ول
وُل∗ نام عمومی گروهی از جوندگان کوچک شبیه به موش است. بیشتر ول‌ها بین ۹ تا ۱۸ سانتی‌متر طول، بدنی گرد به رنگ قهوه‌ای یا خاکستری، پوزهٔ صاف، گوش‌های کوچک پنهان‌شده در بین موهای بلند و دمی کوتاه دارند.
| وُل | |
|---|---|
 | |
| آرایه‌شناسی | |
| فرمانرو: | جانوران |
| شاخه: | طنابداران |
| رده: | پستانداران |
| راسته: | جوندگان |
| تیره: | هامسترهای دم‌کوتاه |
طبقه‌بندی
از حدود ۷۰ گونهٔ ول بیش از ۴۰ گونه که در آمریکای شمالی، اورآسیا و شمال آفریقا پراکندگی دارند در سردهٔ موش علف‌زار (Microtus) قرار می‌گیرند. این گروه از ول‌ها راهروهایی در علفزارهای پرپشت یا نقب‌هایی کم‌عمق در زیر زمین ایجاد می‌کنند و عمدتأ از علف تغذیه می‌کنند. هرچند پوست درخت‌ها، برگ‌ها، دانه‌ها و حشرات هم ممکن است غذای آنان باشد. این ول‌ها هم مثل انواع دیگر جوندگان گهگاه انفجار جمعیتی را تجربه می‌کنند.
سردهٔ Arvicola شامل گروهی از ول‌های آبزی مقیم اروپا و غرب آسیا می‌شود که شباهت زیادی به موش‌های آبزی دارند.
سردهٔ Phenacomys از ۵ گونه ول بومی آمریکای شمالی تشکیل می‌شود که در درخت‌ها لانه می‌سازند و به موش درختی معروفند.
ویژگی‌ها
ول‌ها بیشتر از گیاهان تغذیه می‌کنند و لاشه حیوانات مرده و دانه‌ها و میوه‌ها را هم می‌خورند. اما در مقایسه با بقیه پستانداران کوچک خیلی بیشتر از گیاهان تغذیه می‌کنند. آنها همچنین مثل تشی درختان را بریده و گودال می‌کنند و این کار آنها به راحتی باعث از بین رفتن گیاهان کوچک و آسیب به درختان و بوته‌ها می‌شود. ریشه‌های آبدار و پیاز گیاهان از دیگر غذاهای مورد علاقه ول‌هاست که با مهارت قابل توجهی که در حفاری و تونل‌کنی دارند به راحتی به آنها دست پیدا می‌کنند. با این حال آنها هم مثل دیگر حیوانات حفار باعث جابجایی مواد مغذی در لایه‌های بالایی خاک می‌شوند و از این طریق منافعی هم برای گیاهان دارند.
ول‌ها مثل دیگر پستانداران کوچک شکارچیان طبیعی زیادی دارند. انواع جغد، شاهین، قوش، سمور، راکون، گربه، شغال، روباه، کایوت، مار، راسو و سگ از شکارچیان طبیعی این حیوان در نقاط مختلف دنیا هستند.
گونه‌ها
- ول ایرانی
- ول اجتماعی (موش مغان)
- ول قزوین
منابع
- Vole. The Columbia Electronic Encyclopedia, Sixth Edition, Columbia University Press. accessed May 02, 2010.