ولید بن عتبه

ولید بن عتبه بن ابی سفیان دایی معاویه بود که از سال ۵٧ ه.ق حاکم مدینه بود.[1]

بلافاصله پس از مرگ معاویه در ۱۵ رجب ۶۰ ه‍.ق/۲۲ آوریل ۶۸۰ م،[2] یزید به ولید بن عتبه، حاکم مدینه، فرمان داد تا امور مربوط به گرفتن بیعت را مدیریت کند. هدف یزید، در دست گرفتن اوضاع شهر پیش از اطلاع اهالی آن از مرگ معاویه بود. یزید به‌ویژه در مورد دو رقیب خود در خلافت، حسین و عبدالله بن زبیر که پیش‌تر از بیعت کردن سرباز زده بودند نگران بود.[3] ولید بن عتبه حسین و عبدالله بن زبیر و عبدالله بن عمر[4] را در ساعت غیرمعمول به قصر حکومتی فراخواند تا آنان را مجبور به بیعت با یزید کند. به‌گفتهٔ ولیری حسین به همراه پیروانش به قصر آمد و مرگ معاویه را تسلیت گفت[5] اما بیعت پنهانی با یزید را به بهانه اینکه بیعت باید در ملاء عام باشد،[6][7] دو روز به تعویق انداخت[8] ولید که تمایلی به درگیری با حسین نداشت، پذیرفت.[9][10] اما مروان که می‌دانست اگر حسین از جلسه خارج شود، دیگر بدون جنگ نمی‌توان به او دست یافت، به ولید گفته بود که حسین را زندانی کند تا بیعت نماید درغیراین‌صورت سریعاً همان‌جا او را بکشد.[11]

به علت این کوتاهی، یزید او را از مدینه فراخواند. اما مجدداً در سال ۶۲ هجری به عنوان حاکم مدینه منصوب کرد.[12]

جستارهای وابسته

منابع
  1. «ولید ابن عتبه». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۲ فوریه ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۲۲ فوریه ۲۰۱۹.
  2. Madelung, “Ḥosayn b. ʿAli i. Life”, Iranica.
  3. Haider, “al-Ḥusayn b. ʿAlī b. Abī Ṭālib”, EoI.
  4. Madelung, “Ḥosayn b. ʿAli i. Life”, Iranica.
  5. Vaglieri, “al–Ḥusayn b. 'Alī b. Abī Ṭālib”, EoI.
  6. Vaglieri, “al–Ḥusayn b. 'Alī b. Abī Ṭālib”, EoI.
  7. بهرامیان، «حسین (ع)، امام»، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، ۶۶۷.
  8. Vaglieri, “al–Ḥusayn b. 'Alī b. Abī Ṭālib”, EoI.
  9. بهرامیان، «حسین (ع)، امام»، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، ۶۶۷.
  10. Vaglieri, “al–Ḥusayn b. 'Alī b. Abī Ṭālib”, EoI.
  11. بهرامیان، «حسین (ع)، امام»، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، ۶۶۷.
  12. «ولید ابن عتبه». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۲ فوریه ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۲۲ فوریه ۲۰۱۹.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.