جنگ داخلی افغانستان (۱۹۹۶–۱۹۹۲)

جنگ داخلی افغانستان از ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۶ به دوره خشونت‌باری از جنگ در افغانستان از سال ۱۹۷۸ تاکنون اشاره می‌کند که پس استعفای رئیس‌جمهور محمد نجیب‌الله و سقوط جمهوری دموکراتیک افغانستان رخ داد. پس از آن دولت اسلامی افغانستان در آن زمان طبق پیمان پیشاور تأسیس گشت.[2] هدف این پیمان توافق صلح و تقسیم قدرت بود که تمام احزاب افغانستان در سال ۱۹۹۲ با آن توافق کردند و متحد شدند، به غیر از حزب اسلامی گلبدین حکمتیار که آن را نپذیرفت. اگرچه در این زمان به حکمتیار پیشنهاد نخست‌وزیری داده شد[3] اما او درصدد حاکمیت کامل در افغانستان بود.[4] حکمتیار سریعاً بمباران شهر کابل را آغاز نمود[5] که باعث شروع دورهٔ جدیدی از جنگ در افغانستان شد.[6] در طول این جنگ شهرهای کابل، هرات، مزار شریف و قندهار بیشترین میزان خشونت و تلفات را نسبت به شهرهای دیگر دادند.

جنگهای داخلی افغانستان از سال ۱۳۷۱ تا ۱۳۷۵
بخشی از جنگ افغانستان (۱۹۷۸–تاکنون)

در طول این جنگ‌ها زیر ساخت شهر کابل کاملاً از بین رفت و شهر عموماً تخریب گشت.
تاریخ۳۰ آوریل ۱۹۹۲ تا ۲۷ سپتامبر ۱۹۹۶
(۴ سال، ۴ ماه و ۴ هفته)
مکانافغانستان
نتیجه

طالبان کنترل ۸۰ درصد کشور را به دست گرفتند. دولت اسلامی افغانستان کنترل ۲۰ درصد را به دست گرفت.

  • دولت اسلامی افغانستان به شمال کشور رفته و به صورت بین‌المللی به رسمیت شناخته می‌شود.
  • طالبان امارت اسلامی افغانستان را تأسیس کردند که از طرف بسیاری از کشورها به رسمیت شناخته نمی‌شد.
  • جنگ داخلی افغانستان (۱۹۹۶–۲۰۰۱)
طرفین درگیر

دولت اسلامی افغانستان

پشتیبانی از سوی
ایران

روسیه[1]

حزب اسلامی گلبدین حکمتیار (تا اواخر ۱۹۹۴)
پشتیبانی از سوی
پاکستان

حزب وحدت اسلامی افغانستان (پس از دسامبر ۱۹۹۲)

جنبش ملی اسلامی افغانستان (۱۹۹۴)
پشتیبانی از سوی
ازبکستان

رهبران شبه نظامی قندهار

طالبان (از اواخر ۱۹۹۴)
پشتیبانی از سوی
پاکستان

القاعده (از سال ۱۹۹۶)
فرماندهان و رهبران
برهان‌الدین ربانی
احمد شاه مسعود
سید حسین انوری
صبغت‌الله مجددی
عبدالحق
رسول سیاف

عبدالعلی مزاری
کریم خلیلی
عبدالرشید دوستم

گلبدین حکمتیار

عبدالعلی مزاری
کریم خلیلی

عبدالرشید دوستم

گل‌آغا شیرزی		 محمد عمر
اسامه بن لادن
ایمن الظواهری
حزب وحدت با دولت اسلامی افغانستان تا اواخر ۱۹۹۲ کار می‌کرد. پس از آن به حزب اسلامی پیوست. دوستم که پیشتر با احمدشاه مسعود کار می‌کرد در سال ۱۹۹۴ به نیروهای گلبدین حکمتیار پیوست. حکمتیار همراه با جمعیت همزمان بر ضد وحدت و اتحاد می‌جنگید. در سال ۱۹۹۵ مسعود و نیروهای ISA قادر به کنترل بیشتر قسمت‌های کابل شدند.
تاریخ افغانستان
مرتبط:
آریانا · خراسان
خلاصهٔ تاریخ افغانستان
عصر سنگ در مناطق شمالی هندوکش (صدهزار تا چهارهزار سال پیش از میلاد)
عصر برنز و فرهنگ نیا-ایلامی در نیمروز (۱۸۰۰-۳۳۰۰ پ.م.)
عصر برنز و تمدن دره سند در مُندیگک قندهار (۱۸۰۰-۳۲۰۰ پ.م.)
عصر برنز و تمدن آمودریا در شمال افغانستان (۱۸۰۰–۲۱۰۰ پ.م.)
عصر برنز جدید و عصر آهن و ورود اقوام ایرانی‌تبار (۷۰۰-۱۷۰۰ پ.م.)
مادها (۷۲۸-۵۵۰ پ.م.)
هخامنشیان (۵۵۰–۳۳۰ پ.م.)
سلوکیان (۳۳۰-۱۵۰ پ.م.)
مائوریا (۳۰۵-۱۸۰ پ.م.)
دولت یونانی باختر (۲۵۶-۱۲۵ پ.م.)
دولت یونانی هند (۱۸۰-۱۳۰ پ.م.)
اشکانیان (۱۶۰ پ.م.-۲۲۵ م.)
هندوسکاها (سکاها) (۲۰-۹۰ پ.م.)
پادشاهی سورن/پَهلَوها (۲۰ پ.م.-۷۵ میلادی)
کوشانیان (۱۳۵ پ.م.-۲۴۸ م.)
ساسانیان (۲۳۰–۵۶۵ م.)
ساسانیان کوشانی (۲۴۸–۴۱۰)
کیداریان (۳۲۰–۴۶۵)
هپتالیان (۴۱۰–۵۵۷)
کابل‌شاهان (۵۶۵–۸۷۹)
خلفای راشدین (۶۴۲–۶۴۱ میلادی)
امویان (۶۶۱–۷۵۰)
عباسیان (۷۵۰–۸۲۱)
طاهریان (۸۲۱–۸۷۳)
صفاریان (۸۶۳–۹۰۰))
سامانیان (۸۷۵–۹۹۹)
غزنویان (۹۶۳–۱۱۸۷)
سلجوقیان (۱۰۳۷–۱۱۹۴)
غوریان (۱۱۴۹–۱۲۱۲)
خوارزمشاهیان (۱۰۷۷–۱۲۳۱)
ایلخانان (۱۲۵۸–۱۳۵۳)
کرتیان (۱۲۴۵–۱۳۸۱)
چغتائیان (۱۳۳۰-۱۳۸۱)
تیموریان (۱۳۷۰–۱۵۰۶)
گورکانیان (۱۵۰۱–۱۷۳۸)
صفویان (۱۵۱۰–۱۷۰۹)
هوتکیان (۱۷۰۹–۱۷۳۸)
افشاریان (۱۷۳۸–۱۷۴۷)
دُرانی‌ها (۱۷۴۷–۱۸۲۶)
بارکزایی‌ها (۱۸۲۶–۱۹۷۳)
جمهوری افغانستان (۱۹۷۳–۱۹۷۸)
جمهوری دموکراتیک (۱۹۷۸–۱۹۹۲)
دولت اسلامی (۱۹۹۲–۱۹۹۶)
امارت اسلامی (۱۹۹۶–۲۰۰۱)
دولت موقت (۲۰۰۱-۲۰۰۲)
دولت انتقالی (۲۰۰۲-۲۰۰۴)
افغانستان (۲۰۰۴–)
جنگ شوروی در افغانستان
۱۹۸۹–۱۹۹۲
۱۹۹۲–۱۹۹۶
۱۹۹۶–۲۰۰۱
۲۰۰۱–امروز

کتاب ·  رده:تاریخ افغانستان ·  درگاه

نیروهای شورای نظار (جمعیت اسلامی افغانستان به رهبری احمد شاه مسعود و برهان الدین ربانی منطقه شمال شرق کابل، نیروهای حزب اسلامی افغانستان به رهبری گلبدین حکمتیار در مناطق وسیع جنوب کابل، اتحاد اسلامی برای آزادی افغانستان رسول سیاف مناطق افشار قرغه، جنبش ملی اسلامی افغانستان به رهبری عبدالرشید دوستم شمال کابل، نیروهای حزب وحدت اسلامی افغانستان به رهبری عبدالعلی مزاری و محمد کریم خلیلی در مناطق شمال غرب و غرب کابل حضور داشتند. این نیروها از طرف کشورهای خارجی حمایت می‌شدند. کشورهای غرب و منطقه مانند روسیه، پاکستان، عربستان سعودی، ایران.

در سال ۱۹۹۶، جنگ‌های داخلی با پیروزی طالبان پایان یافت. طالبان که در سال ۱۹۹۴ تشکیل شده بود شهر کابل را تسخیر کردند و بیش از ۹۰٪ کشور را تحت کنترل گرفتند و منطقهٔ کوچکی را در شمال شرقی برای مجاهدین اختصاص دادند.

جستارهای وابسته

منابع
  1. Hunter, Shireen; Thomas, Jeffrey L.; Melikishvili, Alexander (2004). Islam in Russia: The Politics of Identity and Security. M.E. Sharpe. p. 409. ISBN 978-0-7656-1282-3.
  2. Directorate of Intelligence (2001). "CIA -- The World Factbook -- Afghanistan" (mirror). Retrieved 2012-06-06. note - the self-proclaimed Taliban government refers to the country as Islamic Emirate of Afghanistan
  3. Sifton, John (6 July 2005). Blood-Stained Hands: Past Atrocities in Kabul and Afghanistan’s Legacy of Impunity (Report). Human Rights Watch. https://www.hrw.org/report/2005/07/06/blood-stained-hands/past-atrocities-kabul-and-afghanistans-legacy-impunity.
  4. Saikal (2004).
  5. «عفو بدون عدالت؟ افغانستان در آستانه برگشت «قصاب کابل»». دویچه وله دری. ۱۵ فوریه ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۱ مه ۲۰۱۷.
  6. "Archived copy". Archived from the original on 2016-10-18. Retrieved 2016-10-16.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.