تبارنامه ساسانیان

خاندان ساسان از خاندان‌های جنوب غربی ایران بودند که از سال ۲۲۴ تا ۶۵۱ میلادی بر ایران فرمان راندند، تا اینکه در حمله اعراب به ایران سرنگون شدند. پس از سقوط آنها، بازماندگانشان، یا حداقل کسانی که ادعا می‌کردند از تبار این خاندان هستند، بر گوشه و کنارهایی از ایران فرمان راندند که سلسله دابویه، پادوسبانیان[1][2][3]، باوندیان[4]،شروان‌شاهان از آن جمله هستند.همچنین پیروز سوم فرزند یزدگرد در سال ۶۵۸ میلادی و پس از او فرزندش نرسی (نوه یزدگرد سوم) در سال ۶۷۹ میلادی دولت پارسی زرنگ را در سیستان تاسیس و تا مدتی به نام یزدگرد سوم سکه ضرب می کردند.

تبارنامه

وه‌آفرید
ساسان
بابک پدر اردشیردینَگ
شاپوراردشیر بابکان
(224–242)
بلاش
شاپور یکم
(240–270)
اردشیر
هرمز یکم
(270–271)
بهرام یکم
(271–274)
نرسه
(293–302)
شاپور میشانشاهآدور آناهید
هرمزدهرمزدکاودابختبهرامشاپورپیروزشاپور دختک
هرمزدکبهرام دوم
(274–293)
هرمز دوم
(302–309)
هرمزد-دختک
بهرام سوم
(293)
آذرنرسه
(309)
هرمزداردشیر دوم (ساسانی)
(379–383)
شاپور دوم
(309–379)
آدورفرازگردزاماسپAsayهرمزد-دختشاپور سکانشاهشاهزاده بی‌نام
زروان‌دختشاپور سوم
(383–388)
بهرام چهارم
(389–399)
یزدگرد یکم
(399–420)
خسرو
(420)
شاپور چهارم
(420)
بهرام گور
(420–438)
نرسه
یزدگرد دوم
(438–457)
شاهزاده بی‌نام
شاهزاده بی‌نامهرمز سوم
(457–459)
پیروز یکم
(457–484)
بلاش (شاهنشاه ساسانی)
(484–488)
زریر
(† 485)
Vache II
بالین‌دخت
قباد یکم
(488–496, 498–531)
جاماسپ (ساسانی)a[]
(496–499)
پیروزدخت
کاووس
(† 530/537)
زاماسپ
(† 532)
خشایارانوشیروان
(531–579)
نرسینیوان‌دخت
شاپورقبادپیروز
گیل گیلانشاه
نوشزادهرمز چهارم
(579–590)
ویستهمb[]
(590/1–596 or 594/5–600)
یزدان‌دار
خسرو پرویز
(590–628)
قبادمیرهرانc[]کهر-دختd[]
شیرویه
(628)
آزرمی‌دخت
(630–631)
مردان‌شاه
(† 628)
جوانشیرخسرو سوم
(630)
شاپور شهروراز
(630)
پیروز دوم
(630)
خسرو پنجم
(631)
پوراندخت
(629–630, 631–632)
فرخزاد خسرو پنجم
(631)
شهریار
(† 628)
شاهزاده بی‌نام
اردشیر سوم (ساسانی)
(628–629)
هرمز ششم
(630–631)
یزدگرد سوم
(632–651)
پیروز سوم
(651–677)
بهرام هفتمایزدان‌داد
نرسی
(677–???)
خسرو ششم

منابع

  1. اولیاالله آملی، مولانا (١٣٤٨). تاریخ رویان. صفحات ۱۲۰ و ۱۲۱. به کوشش به تصحیح منوچهر ستوده. انتشارات بنیاد فرهنگ ایران.
  2. اعظمی سنگسری، چراغعلی (١٣۵٤). گاوبارگان پادوسبانی از ٢٢ تا ١٠٠٦ هجری. شرکت افست.
  3. «گاو بارگان پادوسپانی (بازماندگان ساسانی در رویان) (از 22 تا 1006 هجری)، چراغعلی اعظمی سنگسری،». پرتال جامع علوم انسانی.
  4. ĀL-E BĀVAND (BAVANDIDS), a dynasty ruling Ṭabarestān (Māzandarān) from at least the 2nd/8th century until 750/1349. It claimed descent from Bāv, allegedly a grandson of Kāʾūs, son of the Sasanian king Kavāḏ. J. Markwart (Ērānšahr, p. 128) suggested that the family may rather be descended from a Zoroastrian priest of Ray at the turn of the 6th century. According to the legendary prehistory of the dynasty, Bāv came to Ṭabarestān at the time of the Arab conquest of Iran and was elected by the people as their ruler. He expelled the Arab intruders and reigned for fifteen years before being murdered. His son Sohrāb (Sorḵāb) afterwards was crowned king in Perīm (later Ferīm) and built a palace nearby. Ferīm on Šahrīārkūh in the eastern mountain range of Ṭabarestān became the residential town of the early Bavandids. The dynasty is commonly divided into three successive branches., W. Madelung, “ĀL-E BĀVAND,” Encyclopædia Iranica, I/7, pp. 747-753; an updated,” Encyclopædia Iranica, online edition
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.