شهرپیر
شهر شهرپیر یکی از شهرهای جنوبی ایران واقع در استان فارس است.
| شهرپیر | |
|---|---|
| کشور |  ایران |
| استان | فارس |
| شهرستان | زرین‌دشت |
| بخش | ایزدخواست |
| مردم | |
| جمعیت | ۸،۹۲۷ تن [1] |
| جغرافیای طبیعی | |
| ارتفاع | ۱۰۷۸ متر |
| میانگین دمای سالانه | 79/7 میلی‌متر در سال |
| اطلاعات شهری | |
| شهردار | عقیل خوارزمی |
| تأسیس شهرداری | ۱۳۸۰ |
| پیش‌شمارهٔ تلفن | ۰۷۱–۵۳۷۴ |
| وبگاه | |
  شهرپیر | |
شهرپیر مرکز بخش ایزدخواست از توابع شهرستان نوپای زرین‌دشت استان فارس می‌باشد. در این بخش در سال ۱۳۸۲ خورشیدی زلزله‌ای رخ داد که بسیاری از خانه‌ها و مساکن آن را ویران شد.
مردم این شهر بیشتر به کارهای کشاورزی و دامداری مشغول هستند و از دیرباز بسیاری جهت کسب و پیشهٔ خود به خارج از کشور و کشورهای حوزه خلیج فارس سفر می‌کرده‌اند. خصوصاً کشور امارات متحده مورد توجه آن‌ها بوده‌است. مناطق اطراف شهر بیابانی است و در جنوب شهر دریاچه فصلی وجود دارد و دشت برخون شرق آن را فرا گرفته که منطقه‌ای برای کشاورزی و دامداری است خصوصاً سالهای اخیر گاوداری بزرگ ۳۰۰۰ رأسی و مرغداری صنعتی در شرقی‌ترین نقطهٔ آن تأسیس شده‌است و آب انبارهای زیبا و قدیمی فراوانی در نقاط مختلف دشت برخون قرار دارد که زیباترین آن سه برکه است که در کنار رودخانهٔ روبن قرار دارد.
شمال آن را کوه فرا گرفته که از دنباله‌های رشته کوه زاگرس است. قلهٔ ماما چنگ از بلندترین قله‌ها و بام این شهر است.
یک خیابان اصلی با نام امام خمینی شرق و غرب این شهر کم عرض و طولانی را که به صورت خطی است به هم وصل می‌کند. بعد از زلزله سال ۱۳۸۲ در غرب شهر، شهرک ایثار با دو فاز (یک و دو) بنا شد و جمعیت فراوانی را در خود جای داد که در شرق آن یک پارک جنگلی قرار دارد.
این منطقه به صورت یک دشت گسترده بوده و از اطراف به کوه‌هایی کم ارتفاع منتهی می‌شود. اکثر مردم آن دامدار و کشاورز و همچنین شاغل در کشورهای عربی خلیج فارس هستند. هوای این بخش مانند مردم آن گرم بوده و در تابستان به ۴۳ درجه سانتیگراد می‌رسد. کشاورزی این بخش به صورت دیم و فقط در سالهای با بارندگی مناسب امکان‌پذیر می‌شود. این بخش در جهت غربی شرقی کشیده شده و شیب عمومی آن به سمت جنوب است. گسل فعال شهرپیر از شمال آن عبور می‌کند. این شهر در حال حاضر دارای ۸ هزارنفر جمعیت است که تمامی آن‌ها فارس اصیل هستند امروزه این شهر با به وجود آمدن راه اصلی بندر عباس شیراز از انزوا خارج می‌شود و جزو مسیرهای اصلی استان محسوب می‌شود.
از نظر مهمان نوازی مردم این ناحیه نیز مثل اکثر جنوبی‌ها خون‌گرم هستند. از روستاهای این بخش می‌توان به مزایجان، درهشور، گلکویه، دهنو، پنچاه، بن دشت نام برد. از آثار دیدنی در شهر می‌توان به دریاچه فصلی شهرپر اشاره کرد؛ که در ایام نوروز پذیرای انبوه افراد این منطقه است. از آثار دیگر می‌توان به حمام قدیمی معروف به حمومک واقع در خیابان اصلی شهر نام برد که متأسفانه این بنا در حال تخریب است. از آثار دیگر قلعه مزایجان، برکه سفید، قلعه بیات شهرپیر که از قدمت آن هیچ اطلاعاتی در دست نیست. از جمله افراد سرشناس ای شهر علی پسندیده‌خو(سردار دلها) استاد گچکار و گچبری هست که اوازه ایشان در سراسر استان فارس و چه بسا ایران در این زمینه زبانزد است.
منابع
- «نتایج سرشماری سال ۱۳۹۵». مرکز آمار ایران.
| مرکز | |||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| بخش‌ها |
| ||||||||||||||||||||||