قرقی
قرقی (نام علمی: Accipiter nisus) پرنده شکاری کوچکی از تیرهٔ عقابیان است. قرقی‌ها درمیان درختان آشیانه ساخته و برای شکار پرندگان کوچک مثل گنجشک در لابلای درختان و بوته‌ها سازگاری پیدا کرده‌اند.
| قرقی | |
|---|---|
 | |
| قرقی نر | |
 | |
| قرقی ماده | |
| وضعیت بقا | |
| آرایه‌شناسی | |
| فرمانرو: | جانوران |
| شاخه: | طنابداران |
| رده: | پرندگان |
| راسته: | شاهین‌سانان |
| تیره: | قوشیان |
| سرده: | Accipiter |
| گونه: | A. nisus |
| نام علمی | |
| Accipiter nisus لینه، ۱۷۵۸ | |
 | |
حضور در تابستان سکونت در طول سال حضور در زمستان | |
مشخصات
قرقی با اندازه کوچک، بال‌های کوتاه و گردن و دم دراز و خط ابروئی سفید و لکه سفید پس گردن از سایر پرندگان خانواده قوشها متمایز است. قرقی ماده حدود ۲۵درصد از نر آن بزرگتر است که یکی از بالاترین دودیسی‌های جنسیتی در میان پرندگان است. طول بدن قرقی نر ۲۸ و طول ماده ۳۸ سانتی‌متر است.
قرقی شباهت زیادی به پیغو، پیغوی کوچک و طرلان دارد. قرقی ماده را به دشواری می‌توان از پیغوی ماده تشخیص داد. اندازه هر دو مشابه است اما دم و بال‌های قرقی کوتاهتر است. قرقی همچنین کمی بزرگتر از پیغوی کوچک است. قرقی ماده ممکن است با طرلان نر اشتباه گرفته شود اما قرقی ماده کوچکتر و لاغرتر است. بال‌های کوتاهتری دارد و انتهای دم آن مربع‌مانند است. ضمن اینکه طرلان در زمینه سفید زیر شکمش خطوط مشکی دارد.
زیستگاه
قرقی در بخش‌های بزرگی از اروپا، آسیا و شمال و شرق آفریقا زندگی می‌کند. قرقی پرنده‌ای مهاجر است و در ایران فقط در زمستان می‌ماند.
بومی شناسی مناطق ایران
این پرنده در مازندران، ایلام، کرمانشاه و لرستان واشه گفته میشود. در گیلان «واشک» و در برخی گویش‌های محلی و پیشتر در فارسی نیز «باشه» گفته میشد.
حافظ:
«به تاج هدهدم از ره مبر که باز سفید / چو باشه در پی هر صید مختصر نرود»
