قوش‌سانان

قوش‌سانان (نام علمی: Accipitriformes) راسته‌ای از پرندگان در زیررده نوآروارگان است که شامل بیشتر پرندگان شکاری روزگرد همچون عقاب‌ها، قوش‌ها، سنقرها، سارگپه‌ها، کورکورها و کرکس‌ها می‌شود و تقریباً مشابه طبقهٔ شکاریان زردچشم[یادداشت 1] در منابع بازداری سنتی ایرانی است. این راسته ۲۶۶ گونهٔ زیستی[4][5][6][7] را در بر می‌گیرد.

قوش‌سانان
محدودهٔ زمانی: ائوسن تا هولوسن، ۴۷ تا ۰ میلیون سال پیش
C
عقاب فیلیپینی، بزرگ‌ترین گونه زنده عقاب[1][2]
آرایه‌شناسی
فرمانرو: جانوران
شاخه: طنابداران
رده: پرندگان
زیررده: نوآروارگان
راسته: قوش‌سانان
واییلوت، ۱۸۱۶[3]
خانواده‌ها

این راسته به تازگی در طبقه‌بندی‌های زیست‌شناسی وارد شده‌است. در گذشته رایج بود که تمام پرندگان نامبرده را در راستهٔ شاهین‌سانان (Falconiformes) قرار دهند اما برخی تحلیل‌های ژنتیکی جدید نشان داده که شاهین‌ها (شکاریان سیاه‌چشم در طبقه‌بندی بازداری سنتی[8]) به طوطی‌سانان و گنجشک‌سانان نزدیک‌ترند تا دیگر پرندگان شکاری.[9] بر اساس این طبقه‌بندی‌های جدید تنها شاهین‌ها و کاراکاراها در راستهٔ شاهین‌سانان قرار می‌گیرند.[10][11]

جایگاه تبارشناسی کرکس‌های بر جدید محل اختلاف است و این خانواده گاهی در راسته‌ای مستقل و مخصوص به خود با نام لاشخورسانان (Cathartiformes) طبقه‌بندی می‌شوند.[12][13][14][15] در گذشته نیز برخی زیست‌شناسان این پرندگان را در راسته لک‌لک‌سانان (Ciconiiformes) طبقه‌بندی می‌کردند.[16][17]

بوم‌شناسی
گروهی از کرکس‌های سیاه بر سر لاشه یک گوزن

بیشتر قوش‌سانان شکارچیان ماهر و فرصت‌طلبی هستند که از هر طعمه‌ای که بتوانند استفاده می‌کنند اما تعدادی از آن‌ها برای شکار طعمه‌های خاصی سازگاری یافته‌اند. برای مثال عقاب ماهی‌گیر تقریباً فقط ماهی صید می‌کند.[18] هما بیشتر خوراک خود را از طریق خوردن مغز استخوان تأمین می‌کند.[19] عقاب هارپی شکارچی پستانداران درخت‌زی جنگل‌های آمازون شامل تنبل‌ها و میمون‌ها است.[20] سنقرها و سارگپه‌ها نیز در شکار جوندگان کوچک مهارت دارند.[21]

بسیاری از قوش‌سانان بخشی از غذای خود را با تغذیه از مردار فاسدنشده تأمین می‌کنند اما هیچ‌کدام به اندازه کرکس‌ها برای لاشه‌خواری تخصص نیافته‌اند. داشتن بدن بزرگ برای پرکردن چینه‌دان از حجم غذای زیاد، پاهای ضعیف‌تر برای شکار، مساحت بال بیشتر برای پرواز طولانی در آسمان و ساختارهای اجتماعی پیچیده در مقایسه با بقیه قوش‌سانان نمونه‌هایی از تطبیق‌های فرگشتی کرکس‌ها برای موفقیت در این روش تغذیه‌ای هستند.[22]

یادداشت‌ها
  1. اصطلاحی در بازداری و پرنده‌شناسی سنتی ایرانی؛ بیشتر برای اشاره به گونه‌های خانواده قوشیان مانند باز، قرقی و عقاب طلایی به کار می‌رود و به عنبیه روشن‌تر این پرندگان نسبت به شاهین‌ها اشاره دارد.

منابع
  1. Tabaranza, Blas R. , Jr. (January 17, 2005). "The largest eagle in the world". Haribon Foundation. Retrieved September 23, 2012.
  2. Ferguson-Lees, J.; Christie, D. (2001). Raptors of the World. London: Christopher Helm. pp. 717–19. ISBN 0-7136-8026-1.
  3. Fossilworks: Accipitriformes.
  4. Gill, F.; Donsker, D. (June 2019). "IOC World Bird List (v 9.2)". Retrieved June 22, 2019.
  5. American Ornithologists' Union. 1998. Check-list of North American Birds. 7th edition. American Ornithologists' Union, Washington, D.C.
  6. R. Terry Chesser, Kevin J. Burns, Carla Cicero, Jon L. Dunn, Andrew W. Kratter, Irby J. Lovette, Pamela C. Rasmussen, J. V. Remsen, Jr. , Douglas F. Stotz, Benjamin M. Winger, and Kevin Winker. "Fifty-ninth supplement to the American Ornithological Society’s Check-list of North American Birds". The Auk 2018, vol. 135:798-813 retrieved July 16, 2018
  7. Clements, J. F. , T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, D. Roberson, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan, and C. L. Wood. 2018. The eBird/Clements checklist of birds of the world: v2018. Downloaded from http://www.birds.cornell.edu/clementschecklist/download/ retrieved August 14, 2018
  8. لغت‌نامه دهخدا: شاهین. ۱۰/تیر/۱۳۹۹. بازدید: ژوئیه ۲۰۲۰.
  9. International Ornithologist’s Union: IOC World Bird List, version 2.5 – Raptors. Online, abgerufen am 19. Juni 2016. (Gesamtliste als Excel-Datei بایگانی‌شده در ۱۹ ژوئن ۲۰۱۶ توسط Wayback Machine)
  10. Ausschnitt aus dem Ergebnis einer umfassenden, auf nuklearer DNA fußenden Analyse mit 169 Arten, die alle wichtigen rezenten Gruppen der Vögel repräsentieren, siehe: Shannon J. Hackett, Rebecca T. Kimball, Sushma Reddy und 15 weitere Autoren: A phylogenomic study of birds reveals their evolutionary history. Science. Bd.  320, Nr.  5884, 2008, S.  1763–1768, doi:10.1126/science.1157704.
  11. Bezeichnung der Taxa nach John Harshman: Accipitriformes. Version vom 27. Juni 2008. The Tree of Life Web Project
  12. Jarvis E. D. , Mirarab S. , Aberer A. J. , Li B. , Houde P. et, al (2014). Whole genome analyses resolve the early branches in the tree of life of modern birds. Science 346:1320–1331.
  13. Chesser R. T. , Burns K. J. , Cicero C, Dunn J. L. , Kratter A. W. , Lovette I. J. , Rasmussen P. C. , Remsen J. V. Jr, Rising J. D. , Stotz D. F. , and Winker K. (2016). Fifty-seventh supplement to the American Ornithologists’ Union check-list of north American birds. Auk 133(3):544–560.
  14. Gill F. , and Donsker D. (eds) (2017.) IOC World Bird List (v 7.1).
  15. Mindell, D. P. , Fuchs, J. , & Johnson, J. A. (2018). Phylogeny, taxonomy, and geographic diversity of diurnal raptors: Falconiformes, Accipitriformes, and Cathartiformes. In Birds of Prey (pp. 3-32). Springer, Cham.
  16. Ligon, J. David. "Relationships of the cathartid vultures." (1967).
  17. Sibley, Charles Gald & Ahlquist, Jon Edward (1990): Phylogeny and classification of birds. Yale University Press, New Haven, Conn.
  18. the cornell lab of ornithology: Osprey.
  19. "Bearded vulture".
  20. Santos, D. W. (2011). WA548962, Harpia harpyja (Linnaeus, 1758). Wiki Aves – A Enciclopédia das Aves do Brasil.. Retrieved August 30, 2013
  21. Cramp, S. , & Brooks, D. J. (1992). Handbook of the birds of Europe, the Middle East and North Africa. The birds of the western Palearctic, vol. 2'’. Oxford University Press, Oxford.
  22. Buechley, E. R. & Sekercioglu, C. H. (2016). "Vultures". Current Biology. 26 (13): R560–R561. doi:10.1016/j.cub.2016.01.052. PMID 27404248.

پیوند به بیرون
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ قوش‌سانان موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.