فارسی‌زبانان افغانستان

فارسی‌زبانان افغانستان، مردمانی هستند در کشور افغانستان که به گونه‌هایی از زبان فارسی سخن می‌گویند. آنان عبارتند از تاجیک، هزاره و ایماق، که بیشتر در بخش‌های غربی، شمالی و میانی این کشور زیست می‌کنند. نام رسمی گونهٔ افغانستانی زبان فارسی، «زبان دری» می‌باشد؛ ولی بیشتر مردم افغانستان، در زبان گفتاری، آن‌را «فارسی» می‌نامند.

نوشتار(های) وابسته: پارسیوان
پراکندگی زبانی در افغانستان

گویش‌ها

در افغانستان، چندین گونه از زبان فارسی رایج می‌باشند؛ از جمله هزارگی، هراتی، و کابلی. هراتی، که رایج است در بخش‌های هرات، بادغیس و فراه، همسانی بسیاری دارد با گویش فارسی‌زبانان شمال شرق ایران. این گویش، کم‌وبیش یکسان است با گویش مرزنشینان آن گستره از ایران، و با گویش‌های رایج در استان‌های خراسان ایران، در یک رده جای می‌گیرد.[1] گویش‌های فارسی در شرق افغانستان، از جمله بدخشی، همسانی دارند با گویش‌های فارسی تاجیکی در تاجیکستان.

منابع
  1. بی‌بی‌سی: کو آن زبان فاخر.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.