سمنون ابن حمزه

سمنون ابن حمزه یا ابوالحسن سمنون ابن عبدالله از مشایخ و عُرفای قرن سوم هجری قمری است. او متولد بصره و ساکن بغداد بود و از مریدان سری سقطی و محمد ابن علی قصاب بشمار می‌آمد.

با وجودی که اکثر عارفان معرفت را بر مُحبت ترجیح داده اند، مشرب او بر محبت استوار بود و او را سمنون‌المُحب لقب داده‌اند هرچند که خود را سمنون‌الکذّاب می‌نامید. وفات او در نیشابور و در سال ۲۹۰ یا ۲۹۸ هجری قمری بود.

از سخنان اوست:

تصوف آن است که هیچ مِلک تو نباشد و تو مِلک هیچ چیز نباشی.

[1][2][3][4]

منابع

1. ژوکوفسکی (۱۳۷۱). کشف‌المحجوب (هجویری). طهوری.
2. بدیع‌الزمان فروزانفرر (۱۳۶۱). ترجمه رساله قشیریه. علمی فرهنگی.
3. زهرا بشیر گنجی (۱۳۸۷). «سمنون بن حمزه». دانشنامه جهان اسلام. پارامتر |پیوند= ناموجود یا خالی (کمک)
4. عطار نیشابوری. گزیده تذکره‌الاولیا. شرکت سهامی کتابهای جیبی.