ابو محمد جابر بن افلح اشبیلی
ابو محمد جابر بن افلح اشلبیی ریاضی‌دان و منجم بزرگ مسلمان که در بین سالهای ۵۳۵ و ۵۴۵ هجری قمری در اشبیلیه واقع در اندلس متولد شد. مهمترین کتاب اوکه در علم هیئت نوشته شده‌است کار مجدد بر مجسطی بطلمیوس است که به نام کتاب الهیئة نامیده شد. در این کتاب وی نظریه‌های بطلمیوس را سخت مورد انتقاد قرار می‌دهد. از جمله او نظر بطلمیوس را به ویژه قرار دادن زهره و عطارد زیر خورشید بسیار مورد انتقاد قرار می‌دهد. او جای آن‌ها را بالای خورشید معین می‌کند. کتاب هیئت او از این نظر قابل توجه است که در بخش نجوم آن فصلی را به مثلثات اختصاص می‌دهد و درباره آن بحث می‌کند. از جمله دیگر آثار او در زمینهٔ ریاضی به رساله شکل قطاع و شرح اصول اقلیدس می‌توان اشاره کرد.[1]
| ابو محمد جابر بن افلح اشبیلی | |
|---|---|
.jpg.webp) Fictional portrait by Eulogia Merle for the Fundación Española para la Ciencia y la Tecnología (2011) | |
| زادهٔ | 1100 CE سویا (شهر)، اندلس (اسلامی) |
| درگذشت | 1150 CE |
| محل زندگی | خلافت |
| کار علمی | |
| دوره | دوران طلایی اسلام |
| علاقه‌مندی‌های شاخص | اخترشناسی، ریاضیات |
| آثار برجسته | Iṣlāḥ al-Majisṭi (Correction of the Almagest) |
| ایده‌های برجسته | |
| تأثیر | ابن رشد، Nur ad-Din al-Betrugi |
منابع
- کتاب دانشمندان جهان
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.