شمس‌العماره

شَمسُ العِماره یکی از بناهای تاریخی تهران، مربوط به دورهٔ قاجار و از شاخص‌ترین بناهای کاخ گلستان و برجسته‌ترین ساختمان ضلع شرقی مجموعه کاخ گلستان است.[1] که کار ساخت آن از سال ۱۲۴۴ تا ۱۲۴۶ خورشیدی به طول انجامید که تاریخ بنایش (۱۲۸۴ قمری) را بحساب جمل «کاخ شاهنشاه» می‌نامند.[2] دلیل برجسته بودن این سازه، بلندی، تزیینات و طراحی آن است.[1]

برای دیگر کاربردها، شمس‌العماره (ابهام‌زدایی) را ببینید.
مختصات: ۳۵°۴۰′۴۴٫۶۵″ شمالی ۵۱°۲۵′۱۹٫۵۹″ شرقی
عمارت شمس‌العماره
نمایی از کاخ شمس‌العماره
نامعمارت شمس‌العماره
کشورایران
استاناستان تهران
شهرستانتهران
اطلاعات اثر
نام‌های دیگربنای خورشید
کاربریعمارت
دیرینگیدوره قاجار
دورهٔ ساخت اثردوره قاجار
نمایی قدیمی از شمس‌العماره از خیابان ناصرخسرو

شمس‌العماره دارای پنج طبقه و ۳۵ متر ارتفاع است که در زمان ساخت بلندترین ساختمان آن دوره در تهران بوده‌است و اولین ساختمانی بود که از فلز در سازهٔ آن استفاده کرده‌اند. کلیهٔ ستون‌های طبقات بالا و حفاظ‌ها چدنی هستند.[3]

پیش از ساخته شدن سردر باغ ملی، این ساختمان به عنوان نماد شهر تهران شناخته می‌شد.[4]

تاریخچه

ناصرالدین شاه، پیش از سفر به اروپا و با دیدن تصاویر بناهای فرنگستان یا مانند عمارت عالی‌قاپو اصفهان، تمایل پیدا کرد بنایی مرتفع نظیر آنها در پایتخت خود ایجاد کند تا بتواند از بالای آن منظره شهر و دورنمای پیرامون را تماشا کند. ساخت این ساختمان در سال ۱۲۴۴ ه‍.ش به دستور ناصرالدین شاه آغاز و پس از دو سال به مباشرت دوستعلی‌خان نظام‌الدوله به پایان رسید.[5] این ساختمان برای تماشای شهر تهران و اطراف آن توسط شاه و مهمانان او مورد استفاده بود. طرح و نقشه آن ظاهراً از معیرالممالک و معمار آن استاد علی محمد کاشی بود.[1] سبک این بنا ترکیبی از معماری سنتی ایرانی و معماری غربی است.

در شمس‌العماره یا در هیئت وزرا

هیئت وزرا غالباً در عمارت بادگیر تشکیل می‌شد که اعضای آن نیز از این در، یعنی در شمس‌العماره، که در به نسب بزرگی بود رفت‌وآمد می‌کردند و به در هیئت وزرا مشهور شده بود و اتومبیل رئیس‌الوزرا که تنها اتومبیل آن هیئت و ماشین کالسکه ای هفت نفره سیاهی بود جلو در توقف می‌کرد.

لازم است ذکر شود در شمس‌العماره یا هیئت وزرا تنها سردر قاجاری باقی مانده از کاخ گلستان است.

سبک

ساختمان دو برج هم شکل دارد، کاشی‌کاری و پنجره سازه‌ای آن ایرانی است و بهره‌ای هم از معماری غربی دارد.[1]

سراسر نمایی از عمارت شمس‌العماره در کاخ گلستان

فضاها

طبقه اول شامل ایوان و تالار شاه‌نشین است که دارای آینه‌کاری ممتاز و کم‌نظیری است و اتاق‌های گوشواره که در دو طرف شاه‌نشین واقع شده‌اند دارای تزئینات درخور توجهی هستند. در سایر طبقات هم اتاق‌های کوچک با تزئینات مشبک، نقاشی، آینه‌کاری وجود دارند.[3]

نگاره‌ای از کاشی‌کاری‌های زیر ایوان اصلی ساختمان شَمس‌اُلعِماره.
کاشی‌ها اجرایی از گروه ارکستر نظامی بریگارد قزاق را به‌تصویر کشیده‌اند.

تزئینات

کف شاه‌نشین و نمای بنا با کاشی‌کاری هفت‌رنگ به سبک قاجاری تزئین شده‌اند. این کاشی‌کاری‌ها نماها و تصاویری از طبیعت اروپا و معماری غربی را به نمایش می‌گذارند با این وجود سبک آنها ایرانی است.[3]

ازارههای مرمرین این بنا با نقوش گیاهان و جانوران به صورت نقش‌برجسته تزئین شده‌اند و به نظر می‌رسد که ازاره‌ها به دوره‌های متفاوتی تعلق دارند.[3]

  • کاشی هفت‌رنگ در نمای شمس‌العماره
  • ازاره بخشی از طبقهٔ همکف شمس‌العماره
  • ازاره و کف بخشی از طبقهٔ همکف شمس‌العماره
  • ازاره بخشی از طبقهٔ همکف شمس‌العماره
  • نگاره‌ای از کاشی‌کاری‌های دیوارهٔ عمارت شمس‌العماره در کاخ گلستان

ساعت شمس‌العماره

ساعت پیشکشی ملکه ویکتوریا به کاخ ناصرالدین‌شاه بر بلندای کاخ شمس‌العماره نصب شد و آوای ناقوسش، همهٔ تهران کوچک آن زمان را از گذر زمان آگاه می‌کرد. اما بلند بودن صدای نواختن ساعت پس از چندی سبب شد که با گلایهٔ کاخ‌نشینان، به دستور شاه، صدای آن را کمتر کنند. این دستکاری باعث خاموش‌شدن ساعت گشت. خاموشی ساعت از ۱۳۰۴ تا ۱۳۸۹ ادامه یافت. پس از تعمیر از ۲۲ آبان ماه ۱۳۹۱ برای مدتی این خاموشی پایان گرفت ولی دوباره از مدار خارج شد؛ سرانجام روز ۲۳ فروردین ۱۴۰۰ پس از هجده ماه کار ناقوسش به صدا درآمد.[6][7]

مرمت

مرمت عمارت شمس‌العماره در سال ۱۳۷۶ به اتمام رسید و از سال ۱۳۷۸ برای بازدید عموم طبقهٔ همکف آن بازگشایی شد.[3]

در هنر عامه

عمارت شَمس اُلعِماره تاکنون چندین‌بار دست‌مایه شعر شده‌است. از معروف‌ترین آن‌ها می‌توان به شعر عامیانه «برفتم بر در شمس‌العماره/ همون جایی که دلبر خونه داره» اشاره کرد.

نگارخانه
  • منظره شمس‌العماره از درون محوطه کاخ گلستان
    (۶ فروردین ۱۳۸۶)
  • نمایی از تهران و بنای شمس‌العماره در دوران ناصری
  • ایوان شمس‌العماره
  • پنجره‌های کاخ شمس‌العماره
  • یکی از اتاق‌های شمس‌العماره
  • نمای شمس‌العماره از خیابان ناصرخسرو
  • نمایی از آینه کاری‌های درون شمس‌العماره
  • ستون چدنی در نمای شمس‌العماره
  • سقف اتاق‌های گوشواره

جستارهای وابسته

منابع
  • بناها و آواها- نشریه تخصصی موسیقی و معماری، شماره ۲، بهار ۱۳۸۶.
  1. «کاخ گلستان». وبگاه مجموعه فرهنگی تاریخی کاخ گلستان. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۹ مه ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۱۸ آبان ۱۳۹۰.
  2. «عمارت شمس‌العماره، تیشینه».
  3. تابلوی موجود در محوطهٔ کاخ گلستان
  4. «"آزادی "یا " میلاد" «نماد تهران» کدام است؟». خبرگزاری ایسنا. ۱۳ بهمن ۱۳۹۳. دریافت‌شده در ۲۵ بهمن ۱۳۹۳.
  5. یادی از شمس‌العماره و باغ معیر
  6. هفته‌نامهٔ امرداد، شنبه ۲۷ آبان ۱۳۹۱، سال سیزدهم، شمارهٔ ۲۸۷، ص ۲.
  7. «ناقوس ساعت تاریخی تهران به صدا درآمد و نود درصد مردم شهر تهران را ناشنوا کرد». همشهری. ۲۴ فروردین ۱۴۰۰.
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ شمس‌العماره موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.