مارگردن
مارگردن، که با نام‌های جَرٔد و خرچال نیز شناخته می‌شود،[1] نام گروهی از پرندگان استوایی است که در تیره مارگردنان (نام علمی: Anhingidae) و سرده مارگردن‌ها (Anhinga) قرار دارند.
| نوک‌سرخیان | |
|---|---|
 | |
| مارگردن آفریقایی نر | |
| آرایه‌شناسی | |
| فرمانرو: | جانوران |
| شاخه: | طنابداران |
| رده: | پرندگان |
| راسته: | کودن‌سانان |
| تیره: | Anhingidae رایشنباخ، ۱۸۴۹ |
| سرده: | Anhinga (بریسون، ۱۷۶۰) |
 | |
| گستره پراکندگی گونه‌های مختلف مارگردن در جهان | |
مارگردن‌ها آبزی هستند و بیشتر در آب‌های شیرین حضور دارند. آن‌ها گردنی بلند و به شکل «S» دارند با منقار نیزه‌مانند خود ماهی شکار می‌کنند. نر و ماده این پرندگان شکل هم هستند ولی منقار نرها اندکی بلندتر از ماده‌ها است. بال‌های این پرندگان بلند و کشیده به رنگ سیاه است. گردن، سر، و منقار رنگ قهوه‌ای دارند. شاهپرهای بال بلند. برای پرواز با سرعت مناسب هستند. دم مارگردن‌ها بلند است و روی بال هایشان رگه‌های سفید خاکستری دیده می‌شود.[2]
این پرنده به هنگام شنا بدنش را در زیر آب نگه می‌دارد و گردنش به شکل ماری از آب بیرون است. مارگردن گردن دراز خود را به هر سو که بخواهد تکان می‌دهد. این پرنده در شنا و شیرجه رفتن در آب مهارتی زیاد دارد و ماهی‌ها را با سرعت صید می‌کند. مارگردن چون خطری را احساس کند به زیر آب می‌رود و در فاصله دوری از خطر از آب بیرون می‌آید.
گونه‌ها
- مارگردن شرقی، Anhinga melanogaster
- مارگردن آمریکایی، Anhinga anhinga
- مارگردن آفریقایی، Anhinga rufa
- مارگردن استرالیایی، Anhinga novaehollandiae
منابع و پانویس‌ها
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ مارگردن موجود است. |
- «جرد». لغت نامه دهخدا. دریافت‌شده در ۹ اردیبهشت ۱۳۹۳.
- منصوری، راهنمای پرندگان ایران، ۴۴.
- منصوری، جمشید (۱۳۹۲). راهنمای پرندگان ایران. فرزانه. ص. ۴۴. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۷۲۳۹-۵۳-۰.