آبیل
طایفهٔ آبیل، از طایفه‌های استان سیستان و بلوچستان میباشد.
جی.پی.تیت، محقق و نویسنده بزرگ ریشه این قوم بزرگ را از ایالت اوتارپرادش در هند می‌داند. از خصوصیات افراد این قبیله می‌توان به رنگ پوست سفید و سبزه، قدرت بدنی بالا، قامت بلند و گاهی متوسط اشاره کرد.
طایفه آبیل در زابل ساکن روستای هابیل، روستای عبدالرحیم آبیل،روستای آبیل در بخش ادیمی، روستای آبیل پل رنده، خمک کمپ اداره راه آبیل، ابراهیم‌آباد آبیل واقع در سیاه پشته، بلوچ خان آبیل، رنده سفلی، روستای سنجرانی، دوست محمد، نوار مرزی میلک، چهارراه ملکی، شندل، بالاخانه و ده سرحدی و سایر مناطق میباشند. همچنین مجموعه تپه‌های تاریخی آبیل واقع در روستای آبیل در بخش میان کنگی - دهستان مارگان از جاذبه‌های توریستی سیستان میباشند و قدمت آن را درگذشته به قرون ۴ تا ۹ هجری قمری نسبت میدادند که بررسی ها و پژوهش های اخیری که کارشناسان سازمان میراث فرهنگی انجام داده اند ، دریافتند مجموعه تپه های تاریخی آبیل مربوط به دوره ی اشکانیان می باشد. جمع کثیری از طایفه آبیل در سطح شهر زابل و زاهدان سکونت دارند. این طایفه در ستیزه‌جویی و خوی جنگجویانه زبانزد بوده و در پی این خصلت یک تیره از آبیل‌ها پس از کشتار تعداد کثیری از هندوها به منطقه بلوچستان پاکستان مهاجرت کردند و سپس عده‌ای در چخانسور و گنگ ساکن شدند.
در این طایفه برخلاف اکثر طوایف که نام فامیلی یکسان و ریشه و نیای متفاوت دارند همه افراد طایفه آبیل از یک اصل و ریشه و نژاد مشترک هستند. این طایفه به صورت نواری از هند به پاکستان و افغانستان و نواحی شرق و شمال ایران امتداد یافته‌است و اصالت این قوم در منطقه همواره زبانزد بوده‌است. در حال حاضر ریش سفید طایفهٔ آبیل، حاج بلوچ خان آبیل میباشد. به غیر از نام اصلی آبیل ، هابیل و آبیلی نیز مربوط به طایفه ی آبیل میباشند.
از نظر شجره شناسی تقریبا تمام آبیل های ایران از نسل کوچال خان و حسینا خان آبیل به ترتیب از نوادگانش عاشور خان ، جان محمد و خان محمد و کاظم خان آبیل می باشند .
آبیل های روستای آبیل در پل رنده و رنده سفلی و روستای آبیل مجموعا از نسل عاشورخان هستند که به جان محمد و خان محمد و کاظم خان متصل هستند.
آبیل های مربوط به تیره ی سردار میربیک و سایرین هم جد مشترکشان کوچال خان میباشد.
نامداران و سرداران طایفهٔ آبیل :
عاشور خان آبیل جان محمد آبیل کاظم خان آبیل حاج بلوچ خان آبیل عبدالرحیم خان آبیل سردار عبدالرحمان خان آبیل سردار ملنگ خان آبیل
«جی.پی. تیت» نویسنده کتاب سیستان، آبیل‌ها را باقی مانده قوم ابهیریا می‌داند که در سواحل دریای عمان و منطقه بلوچستان پاکستان سکونت داشته‌اند.
قوم ابهیریا (همان آبیل) دارای قدمت هزاران ساله و امپراطوری عظیمی با قلمروی چندسرزمینی بوده که سکه های قدیمی و آثار باستانی از این امپراطوری در موزه های باستان شناسی موجود می باشد.
در کشورهای آسیایی دیگر مانند هندوستان آبیل ها به آبی ، آبیرا ، آبهیرا و آهیر نیز شهرت دارند.
همچنین حدود ۱۰۰ سال پیش تعداد ۲۹۴ خانواده از طایفه آبیل در ناحیه گنگ و تعداد ۳۲۰ خانواده در چخانسور زندگی می‌کرده‌اند.
در گذشته طایفه آبیل بیشتر در نواحی ساحلی دریاچه هامون در سیستان و نیزارها و شهر زابل زندگی می‌کرده‌اند. شغل کلی این طایفه در گذشته دور دامداری و تعدادی نیز به شغل کشاورزی مشغول بوده‌اند.۰
منابع
- غلامعلی رئیس الذاکرین (۱۳۷۰)، زادسروان سیستان
- جی. پی. تیت (۱۳۶۲)، سیستان جلد دوم، مشهد: اداره کل ارشاد اسلامی سیستان و بلوچستان