راهداری (طایفه)
طایفه راهدار یا رهدار، یکی از تیره هایسیستان و بختیاری و هرمزگان و بوشهر می باشد.
خاندان راهدار را بازماندگان گروهی از راهبانان آزاده شناسانده می‌کند که راه را، برای رویشن و حرکت کاروان‌های گذری از سرزمین سیستان و جاده ابریشم، امنیت و پناه می‌بخشیدند و با این کار دست راهزنان به دست این گروه از کاروان‌ها بریده می‌شده‌است؛ و همچنین نیای بزرگ راهدارها به نام حسین خان بخشی، رئیس و فرنشین قورخانه ملک بهرام و ملک جلال الدین کیانی بوده‌است. برخی‌تبار این خاندان را به حر بن یزید ریاحی پیوند می‌دهند و چون حر، راه را بر حسین گرفت فامیل رهدار از آن گرفته شده‌است البته برخی این نسبت را بسیار سست و نادرست می‌دانند ولی اگر به راه حرکتی این طایفه از غرب به شرق یعنی خوزستان، چهار محال و بختیاری، هرمزگان و بوشهر و سیستان بنگریم این نظریه قوت می‌گیرد که کوچ از عراق و سپس خوزستان به طرف سیستان بوده‌است؛ و برخی هم آنها را نژادی ایرانی می‌دانند و این نسبت دهی به عربان را تنها گمانه زنی بیش نمی‌دانند.
سکونت
محل سکونت فعلی این طایفه در ده اسماعیل قنبر، ده درویش علی و ده ملا علی، ده جعفر و ده کرمی از منطقه شیب آب زابل و ده راهدار از منطقه پشت آب زابل و شهرستان زابل، شهرستان سرخس و استان تهران، گلستان و هرمزگان و خوزستان و شهر تهران است. البته آنچه آورده شده بیشتر مربوط به طایفه راهدار است ومحل سکونت فعلی طایفه رهدار یا راهداری در سیستان بیشتر در منطقه شیب آب است و جمعیت رهدارها در شیب آب بسیار بیشتر از پشت آب است.
منابع
- غلامعلی رئیس الذاکرین (چاپ ۱۳۷۰ مشهد)، زادسروان سیستان تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک) - جی. پی. تیت (آبان ۱۳۶۲ مشهد)، سیستان جلد دوم، اداره کل ارشاد اسلامی سیستان و بلوچستان تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک)