عتبات عالیات

عَتَبات عالیات یا عتبات، اصطلاحی‌ست که شیعیان دوازه امامی از آن برای اشاره به آرامگاه‌های امامان خود در عراق نام می‌برند. این آرامگاه‌ها در شهرهای کربلا، نجف، سامرا و کاظمین قرار دارند.[1]

زائران ایرانی کربلا. از کتاب لیدی شیل در مورد ایران. ۱۸۵۶ میلادی.

واژهٔ «عَـتَـبه» به معنای آستان و درگاه است. در این عبارت، واژهٔ عتبه که به صورت جمع (عَـتَـبات) به کار رفته، دارای صفتی شده (عالیات) که در زبان عربی باید با موصوفِ خود (عتبه) تطابق داشته باشد؛ بنابراین، در اینجا صفت هم به صورت جمع آمده. این قاعدهٔ تطابق صفت با موصوف مربوط به زبان عربی است و در زبان پارسی (فارسی) لازم نیست رعایت شود.

عتبات در شهرهای کربلا کاظمین، نجف و سامرا واقع شده‌اند و شامل آرامگاه‌های شش تن از پیشوایان شاخهٔ دوازده‌امامی شیعه می‌شوند.


عتبات و شهرهایی که این آرامگاه‌ها در آن‌ها قرار گرفته‌اند از زمان رسمی شدن مذهب شیعه در ایران، همیشه شمار زیادی از ایرانیان را به خود جلب کرده و شماری نیز در این شهرها ساکن شده‌اند. روحانیان ایرانی ساکن این شهرها تأثیر نسبتاً زیادی در مسائل سیاسی ایران داشته‌اند.

در خلال سدهٔ نوزدهم میلادی، عتبات عالیات مهم‌ترین کانون‌های تحصیل و آموزش شیعی بودند.[2]

منابع

لغتنامهٔ دهخدا، سرواژه‌های عتبه و عتبات.

پیوند به بیرون

ستاد بازسازی عتبات عالیات ستاد بازسازی عتبات عالیات شهرستان نایین ویکی‌پدیا و ستاد بازسازی

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.