زبان‌های سپیک

زبان‌های سپیک یا رود سپیک خانواده زبانی متشکل از ۵۰ زبان پاپوآیی هستند که در حوضه رودخانه سپیک در شمال پاپوآ گینه نو تکلم می‌شوند. این زبان‌ها توسط دونالد لایکاک در سال ۱۹۶۵ به شکلی نسبتاً محدودتر از آنچه در اینجا ارائه شده، پیشنهاد شدند. آن‌ها تمایل به واج‌شناسی ساده دارند و دارای چند همخوان و واکه و معمولاً بدون نواخت هستند.

سپیک
رود سپیک
پراکنش:	شمال رود سپیک، شمال پاپوآ گینه نو (بیشتر در استان سپیک شرقی)
تبار:	یکی از خانواده‌های زبانی جهان
زیرگروه‌ها:	لئونارد شولتسه تپه‌های سپیک سپیک میانه سپیک بالا
گلاتولوگ	sepi1257[1]
پراکندگی زبان‌های سپیک در پاپوآ گینه نو

شناخته‌شده‌ترین زبان سپیک، ایتامول است. پرجمعیت‌ترین آن‌ها، هم‌خانواده‌های ایتامول، آبلام و بویکن، هرکدام با حدود ۳۵٫۰۰۰ سخنران هستند.

زبان‌ها

زبان‌های سپیک بر اساس پژوهش‌های آشر به صورت زیر رده‌بندی می‌شوند:[2]

سپیک	لئونارد شولتسه   خانواده والیو     خانواده پاپی (پاپی، سوارمین/آسابا)     سپیک بالا     آبوا     خانواده ایوام     رودهای زرد‑وانیبه   خانواده رام     خانواده رود زرد     آمال–کالو       سپیک میانه     خانواده تاما     خانواده نوکوما         یراکای     خانواده ندو       تپه‌های سپیک   سانیو     هوا–پاکا: نیکسک (پاکا، گابیانو)، پیامه، هوا     خانواده باهینمو     خانواده آلامبلاک

جستارهای وابسته

• زبان‌های پاپوآیی

منابع

1. Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "Sepik". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology.
2. NewGuineaWorld - Sepik River

پیوند به بیرون

• Sepik languages database at TransNewGuinea.org