زبان‌های ایروکویی

خانوادهٔ زبان‌های ایروکویی (انگلیسی: Iroquoian languages) یکی از خانواده‌های زبانی سرخ‌پوستان آمریکای شمالی است. زبان‌های ایروکویی به فقدان کلی هم‌خوان‌های لبی مشهورند. زبان‌های این خانواده چندترکیبی و هسته‌نشان‌دار[2] هستند.[3]

زبان‌های ایروکویی
پراکنش:شرق آمریکای شمالی
تبار:یکی از خانواده‌های زبانی اصلی
نیا:نیاایروکویی
زیرگروه‌ها:
ایروکویی شمالی
ایزو ۲–۶۳۹ / ۵iro
گلاتولوگiroq1247[1]
گسترهٔ زبان‌های ایروکویی پیش از ورود اروپاییان.

خانوادهٔ زبان‌های ایروکویی در نواحی اطراف رودخانه سنت لارنس و دریاچه‌های ایری و آنتاریو رایج‌اند و قلمرو زبان‌های آلگانکی در این ناحیه را به دو بخش مجزا تقسیم کرده‌اند. زبان‌های موهاک، آنیده و سنه‌کا ازجمله اعضای خانواده ایروکویی به‌شمار می‌آیند. زبان‌های جنوبی این خانواده، چروکی و تاسکارو هستند که در ایالت‌های کارولینای شمالی، کارولینای جنوبی و تنسی گفتگو می‌شوند. در جنوب شرقی ایالات متحده، زبان‌های ماسکوگی رایج‌اند. این خانواده شامل زبان‌های آلاباما، کریک - مینول، چاکتاو و میکاسوکی است.[4]

منابع

  1. Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "Iroquoian". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology.
  2. head-marking
  3. Mithun, Marianne. "Grammaticalization and Polysynthesis: Iroquoian" (PDF). Johannes-Gutenberg-Universität Mainz. Archived from the original (PDF) on 14 February 2020. Retrieved June 8, 2015.
  4. آرلاتو، آنتونی: درآمدی بر زبانشناسی تاریخی. ترجمه یحیی مدرسی. پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی. وزارت فرهنگ و آموزش عالی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، شماره ۷۲۶. تهران ۱۳۸۴. ص۶۹.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.