اگون شیله

اگون شیله (آلمانی: [ˈʃi:lə] ( شنیدن) SHEE-lə) (به آلمانی: Egon Schiele) (زاده ۱۲ ژوئن ۱۸۹۰ – درگذشته ۳۱ اکتبر ۱۹۱۸) نقاش اتریشی و یکی از شاگردان گوستاو کلیمت بود. از وی به عنوان یکی از نقاشان مهم فیگوراتیو اوایل قرن بیستم یاد می‌کنند. خودنگاره‌ها و بدن‌های پیچان یکی از مهمترین مشخصه‌های نقاشی او هستند که از وی هنرمندی اکسپرسیونیست می‌سازند.[1]

اگون شیله
خودنگاره به سال ۱۹۱۲
زادهٔ۱۲ ژوئن ۱۸۹۰
تولن، اتریش-مجارستان
درگذشت۳۱ اکتبر ۱۹۱۸ (۲۸ سال)
وین، اتریش-مجارستان
علت درگذشتآنفلوانزای اسپانیایی
ملیتاتریشی
محل تحصیلآکادمی هنرهای زیبای وین
جنبشاکسپرسیونیسم
همسر(ها)ادیث (درگذشته ۱۹۱۸ همسر نیز به علت همین بیماری در حالیکه باردار بود درگذشت)

محور اصلی در آثار شیله حس درونی اثر است. مهمترین آثار او پرترههایی است که از پیکر خود و اطرافیانش کشیده‌است. او در آثار خود بدن انسان را در وضعیت‌هایِ ناراحت و حالت‌های غیرعادی به نمایش می‌گذارد، به‌گونه‌ای که هراس و اضطراب را به مخاطب منتقل می‌کند. خطوطِ ناآرام و کج‌ومعوج و طرح‌هایِ ناقص و بریده و سایه‌روشنِ مخدوشِ نقاشی‌هایِ او پرده از روانِ خسته و عصبی و مضطربِ پیکرها برمی‌دارد. پیکرهای آثار شیله معمولاً برهنه هستند، اما به‌جای آن‌که کشش جنسی را برانگیزند، بی‌پناهی و سرگشتگی را برملا می‌کنند.[2]

زندگی و آثار

اگون شیله در تولن، اتریش متولد شد. او از سنین پایین شروع به طراحی کرد و تا سال ۱۹۰۶ خود صاحب سبکی منحصر به فرد بود. شیله که بسیار متأثر از جنبش نمادگرایی بود، از سال ۱۹۰۶ تا ۱۹۰۹ در آکادمی ویینا تحصیل کرد و در سال ۱۹۰۷ با گوستاو کلیمت، یکی از اعضای عمدهٔ جنبش نمادگرایی، آشنا شد.[3]

در سال ۱۹۰۹ شیله نقاشی چهره را شروع کرد. این چهره‌نگاری‌ها، که شیله در آنها از رنگ‌هایی غیر ناتورالیستی و زوایایی نامعمول استفاده کرده‌است، بینش منحصر به فرد شیله را باز می‌نمایانند. در سال ۱۹۱۲ شیله به سبب ماهیّت آشکار آثارش به هرزگی متّهم شد و مدّت کوتاهی را در زندان گذراند. اگون شیله بر اثر آنفلوانزای اسپانیایی در سال ۱۹۱۸ در ۲۸ سالگی، ۳ روز بعد از مرگ همسرش درگذشت.[3]

نگارخانه
  • پرترهٔ والی
  • زنِ ایستاده با بلوز گُل‌گُلی
  • Sitzender weiblicher Akt, 1914
  • پرتره ادیث شیله به سال ۱۹۱۵
  • عشاق
  • آفتابگردان‌های خشکیده با پس‌زمینه زرد
  • پُرترهٔ ادوارد کوسمک
    ۱۹۱۰ م.
    نگارخانه کاخ بلودر
  • زن برهنهٔ لمیده
    ۱۹۱۷ م.
    موزه لئوپولد

جستارهای وابسته

منابع
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ اگون شیله موجود است.
  1. مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Egon Schiele». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۸ نوامبر ۲۰۰۷.
  2. پیکرهای مضطرب اگون شیله دویچه وله، ۱۱ ژوئن ۲۰۱۰
  3. By S. Mohadesi. «اگون شیله -زندگی و آثار». کلاه استودیو. بایگانی‌شده از اصلی در ۶ ژوئیه ۲۰۰۷. دریافت‌شده در ۲۸ نوامبر ۲۰۰۷.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.