامعه یهودیان مورد اخراج هدفمند به گتوها و در نهایت به اردوگاه‌های مرگ در اروپای شرقی شدند.[4] در مه ۱۹۴۳، آلمان خود را عاری از یهود (به آلمانی: judenrein) نامید.[4] تا پایان جنگ، نزدیک به ۱۶۰٬۰۰۰ تا ۱۸۰٬۰۰۰ یهودی آلمانی توسط نازی‌ها و همکارانشان کشته شدند. در کل، شش میلیون یهودی اروپایی به دستور نازی‌ها در جنایتی که بعدها با نام هولوکاست شناخته شد، کشته شدند.

در پایان جنگ، جامعه یهودی آلمان به آرامی آغاز به رشد دوباره کرد. در آغاز ۱۹۹۰، این رشد با ورود موجی از یهودیان مهاجر از کشورهای پساشوروی، آلمان به تنها کشوری در اروپا تبدیل شد که جمعیت یهودیان آن رو به رشد بود،[5] و بیشتر این مهاجران روس‌زبان بودند. تا ۲۰۱۸، جمعیت آلمانی‌های یهودی به ۱۱۶٬۰۰۰ نفر رسید.[6]

هم‌اکنون در آلمان انکار هولوکاست یا اینکه شش میلیون یهودی در طی آن کشته شدند جرم انگار می‌شود؛ تخلف از این قانون تا حداکثر ۵ سال زندان در پی دارد.[7] در ۲۰۰۶ و در طی جام جهانی فوتبال ۲۰۰۶ آلمان، وزیر داخلی وقت آن کشور، ولفگانگ شویبله، خواهان آگاهی همگانی دربارهٔ حرکت‌های راست افراطی شد و گفت: «ما هیچ گونه افراط‌گرایی، بیگانه‌هراسی، و یهودستیزی را تحمل نخواهیم کرد.»[8]

منابع

DellaPergola 2018, p. 54
Benedictow, Ole Jørgen (2004). The Black Death, 1346–1353: The Complete History. Boydell Press. pp. 392–3. ISBN 1-84383-214-3. Retrieved October 1, 2012.
The Jews of Germany. The Museum of the Jewish People at Beit Hatfutsot.
"German Jews During The Holocaust, 1939–1945". USHMM. Retrieved October 1, 2012.
Schoelkopf, Katrin (November 18, 2004). "Rabbiner Ehrenberg: Orthodoxes jüdisches Leben ist wieder lebendig in Berlin" [Rabbi Ehrenberg: Orthodox Jewish life is alive again in Berlin]. Die Welt (به آلمانی).
DellaPergola 2018, p. 54.
"No Room for Holocaust Denial in Germany". Deutsche Welle. December 23, 2005.
"Germans warned of neo-Nazi surge". BBC News. May 22, 2006. Retrieved June 1, 2007.

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «History of the Jews in Germany». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۳ ژوئن ۲۰۲۰.

پیوند به بیرون

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ تاریخ یهودیان در آلمان موجود است.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[1] DellaPergola 2018, p. 54

[2] Benedictow, Ole Jørgen (2004). The Black Death, 1346–1353: The Complete History. Boydell Press. pp. 392–3. ISBN 1-84383-214-3. Retrieved October 1, 2012.

[bh.org.il-3] The Jews of Germany. The Museum of the Jewish People at Beit Hatfutsot.

[DeJewsUSHMM-4] "German Jews During The Holocaust, 1939–1945". USHMM. Retrieved October 1, 2012.

[Welt041118-5] Schoelkopf, Katrin (November 18, 2004). "Rabbiner Ehrenberg: Orthodoxes jüdisches Leben ist wieder lebendig in Berlin" [Rabbi Ehrenberg: Orthodox Jewish life is alive again in Berlin]. Die Welt (به آلمانی).

[FOOTNOTEDellaPergola2018p._54-6] DellaPergola 2018, p. 54.

[DW051223-7] "No Room for Holocaust Denial in Germany". Deutsche Welle. December 23, 2005.

[BBC060522-8] "Germans warned of neo-Nazi surge". BBC News. May 22, 2006. Retrieved June 1, 2007.

تاریخ یهودیان در اروپا
کشورهای مستقل	جمهوری آذربایجان آلبانی آلمان آندورا اتریش ارمنستان اسپانیا استونی اسلواکی اسلوونی اوکراین ایتالیا جمهوری ایرلند ایسلند بریتانیا (* انگلستان* ایرلند شمالی* اسکاتلند* ولز) بلاروس بلژیک بلغارستان بوسنی و هرزگوین پرتغال ترکیه جمهوری چک دانمارک روسیه رومانی سان مارینو سوئد سوئیس صربستان فرانسه فنلاند قبرس قزاقستان کرواسی گرجستان لتونی لوکزامبورگ لهستان لیتوانی لیختن‌اشتاین مالت مجارستان مقدونیه مولداوی موناکو مونته‌نگرو نروژ هلند یونان
واحدهای سیاسی کم‌رسمیت	آبخاز اوستیای جنوبی ترنسنیستریا قبرس شمالی جمهوری آرتساخ کوزوو