برونو باور

برونو باور (به آلمانی: Bruno Bauer) ‏(۶ سپتامبر ۱۸۰۹–۱۳ آوریل ۱۸۸۲) یک فیلسوف و تاریخدان آلمانی بود. به عنوان یکی از شاگردان هگل او یک خردگرای رادیکال در زمینه فلسفه، سیاست و نقد انجیل بود. او بعد از تحقیق در منابع عهد جدید، و با توجه به جهت‌گیری یونانی‌دوستی هگل، نتیجه‌گیری کرد که مسیحیت اولیه بیشتر از یهودیت به فلسفه یونان باستان (رواقیون) وامدار است.[1]

برونو باور
برونو باور
زادهٔ	۶ سپتامبر ۱۸۰۹ آیزنبرگ، Saxe-Altenburg
درگذشت	۱۳ آوریل ۱۸۸۲ (۷۲ سال) Rixdorf , برلین، امپراتوری آلمان
دوره	فلسفه سده نوزدهم
حیطه	فلسفه غربی
مکتب	خردگرایی آلمانی
علایق اصلی	الهیات، سیاست
ایده‌های چشمگیر	Early Christianity owed more to رواقی‌گری سپس به یهودیت
تأثیرگرفته از گئورگ ویلهلم فریدریش هگل، داوید اشتراوس، ماکس اشتیرنر، لودویگ فویرباخ، آرتور دو گوبینو
تأثیرگذار بر کارل مارکس، فریدریش انگلس، ماکس اشتیرنر، فریدریش نیچه، کارل کائوتسکی

باور همچنین مشهور به ارتباط و سپس گسست از اندیشه کارل مارکس و فردریش انگلس، و حرکت به سوی اندیشه نیچه و ماکس اشتیرنر است. او در دهه ۱۸۴۰ کار روی یک سری فرضیه را آغاز کرد که عیسی را یک شخص غیر تاریخی حاصل ادغام الهیات یهودی، یونانی و رومی می‌دانست.[2] او از نخستین مدعیان نظریه افسانه بودن مسیح بود.[3]

پانویس

1. Christus Und Die Caesaren, Der Ursprung Des Christenthums Aus Dem Römischen Griechenthum
2. دورانت، ویل. Caesar and Christ. New York: Simon and Schuster. 1972
3. "The Quest for the Historical Jesus"