زبان ابلایی

زبان اِبْلایی یک زبان منقرض شده سامی است که در سده ۲۳ پیش از میلاد در شهر باستانی ابلا (تل مردیخ) که میان حلب و حمات در غرب سوریه امروزی قرار داشت استفاده می‌شد.

زبان ابلایی
کتیبه های ابلایی پیدا شده در ابلا
منطقه	ابلا
تبار	آفروآسیایی سامی زبان ابلایی
کدهای زبان
ایزو ۳–۶۳۹	xeb
فهرست لینگوییست	xeb
گلاتولوگ	ebla1238[1]

زبان ابلایی به عنوان یک زبان از شاخه سامی خاوری توصیف شده که ممکن است بسیار به اکدی پیشا-سارگونی نزدیک بوده باشد. برخی حتی آن را از گویش‌های اکدی دانسته‌اند. از دهه ۱۹۷۰ به این‌سو ۱۵ هزار لوح به زبان ابلایی که با خط میخی نوشته شده در ویرانه‌های شهر ابلا یافته شده است.

منابع

1. Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "Eblaite". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology.

• A. Archi. 1987. "Ebla and Eblaite," Eblaitica 1. Ed. C.H. Gordon. Winona Lake, Indiana: Eisenbrauns. Pages 7–17.
• Cyrus H. Gordon. 1997. "Amorite and Eblaite," The Semitic Languages. Ed. Robert Hetzron. New York: Routledge. Pages 100-113.
• Manfred Krebernik. 1996. "The Linguistic Classification of Eblaite: Methods, Problems, and Results." In The Study of the Ancient Near East in the Twenty-First Century: The William Foxwell Albright Centennial Conference (eds. J.S. Cooper – G.M. Schwartz), pp. 233–249.
• G. Rubio 2006. "Eblaite, Akkadian, and East Semitic." In The Akkadian Language in its Semitic Context (ed. N.J.C. Kouwenberg and G. Deutscher. Leiden: Nederlands Instituut voor het Nabije Oosten), pp. 110–139.