دازاین

دازاین (به آلمانی: Dasein) (تلفظ آلمانی: [ˈda:zaɪn]) واژه‌ای آلمانی است که به «آنجا بودن» یا «آنجا هستی» (آلمانی: da - آنجا; sein - بودن یا هستی) ترجمه شده‌است. این واژه در فارسی در بیشتر موارد ترجمه نمی‌شود و به همان صورت دازاین آورده می‌شود. این واژه در انگلیسی هم اغلب «existence» ترجمه شده‌است.

مفهوم

دازاین یک مفهوم اساسی در فلسفهٔ اگزیستانسیالیسم مارتین هایدگر به خصوص در کتاب معروف وی، هستی و زمان است.

هایدگر عبارت دازاین را برای اشاره به تجربهٔ «بودن» که مختص به انسان است ،استفاده می‌کرد. بدین معنی که دازاین یک شکل از بودن است که از مسائلی همچون «شخص»، «مرگ» و معضل یا پارادوکس «زندگی در ارتباط با دیگر انسان‌ها درحالی که در نهایت با خود تنها است»، آگاه بوده و باید با آن‌ها مواجه شود.

[مارتین هایدگر (Heidegger,Martin-1889-1976) از دازاین (Dasein) سخن گفته و منظور او از این عنوان همان چیزی است که می‌توان آن را  (کون فی العالَم)  خواند ، اساساً هستی انسان در عالَم است و عالَم هرگز از انسان جدا و منفصل نمی‌گردد.[1]

معادل فارسی

سیاوش جمادی در ترجمه خود از کتاب هستی و زمان مارتین هایدگر این واژه را به همان صورت دازاین استفاده می‌کند. اما در انتهای کتاب و در بخش واژه نامه آلمانی-انگلیسی-فارسی در ذیل مدخل «Dasein» معادل‌های فارسی «آنجا بودن» و «آنجا هستی» را می‌آورد.

عبدالکریم رشیدیان در ترجمه خود از کتاب هستی و زمان واژه «Dasein» را ترجمه نمی‌کند و به صورت «دازاین» می‌آورد.

بابک احمدی، در کتاب خود «هایدگر و تاریخ هستی» در مورد واژه دازاین می نویسد: عنوانی است که هایدگر در مورد وجود انسان، همچون یگانه هستنده ای که می تواند به معنای هستی بیندیشید، به کار می برد.

جستارهای وابسته

منابع
  1. ابراهیمی دینانی، غلامحسین، دفتر عقل و آیت عشق،جلد سوم- صفحه 73 ،تهران:انتشارات طرح نو چاپ دوم 1389
  • هستی و زمان، مارتین هایدگر، ترجمه عبدالکریم رشیدیان، تهران: نشر نی، ۱۳۸۹.
  • هستی و زمان، مارتین هایدگر، ترجمه سیاوش جمادی، (ویراست دوم)، تهران: انتشارات ققنوس، ۱۳۸۹.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.